Baby Bag

„ერთადერთი, რაც მშობიარობის შემდეგ საშვილოსნოს ძალიან სწრაფად დააპატარავებს იქამდე, რომ არ დარჩეს მუცელი, არის ძუძუთი კვება,“- მეან-გინეკოლოგი ვერიკო ბაზიარი

„ერთადერთი, რაც მშობიარობის შემდეგ საშვილოსნოს ძალიან სწრაფად დააპატარავებს იქამდე, რომ არ დარჩეს მუცელი, არის ძუძუთი კვება,“- მეან-გინეკოლოგი ვერიკო ბაზიარი

მეან-გინეკოლოგმა ვერიკო ბაზიარმა მშობიარობის შემდეგ საშვილოსნოს ბუნებრივ ფორმაში ჩადგომისთვის საუკეთესო საშუალება დაასახელა:

„ქალს აინტერესებს გარეგნობა, აინტერესებს ფორმა, სილამაზე, მუცელი არ დარჩეს, მკერდის ფორმა არ შეიცვალოს. ათასნაირი ჩასაცმელია მშობიარობის შემდეგ, რომ შეიკრან და გამოიკრან. მუცლის ღრუს ისეთ ნაწილშია საშვილოსნო, რომ გარედან ვერაფრით ვერ გაუწევ მას ზეწოლას, ვერ შეიკრავ და ვერც დააპატარავებ. ერთადერთი, რაც საშვილოსნოს ბუნებრივ, მშობიარობამდელ მდგომარეობაში მიიყვანს, თან ძალიან სწრაფად, დააპატარავებს იქამდე, რომ არ დარჩეს მუცელი, იყოს აბსოლუტურად იდეალურ ფორმაში, არის ძუძუთი კვება. ბავშვის თითოეული მოწოვის დროს, გამომუშავდება ჰორმონი ოქსიტოცინი, რომელიც კრავს საშვილოსნოს, იკუმშება, ძალიან სწრაფად ჩადის მენჯის ღრუში და მუცელიც ქრება. მე მივესალმები იმას, რომ ქალი იყოს კარგ ფორმაში. ორსულობა და მშობიარობა არ ნიშნავს იმას, რომ ქალი 500 კილო გახდეს და მოიფლაშოს. ძალიან დიდი მნიშვნელობა აქვს ამ განწყობილებას.

ექიმის პროფესია ძალიან ასოცირებულია ფსიქოლოგის პროფესიასთან. როდესაც ორსულს ელაპარაკები, შენს წინ ორი ვარიანტია: ან ზის დედა, ან ზის ქალი. თუ ქალთან საუბრობ, მისი გარეგნობა, სილამაზე, ფორმაში ყოფნა, აქ რა სჭირდება, მას უნდა მიაწოდო ეს ინფორმაცია. ძუძუთი კვებას ძალიან დიდი ბონუსი აქვს, როგორც ქალისთვის, ასევე ბავშვისთვის . პირველ ბავშვზე ქალი ძალიან სწრაფად შედის დედის ფუნქციაში. მამაკაცებს უჭირთ. ისინი უფრო ეგოისტები ხდებიან, იმიტომ, რომ ქალის ყურადღება გადადის ბავშვზე. მეორე ბავშვზე უკვე მამად ყალიბდებიან,“- მოცემულ საკითხზე ვერიკო ბაზიარმა საპატრიარქოს ტელევიზიის გადაცემაში „განთიადი“ ისაუბრა.

წყარო:​ „განთიადი“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„დედის ყვირილი ბოროტებაა, გაღიზიანება ბოროტებაა... ამ ბოროტებაში გაზრდილ ბავშვს ფესვები გაუფუჭდება,“ - შალვა ამონაშვილი

აკადემიკოსმა შალვა ამონაშვილმა მშობლებს ურჩია, რომ დასჯა არ გამოიყენონ ბავშვის აღზრდის მეთოდად:

„რა არის დასჯა საერთოდ? ბავშვი ჩვენს ნორმებში არ მოექცა და იმის გამო, რომ მან გააცნობიეროს ეს, მას რაღაც უფლებებს ვართმევთ. არ გავუშვი ბავშვი სასეირნოდ, არ ვუყიდე ნაყინი. გაბრაზებული ვარ ამ დროს. კუთხეში დავაყენე, შეიძლება გავულაწუნე კიდეც. თუ ვინმე გონიერი ადამიანი ამაში აღზრდის ნატამალს ხედავს, გააგრძელოს ეს საქმე. რა ხდება კუთხეში დამდგარი ბავშვის თავში ამ დროს?! ერთხელ აეროპორტში დიდხანს მოგვიხდა ცდა. 3 წლის გოგო მამას ჰყავდა დაყენებული კუთხეში და უყვიროდა: არ გამოხვალ, ვიდრე არ მიხვდები, რა გააკეთე! რაგვარად მიხვდეს 3 წლის ბავშვი, რა გააკეთა ამისთანა. არადა ეხვეწება დედას, გამომიშვი, მაპატიეთო და მამა სჯის. ამას რა დავარქვა მე? იტყვის მამა, რომ მე ბავშვი მიყვარსო? არ უყვარს! დედა, რომელიც არ ეხმარება ბავშვს, იტყვის მიყვარსო? არ შეიძლება სიყვარულის შეწყვეტა!

შეურაცხყოფა, დამცირებაა დასჯა. ამ პირობებში ის სანუკვარი პროცესი, რასაც აღზრდა ჰქვია, აღარ არსებობს. ისიც იმსხვრევა, რასაც მივაღწიე. დასჯა არ არის აღზრდის მეთოდი. ბავშვი სიყვარულში უნდა გაზარდო, რომ მოსიყვარულე გაგიხდეს. ბავშვი კი არ უნდა დასაჯო, სინდისთან უნდა მიიყვანო, რომ იმან თავისი თავი თუ უნდა თვითონ დასაჯოს. თვითონ ვკითხოთ, შეაფასე რაც მოხდა, როგორც მოხდა, ის გააკეთე რაც საჭიროა. თვითაღზრდამდე მივიყვანოთ ბავშვი, თვითგანცდამდე, რომ რატომ გავაკეთე მე ეს.

დაანებეთ ამ დასჯას თავი. თუ დასჯა გინდათ ბავშვისა, ჯერ თქვენ დადექით კუთხეში და საკუთარი თავი დასაჯეთ. განა ცოტა გაქვთ ჩადენილი დანაშაული?! ერთმა ბავშვმა ინატრა, იქნებ ისეთი შენობები ააშენოთ, რომ კუთხე არ ჰქონდეს ამ შენობებსო, რადგან მშობლები სულ კუთხეში მაყენებენო. ხომ ყველამ იცით, რომ მშობლის მაგალითი აღზრდის ძალაა. მიეცით ეს მაგალითები. დასჯას მისცემთ, დაგსჯით მერე შვილი თქვენ. დედის ყვირილი ბოროტებაა, გაღიზიანება ბოროტებაა. ამ ბოროტებაში გაზრდილ ბავშვს, თუ ბებიამ, ბიძამ, მასწავლებელმა არ გადაარჩინა, ფესვები გაუფუჭდება. სიტყვა დასჯა პედაგოგიკაში არ უნდა არსებობდეს. ბავშვი რაღაც ცუდს აკეთებს? მე შემიძლია ავუხსნა მას, რა მოჰყვება ამას. 3-5 წლის ბავშვი დამიჯდება და მომისმენს, თუ წყნარად ველაპარაკები. ის იფიქრებს ამაზე, შეწუხდება, შეიძლება იტიროს. უთხარით ბავშვს: „დაჯექი სავარძელში და დაფიქრდი, კარგი იყო ეს ქცევა, თუ არ იყო კარგი, განსაჯე ეს თვითონ.“ ხომ შეწუხდება ბავშვი? ეს წუხილი არის თვითდასჯა. სიტყვა დასჯა ამოვაგდოთ ხმარებიდან და არცერთი დედა და მამა არ შემეკამათოს, აბა როგორ სხვანაირადო. თუ არზრდაზე მკითხავთ ასეა და თუ მკითხავთ, როგორ დავამშვიდო ბავშვი, როდესაც ყველაფერს ანგრევსო, მაშინ დაუყვირე, დამშვიდდება და შენც მშვიდად იქნები, მაგრამ ამას რა დავარქვა, არ ვიცი,“ - მოცემულ საკითხზე შალვა ამონაშვილმა საქართველოს პირველ არხზე „ტელესკოლის“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო:​ „ტელესკოლა“

წაიკითხეთ სრულად