Baby Bag

„მოაგვარებთ ამ 3 რაღაცას და უძილობა არასდროს შეგაწუხებთ,“ - გიორგი ღოღობერიძის რეკომენდაცია

„მოაგვარებთ ამ 3 რაღაცას და უძილობა არასდროს შეგაწუხებთ,“ - გიორგი ღოღობერიძის რეკომენდაცია

ექიმმა გიორგი ღოღობერიძემ უძილობის პრობლემის მოგვარების გზებსა და საშუალებებზე ისაუბრა:

„რამოდენიმე დღის წინ, ვიღაც წამომეწია, მაჩერებს და მეუბნება: „მე ვერ ვიძინებ უკვე წლებია. ვსვამ რეცეპტულ, ასევე არარეცეპტულ წამლებს. შედეგი მაქვს მხოლოდ მაშინ, როდესაც წამალს ვსვამ, მერე ისევ თავიდან იწყება.“ მე ვკითხე, უძილობის რომელი ფორმა აქვს, რადგან უძილობა სხვადასხვაგვარია. ერთი ფორმაა, რომ დაწვები და ვერ დაიძინებ, სანამ შუაღამე არ გახდება, მეორე, რომ ჩაიძინებ, მაგრამ ღამე ხშირად გეღვიძება, მესამეა, როდესაც ჩაიძინებ, არ გეღვიძება, მაგრამ დილით ძალიან ადრე იღვიძებ. მან მითხრა, რომ სამივე სახის უძილობა აწუხებს.

პაციენტის ისტორია შევისწავლე და აღმოჩნდა, რომ მისი უძილობის გამომწვევი მიზეზი იყო ძალიან მარტივი. დაიმახსოვრე, როდესაც საქმე ეხება უძილობას, თუ ის არ არისი გამოწვეული დაავადებით, ყველაზე ხშირი მიზეზი არის სამი რამ. პირველი, ეს არის სტრესი, მეორე - დეპრესია, მესამე - შფოთვა. როდესაც არის უძილობა, გამოსავალი არ არის წამლები. გამოსავალია, რომ მოაგვარო უძილობის მიზეზი. თუ გგონია, რომ ეს სამი მიზეზი ყოველდღიურობაში არ არის, ცდები. გამოცდა რომ გაქვს, ეს სტრესია შენთვის, რაღაც ხდება შენს ცხოვრებაში და ამაზე ღელავ, ეს სტრესია შენთვის, ვიღაც რომ გყავს ცუდად, სტრესია შენთვის, რაღაცას ელოდები, ეს სტრესია შენთვის. თუ თქვენ გაქვთ უძილობა და არ მოაგვარებთ სტრესს, დეპრესიას და შფოთვას, ჩათვალეთ, რომ უძილობა არ მოგვარდება არასდროს, მედიკამენტებითაც კი,“- აღნიშნა გიორგი ღოღობერიძემ.

წყარო: ​Usmle მოსამზადებელი ცენტრი

შეიძლება დაინტერესდეთ

„როდესაც ბავშვის ქცევაში რაღაც არ მოგვწონს, პირველ რიგში, მიზეზი ვეძებოთ ბავშვის ახლო გარემოში,“- ფსიქოლოგი თეო გუბიანური

„როდესაც ბავშვის ქცევაში რაღაც არ მოგვწონს, პირველ რიგში, მიზეზი ვეძებოთ ბავშვის ახლო გარემოში,“- ფსიქოლოგი თეო გუბიანური

ფსიქოლოგმა თეო გუბიანურმა ბავშვსა და მშობელს შორის უსაფრთხო მიჯაჭვულობის ჩამოყალიბების მნიშვნელობაზე ისაუბრა:

„მიჯაჭვულობაში ვგულისხმობთ ემოციურ კავშირს. ეს კავშირი არ არის მხოლოდ ბავშვს და მშობელს შორის კავშირი, შეიძლება ეს იყოს ადამიანი, რომელიც ზრუნავს ბავშვზე. ჩვილობიდან იწყება მიჯაჭვულობის ჩამოყალიბება. რა ფორმის იქნება მიჯაჭვულობა, ეს დამოკიდებულია მზრუნველ ადამიანზე. უსაფრთხო მიჯაჭვულობისას ბავშვს აქვს განცდა, რომ ვიღაც მასზე ზრუნავს და მხარს უჭერს. მას ეს შემდგომში განუზოგადდება გარემოზე, სამყაროზე. თუ მას ბავშვობიდან ასწავლეს, რომ ეს სამყარო და შენ ირგვლივ ადამიანები უსაფრთხოა და შეგიძლია ენდო, მას ეს გაჰყვება. მეორე ტიპის მიჯაჭვულობისას საფრთხის განცდაა. ეს მაშინ ხდება, როდესაც მას უვლიან, აჭმევენ, მაგრამ არ აქვთ მასთან ემოციური კავშირი.

ბავშვს რომ ვაწყენინებთ, გვგონია, რომ არაფერია, მეორე დღეს შემოვირიგებთ. ასე არ არის. იმას დრო უნდა, რომ ისევ გვენდოს. კარგად უნდა დავფიქრდეთ და დავგეგმოთ, როგორ მოვიპოვოთ ბავშვის ნდობა. ბავშვი რომ იზრდება, მიჯაჭვულობა, რომელიც ჩამოუყალიბდა, მოზარდობაში აისახება იმაზე, როგორ ურთიერთობას ამყარებს სხვებთან. შეიძლება ადამიანმა რაღაც მომენტში გადაიაროს არასანდო მიჯაჭვულობის ტრავმა, მოაგვაროს ამ ტრავმასთან თავისი ურთიერთობა.

ბავშვი რომ იბადება, ის იბადება და მან საერთოდ არ იცის ქცევის წესები, როგორ უნდა მოიქცეს. როდესაც ბავშვის ქცევაში რაღაც არ მოგვწონს, პირველ რიგში, მიზეზი ვეძებოთ ბავშვის ახლო გარემოში. თუ იქ ყველაფერი წესრიგშია, მერე მივადგეთ ბავშვს. პრობლემა ვეძებოთ ჩვენში, უფროსებში. პიროვნული თვისებები გენეტიკურად განპირობებულია, მაგრამ ნახევარს იღებს ბავშვი გარემოდან, ამიტომ გარემოს დიდი ყურადღება უნდა მივაქციოთ,“- მოცემულ საკითხზე თეო გუბიანურმა რადიო „ფორტუნას“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო:​ რადიო „ფორტუნა“

წაიკითხეთ სრულად