Baby Bag

„ოფლიანობა უფრო დამახასიათებელია ჰიპერაქტიური და ემოციური ბავშვებისთვის,“- პედიატრი ინგა მამუჩიშვილი

„ოფლიანობა უფრო დამახასიათებელია ჰიპერაქტიური და ემოციური ბავშვებისთვის,“- პედიატრი ინგა მამუჩიშვილი

პედიატრმა ინგა მამუჩიშვილმა ემოციურ და ჰიპერაქტიურ ბავშვებში ჭარბი ოფლიანობის პრობლემაზე ისაუბრა. მისი თქმით, იმ ბავშვებში, რომლებიც ცელქები ან ჰიპერაქტიურები არიან და ემოციურობითაც ხასიათდებიან, ოფლიანობა უფრო გამოკვეთილია:

„ძალიან მოიმატა ჰიპერაქტიური ბავშვების რიცხვმა. ოფლიანობა არის დამახასიათებელი ჰიპერაქტიური, ცელქი ბავშვებისთვის, რომლებიც არიან ამავდროულად ძალიან ემოციურები. ისინი ემოციას ხარშავენ შიგნით. მათ შეიძლება ემოცია ვერ გამოხატონ. ან ისინი ემოციებს გამოხატავენ მთელი სიმძაფრით. ასეთი ბავშვები უფრო ოფლიანები არიან. ისინი ხშირად ოფლიანობენ, განსაკუთრებით ძილში. ძილიც არ აქვთ ამ ბავშვებს მთლად მშვიდი. ძილშიც ნერვიულობენ, ხედავენ სიზმრებს, უჭირთ ჩაძინების პროცესი.

შეიძლება ეს იყოს გენეტიკური. დედები ხშირად ამბობენ, რომ მამას აწუხებს ძალიან ოფლიანობა. ვირუსულ ინფექციებს ახლავს ხოლმე ასევე, რომ ჰიპერთერმიის შემდეგ ჰიპოთერმია, დაბალი ტემპერატურა ვითარდება. თერმორეგულაციის ცენტრი ვერ იჭერს ნორმალურ ტემპერატურას და აქედან გამომდინარე, ოფლის გამოყოფის პროცესი აქტიურდება. ასეთ შემთხვევაში ეს ბავშვები ელექტროლიტებით უნდა დავტვირთოთ და სასურველია, რომ მიიღონ ელექტროლიტები,“- მოცემულ საკითხზე ინგა მამუჩიშვილმა რადიო „ფორტუნას“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო:​ „რადიო ფორტუნა“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ჩემი მასწავლებელი არასდროს არ გვასწავლიდა იმიტომ, რომ ლექსი ზეპირად გვეთქვა,“- შალვა ამონაშვილის რჩევები პედაგოგებსა და მშობლებს

„ჩემი მასწავლებელი  არასდროს არ გვასწავლიდა იმიტომ, რომ ლექსი ზეპირად გვეთქვა,“- შალვა ამონაშვილის რჩევები პედაგოგებსა და მშობლებს

აკადემიკოსმა შალვა ამონაშვილმა ჰუმანური პედაგოგიკის მნიშვნელობის შესახებ ისაუბრა:

„კავკასიის მთები არ მოგწონთ? ამ ორ მთას შორის რომ პატარა მთაა, ის გოგებაშვილია. გოგებაშვილის მწვერვალი დავარქვი. როგორ ცოცხლდებიან მთები?! გახედავ და ჩემი მთებია. ჩემი პროფესიაა ბავშვების სიყვარული, ანუ პედაგოგიკა. მიყვარს ბავშვების აღზრდის შესახებ ფიქრი. მთელი ჩემი ცხოვრება ამას ვემსახურები. ეს ყველაფერი აქ დაიწყო, თბილისში. 60-70-80-იან წლებში ვქმნიდით ამ პედაგოგიკას პირველ ექსპერიმენტულ სკოლაში და საქართველოს ბევრ სკოლაში.

არ გამოდგება ყვირილი, დასჯა, აკრძალვები. ეს ბავშვები არიან ახალი თაობის ბავშვები. მათ სინათლის ბავშვები ჰქვიათ, ვარსკვლავის ბავშვები ჰქვიათ. ბავშვი, როდესაც გამგები გვერდით არ ჰყავს, ეძებს გამოსავალს. ხანდახან უნდა, რომ დაგვსაჯოს, გადაყლაპავს რაღაც აბებს, ასე ხდება სუიციდები. ჩვენ ვართ ბიძგის მიმცემები ამ ამბავში. შეუყვარდა მეექვსე კლასელს მეცხრე კლასელი, არ შედგა ეს, წავიდა გოგონა და მოიკლა თავი. ვიღაცას რომ ეთქვა ლიტერატურის მასწავლებელს, რომ სიყვარული ასეთია, გაუძელით, ბავშვებო. თქვენც შეგიყვარდებათ, განა მარტო იმან და იმან შეიყვარეს ერთმანეთი რომანში?!

საქართველოში მასწავლებელს არ აქეზებენ, რომ შემოქმედი იყოს. წავიკითხავთ რაღაც რომანს, მშვენიერი ქართველი მწერლები გვყვანან და უნდა გადმოვცეთ შინაარსი. ვის უნდა ეს შინაარსები?! გადმოსცა მოსწავლემ შინაარსი. მერე რა?! როდესაც ამაზე ვალაპარაკობ, სულ ჩემი მასწავლებელი მახსენდება, ვენაცვალე იმის სულს, ვარვარა ვარდიაშვილი. არასდროს არ გვასწავლიდა იმიტომ, რომ ლექსი ზეპირად გვეთქვა. ახლაც არიან ასეთი მასწავლებლები, რა თქმა უნდა,“- აღნიშნა შალვა ამონაშვილმა.

წყარო: ​„ამონაშვილის აკადემია“

წაიკითხეთ სრულად