Baby Bag

„კონსულტაციაზე მოსული ბავშვების 80 პროცენტი კითხულობს წვნიანი რა არის... ფიქრობენ, რომ კომპოტია,“- ენდოკრინოლოგი ელენე გიორგაძე

„კონსულტაციაზე მოსული ბავშვების 80 პროცენტი კითხულობს წვნიანი რა არის... ფიქრობენ, რომ კომპოტია,“- ენდოკრინოლოგი ელენე გიორგაძე

მედიცინის მეცნიერებათა დოქტორმა, ენდოკრინოლოგმა ელენე გიორგაძემ ბავშვებში ჭარბწონიანობის პრობლემის ზრდის შესახებ ისაუბრა და აღნიშნული პრობლემის გამომწვევი მიზეზები დაასახელა:

„ახლა ისეთი დროა, რომ მშობლებს არ სცალიათ, ბებია-ბაბუებს არ სცალიათ, ის თაობა ბებია-ბაბუების, რომლებიც სახლში ისხდნენ და ბავშვებს უვლიდნენ, აღარ არიან, ამიტომ ბავშვი რჩება სკოლაში 5-7 საათამდე. კი, შეთავაზება იქ არის, რომ ბოსტნეულიც იქნება, სალათიც, მაგრამ მაინც მაკარონს ჭამს ბავშვი. ჩემი შვილიშვილები რომ მოდიან, ვეკითხები რა ჭამეს, მპასუხობენ: „კომპოტი დავლიე, მაკარონი შევჭამე.“ ვეკითხები: „რატომ,ბებო? წვნიანი არ იყო? ხილი არ იყო?“ პასუხი არის: „კი, იყო, მაგრამ მაკარონი მირჩევნია.“

კვება არის ჩვევა. ჩვენ ხომ მიჩვეულები ვართ, რომ აუცილებლად შხაპი უნდა მივიღოთ ყოველდღიურად, კბილები გამოვიხეხოთ. ოჯახებში დაიკარგა კულტურა, რომ ბავშვს სწორად კვება ასწავლო თავიდანვე. მე 64 წლის ვარ. სკოლაში რომ ვსწავლობდი, 34 ბავშვი ვიყავით და მარტო ერთი მოსწავლე იყო, რომელსაც ჰქონდა სიმსუქნე. ახლა ბაღებში და სკოლებში რომ შეხვალთ, ეს რიცხვი ბევრად მეტია. კი, კარგია, ბავშვი რომ დაიბადება, ორ წლამდე პუტკუნაა. ეს პრობლემად არ ითვლებოდა. ბავშვი სიარულს რომ იწყებდა, იკლებდა წონას.

კონსულტაციაზე რომ მოჰყავთ ბავშვები, რომ ვიწყებ ლაპარაკს: წვნიანს თუ უკეთებთ ბავშვს და თუ მიირთმევს, ბავშვების 80 % კითხულობს წვნიანი რა არის. ფიქრობენ, რომ კომპოტია. მშობლები არ მაცდიან ლაპარაკს. „ჩემი შვილი ხილს არ ჭამს და არ შეჭამს, ბოსტნეულს არ ჭამს, რძე არ უყვარს, მარტო იოგურტი.“ მე ვეუბნები: „ქალბატონო, მაშინ რატომ მოიყვანეთ კონსულტაციაზე ბავშვი? ხომ უნდა ავხსნა, რა არის მისთვის სასარგებლო.“ არავინ არ თვლის, რომ ჩვენ გენეტიკურად გვაქვს ჩადებული რა სიმაღლის იქნება ბავშვი. თუ ის ნორმალურ კვებას იცავს, ცილა საკმარისი რაოდენობითაა, ვიტამინები, მიკრო და მაკროელემენტები, ის გენეტიკურ რესურსს ბოლომდე იყენებს და შეიძლება 10 სანტიმეტრით უფრო მაღალი იყოს, ვიდრე ის ბავშვი, რომელიც მსუქანია. ამ ყველა ნივთიერებას ორგანიზმი ხმარობს მერე ჭარბ წონაში და არა იმაში, რომ სიმაღლეში წაიყვანოს ბავშვი,“- მოცემულ საკითხზე ელენე გიორგაძემ ტელეკომპანია „რუსთავი 2“-ის გადაცემაში „სხვა შუადღე“ ისაუბრა.

წყარო: ​„სხვა შუადღე“

შეიძლება დაინტერესდეთ

,,როდესაც ბავშვი ბრაზობს, შესაძლოა, ამის მიღმა ძალიან ბევრი ემოცია იმალებოდეს"

,,როდესაც ბავშვი ბრაზობს, შესაძლოა, ამის მიღმა ძალიან ბევრი ემოცია იმალებოდეს"

რას გამოხატავს ბავშვი გაბრაზებით და როგორ უნდა მიხვდეს მშობელი, რაც განიცდის ამ დროს მისი შვილი - ამის შესახებ ფსიქოლოგმა, ხათუნა დოლიძემ ისაუბრა.

,,როდესაც ბავშვი ბრაზობს, შესაძლოა, ამის მიღმა ძალიან ბევრი ემოცია იმალებოდეს. მაგალითად, შესაძლოა, ის გვეუბნება, რომ აკლია უსაფრთხოების განცდა  და უფროსებისგან სურს, მოაქციონ გარკვეულ ჩარჩოებში... ან იმედგაცრუებულია, დაღლილია და ა.შ. ბრაზი არის ადაპტაციური ემოცია, რომელიც ადამიანს ეხმარება, რომ საფრთხე აღიქვას. ერთი შეხედვით, ის თითქოს ადვილი გამოსახატავია, მაგრამ რეალურად სიბრაზის დროს ვართ სუსტები და მოწყვლადები. პატარები ამ დროს განსაკუთრებით იმპულსურები არიან, რადგან განვითარების პროცესში იმყოფებიან, ჯერ არ აქვთ გამომუშავებული თვითკონტროლი. 

მცირე ასაკის ბავშვებს შეუძლიათ, ისწავლონ ბრაზის მართვა, მაგრამ ამისთვის მათ სჭირდებათ თანმიმდევრული მიდგომა და მოთმინება. როდესაც ის ბრაზს განიცდის, შიშის განცდაც ეუფლება. ის ფიზიოლოგიური ცვლილებები, რაც ამ დროს მის ორგანიზმში მიმდინარეობს, გონებას იმდენაც მოიცავს, რომ ბავშვებს უძნელდებათ გონივრულად მოქმედება. იმის გაგება, რომ ბრაზი არის სხეულის განგაში, რომელიც რაღაცას გატყობინებს, უკვე ეხმარება ბავშვს იმაში, რომ გაუმკლავდეს განცდებსა და ემოციებს. მათ უმეტესობას სჭირდება უფროსების დახმარება, რათა მართოს ბრაზი და დაარეგულიროს ნერვული სისტემა. უფროსის მხრიდან მნიშვნელოვანია იმის ძიება, თუ რა ამშვიდებს და რა აღადგენს ბავშვის ემოციურ ბალანსს. პატარებისთვის  პირველი დახმარება გახლავთ მშობლის მხრიდან სიმშვიდის შენარჩუნება. როდესაც ბავშვი ბრაზობს და ხედავს მშობელს, რომელმაც ასევე დაკარგა კონტროლი, ეს კიდევ უფრო ზრდის შიშს. ბრაზის მართვის სწავლების საუკეთესო იარაღი არის ემპათიით მოსმენა. ამით არა მხოლოდ ემოციურ მხარდაჭერას აღმოვუჩენთ ბავშებს, არამედ ვუმტკიცებთ რწმენას, რომ უარყოფით ემოციებთან გამკლავება შესაძლებელია. 

გაზარდეთ ბავშვების ემოციების ცოდნა, ესაუბრეთ ემოციებზე, ასწავლეთ სიტყვები ემოციების გამოსახატავად. როდესაც სიტყვებით იწყებ ემოციების გამოხატვას, იქ უკვე გრძნობების ქმედებით გამოხატვა აღარ გჭირდება. ბავშვმა უნდა ისწავლოს, რომ ბრაზი ნიშანია, რათა დაფიქრდე, შეჩერდე, დაამშვიდო შენი თავი და იფიქრო გამოსავალზე", - ამბობს ხათუნა დოლიძე.


წყარო: ,,​რჩევები მშობლებს"

წაიკითხეთ სრულად