Baby Bag

რა გავლენას ახდენს ორსულსა და ნაყოფზე ეკრანთან ხანგრძლივი დროის გატარება? - თამარ ედიბერიძის პასუხი

რა გავლენას ახდენს ორსულსა და ნაყოფზე ეკრანთან ხანგრძლივი დროის გატარება? - თამარ ედიბერიძის პასუხი

ბავშვთა ნევროლოგმა თამარ ედიბერიძემ ორსული ქალების მიერ მობილური ტელეფონებისა და კომპიუტერის გამოყენების შესახებ ისაუბრა და აღნიშნა, რომ ამ კუთხით რეჟიმის დაცვა მნიშვნელოვანია:

„მნიშვნელოვანია დავიცვათ რეჟიმი. ორსულის ექსპოზიცია მსგავსი ტიპის მოწყობილობებთან უნდა იყოს დოზირებული, ლიმიტირებული და ორგანიზებული. ყველა ის რისკ-ფაქტორი, რომელიც არაორსულის შემთხვევაში არის არააქტუალური, ორსულის შემთხვევაშიც რჩება. ხანგრძლივად, უწყვეტ რეჟიმში ერთი და იგივე საქმიანობის განხორციელება, რომელიც ელექტრონულ მოწყობილობებს უკავშირდება, ეს არის საყრდენ-მამოძრავებელ სისტემაზე განსხვავებული დატვირთვა, მხედველობაზე განსხვავებული დატვირთვა, ნერვულ სისტემაზე განსხვავებული დატვირთვა. ელექტრონული მოწყობილობა ბლოკავს სხეულიდან სხვადასხვა სიმპტომისა და ჩივილის შეგრძნებას. ჩვენ უფრო გვიან მივხვდებით, რომ გვეტკინა წელი, უფრო გვიან ვიგრძნობთ, რომ ხელი დაგვეღალა, თვალი დაგვეღალა. ამ დროს უფრო ნაკლებად ვახამხამებთ თვალებს. ეს ყველაფერი არის სტრესის მაღალი დონე და ეს ორსულს არაფერში არ სჭირდება.

ის, რაც მაღალი სტრესისა და მაღალი შფოთვის დონისთვის არის დამახასიათებელი, ამის მიმართ ორსული ისეთივე მგრძნობიარეა, როგორც არაორსული. ნაყოფი ზოგადად მეტად მგრძნობიარეა სტრესული ფაქტორების მიმართ. ორსული ქალბატონისთვის კიდევ უფრო მეტად მნიშვნელოვანია რეჟიმი, ვიდრე არაორსულობის შემთხვევაში. ჩვენ ამ დროს პასუხისმგებელი აღარ ვართ მხოლოდ საკუთარ სხეულზე, პასუხისმგებლობა გვაქვს ნაყოფის წინაშე,“- მოცემულ საკითხზე თამარ ედიბერიძემ საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ ისაუბრა.

წყარო:​ „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ 

შეიძლება დაინტერესდეთ

რატომ არ აწყობენ იაპონელი ბავშვები ისტერიკას?

რატომ არ აწყობენ იაპონელი ბავშვები ისტერიკას?

იაპონელი ხალხის თვისებები მსოფლიოში ბევრ ადამიანს აღაფრთოვანებს. ისინი უდიდეს ტრაგედიებს შესაშური სტოიციზმით ხვდებიან. იაპონელები საკუთარ თავზე კონტროლს თითქმის არასდროს კარგავენ. ისინი სხვებისადმი ყოველთვის პატივისცემას იჩენენ და სამსახურეობრივი მოვალეობის შესრულებისასაც ეთიკურ ნორმებს არასდროს ღალატობენ.

იაპონელი ზრდასრულების მსგავსად ბავშვებიც ძალიან მშვიდები და გაწონასწორებულები არიან. ისინი ისტერიკას არ აწყობენ და საკუთარ თავზე კონტროლს არ კარგავენ. როგორ ახერხებენ იაპონელები ბავშვებში მსგავსი დისციპლინის ჩამოყალიბებას? ჩვენს სტატიაში სწორედ ამ საკითხს განვიხილავთ.

იაპონიაში ოჯახის სხვადასხვა თაობის წარმომადგენლებს შორის განსაკუთრებული ურთიერთობაა ჩამოყალიბებული. მოხუცებსა და ახალგაზრდებს შორის ურთიერთობა ემპათიური და სიყვარულით სავსეა. იაპონელები თვლიან, რომ მოხუცებს უდიდესი სიბრძნე აქვთ და მათ ყურადღებით უნდა უსმინონ. თავის მხრივ, ასაკოვანი ადამიანები ბავშვებს ზრდასრულებივით ექცევიან. ისინი ბავშვების ცხოვრებაში წინამძღოლის როლს ასრულებენ და არა ინსპექტორის ან დამსჯელის. ეს ყოველივე უფროსებსა და ბავშვებს შორის ჰარმონიული ურთიერთობის ჩამოყალიბებას უწყობს ხელს.

იაპონელებს დიდი ოჯახებისადმი უდიდესი პატივისცემა აქვთ, თუმცა არსებობს საზღვრები, რომლებსაც მკაცრად იცავენ. მათთვის მიუღებელია, რომ ბავშვის აღზრდასა და მოვლაზე პასუხისმგებლობა ბებია-ბაბუას დაეკისროს, მხოლოდ იმიტომ, რომ მშობლებს დრო არ აქვთ.

იაპონელები თვლიან, რომ ბავშვთან დამოკიდებულება მოსიყვარულე უნდა იყოს. ისინი ნეგატიურად უყურებენ ყვირილს. მშობლები ბავშვებს სამყაროსთან ურთიერთობას და სხვების გრძნობების დაფასებას ასწავლიან. როდესაც ბავშვი ცუდად იქცევა, იაპონელი მშობლები უკმაყოფილებას ჟესტით ან მზერით გამოხატავენ. ამგვარად ისინი ბავშვს მიანიშნებენ, რომ მისი ქცევა მიუღებელია. ისინი ხშირად იყენებენ ფრაზებს: „შენ მას ატკენ,“ „შენ ის დააზიანე.“ ბავშვი ხვდება, რომ მისმა ქცევამ სხვას ზიანი მიაყენა. მსგავსი ფორმულა ნივთების მიმართაც გამოიყენება. თუ ბავშვი თოჯინას გატეხავს, იაპონელი მშობელი მას ეტყვის, რომ თოჯინას ეტკინა და დაზიანდა. ის არ გამოიყენებს სიტყვას „გატყდა.“ ბავშვები ნივთების პატივისცემას სწორედ ასე სწავლობენ.

იაპონელები დიდ მნიშვნელობას ანიჭებენ ბავშვთან ერთად დროის ხარისხიანად გატარებას. იაპონიაში იშვიათია შემთხვევები, როდესაც ბავშვი ბაღში 3 წლამდე ასაკში მიჰყავთ. პატარები დროის უდიდეს ნაწილს დედებთან ერთად ატარებენ. იაპონელი მშობლებისთვის მნიშვნელოვანია შვილთან საუბარი.

იაპონელები ხშირად მართავენ ოჯახურ სადილებს, სადაც ბავშვებს წინაპრების ისტორიებს და ოჯახის თავგადასავლებს უამბობენ. მსგავსი შეკრებები ბავშვს ოჯახისადმი მიკუთვნებულობის განცდას უჩენს. გარემო, რომელიც იაპონელი ბავშვების ირგვლივ არის შექმნილი, მათ ამბოხების საფუძველს ნაკლებად აძლევს, რის გამოც ისინი ისტერიკებს არ აწყობენ. იაპონელ ბავშვებს უფროსებისგან ყურადღება არ აკლიათ. ისინი მიჩვეული არიან წესრიგს, სადაც ყველა ადამიანს თავისი ადგილი და როლი აქვს. ეს ყოველივე ბავშვს სიმშვიდეს ანიჭებს და ემოციური აფეთქებებისკენ ნაკლებას მიდრეკილს ხდის.

წყარო: ​exploringyourmind.com 

წაიკითხეთ სრულად