Baby Bag

„ეს იყო ნიკოლოზის მეორედ დაბადება... შეუძლებელი შეძლეს ექიმებმა. არავინ არ ელოდა მის გადარჩენას,“- პატარა ნიკოლოზის სასწაულებრივად გადარჩენის ამბავი

„ეს იყო ნიკოლოზის მეორედ დაბადება... შეუძლებელი შეძლეს ექიმებმა. არავინ არ ელოდა მის გადარჩენას,“- პატარა ნიკოლოზის სასწაულებრივად გადარჩენის ამბავი

პედიატრმა მაია ჩხაიძემ „ტელეკომპანია პირველის“ გადაცემაში „ოჯახის ექიმი“ პატარა ნიკოლოზის სასწაულებრივად გადარჩენის შესახებ ისაუბრა:

„პაციენტი სხვა კლინიკან ჩვენს კლინიკაში შემოვიდა. ის ჩვენთან მდგომარეობის დამძიმების გამო გადმოიყვანეს. შემოსვლისთანავე მისი მდგომარეობა იყო ძალიან მძიმე. შემოსვლიდან მეორე დღეს მას ესაჭიროებოდა მართვით სუნთქვაზე გადაყვანა. ეს შემთხვევა გარჩეული იქნა ექსპერტთა საბჭოს ბორდის სხდომაზე. მკურნალობის ტაქტიკაზე ერთად შევჯერდით. ბორდი აქტიურად იყო ჩართული პაციენტის მკურნალობის პროცესში.

ნიკოლოზს დასჭირდა მართვით სუნთქვაზე გადაყვანა. მისი 3-თვიანი მართვა კლინიკაში იყო უმძიმესი და ეს პაციენტი ძალიან ემოციურია ჩემთვის.მას ძალიან დამძიმებული მდგომარეობა ჰქონდა. ყველანაირი გართულება, რაც კი ახლავს კორონავირუსულ ინფექციას იყო გამოვლენილი. ორივე ფილტვში დრენაჟები იყო ჩადგმული, იყო ბაქტერიული ინფექციაც. ამ ბავშვთან ერთად ერთდროულად მოხდა ისე, რომ სამი უმძიმესი პაციენტი გვყავდა. ძალიან დიდი როლი ითამაშა ექსპერტთა საბჭომ და კოლეგების გვერდში დგომამ. მისი მკურნალი ექიმები რეანიმაციაში იყვნენ მეგი გიორბელიძე და ნინო უმიკაშვილი. ამ ბავშვის სიცოცხლე სიკვდილს გამოვგლიჯეთ და ძალიან დიდი გამარჯვება იყო ჩვენი გუნდისთვის მისი სიცოცხლე."

პატარა ნიკოლოზის ავადობის მძიმე დღეები ბავშვის დედამაც გაიხსენა:

„რომ მოვედით, პირველ ღამეს თითქოს სტაბილურად იყო, მაგრამ გაუარესდა ბავშვის მდგომარეობა. ფიტლვები დაზიანებული ჰქონდა. ერთი ფილტვი საერთოდ გაეთიშა. მეორე ფილტვი 70 %-ით არსებობდა და ბევრი ჰაერი იყო ფილტვში, იყო რისკი, რომ ფილტვი გამსკდარიყო. ბავშვის გადარჩენის შანსი არ იყო. იყო ისეთი მომენტები, რომ ფატალურ შედეგსაც ველოდებოდით. ექიმებმა იმის უფლება მომცეს, რომ ყოველდღიურად ნახევარი საათით ამოვსულიყავი რეანიმაციაში და მენახა ბავშვი. ეს იყო რაღაც საშინელება, როდესაც უყურებ სხეულს, რომელიც ცივია და გაყინულია და სიცოცხლის კვალი არ ჩანს. ეს იყო ნიკოლოზის მეორედ დაბადება, უფრო სწორად მესამედ. რომ დაიბადა, მაშინაც პრობლემა ჰქონდა დაბადების დროსაც. შეუძლებელი შეძლეს ექიმებმა. არავინ არ ელოდა ნიკოლოზის გადარჩენას, ეს იყო რაღაც სასწაული.“

წყარო: ​„ოჯახის ექიმი“

შეიძლება დაინტერესდეთ

ბავშვმა გატეხა ქოთანი, გააფუჭა ყვავილი ... როგორ მოიქცევა ამ დროს ბრძენი მშობელი? - შალვა ამონაშვილის რეკომენდაცია

აკადემიკოსმა შალვა ამონაშვილმა მშობლებს ურჩია, ბავშვი არასდროს გამოაცხადონ დამნაშავედ და მას მოსამართლის პოზიციიდან არ ესაუბრონ:

„ბავშვი სულ „აშავებს.“ ბავშვი „ყოველთვის დამნაშავეა." არასდროს ისე არ ხდება, როგორც გვინდა. ამიტომ ის ჩვენთვის სულ დამნაშავეა. ისე არ დგება, ისე არ ჯდება, როგორც ჩვენ გვინდა. ბავშვს დამნაშავედ ნუ გამოაცხადებთ, თუ მან რამე დააშავა. რა დააშავა ბავშვმა? ცუდი სიტყვა თქვა? რაღაც გატეხა? რა ვითარებაში მოხდა ეს? დანაშაული ყოველთვის დანაშაული კი არ არის. როდესაც დააკვირდები, აღმოჩნდება, რომ კიდევაც ასე უნდა მომხდარიყო. ეს შედეგია რაღაც მიზეზის. ბავშვები დამნაშავეებად არასდროს არ მიიჩნიოთ, არც დამნაშავის ენით ელაპარაკოთ. „არ გრცხვენია?“ - ეს მოსამართლის ლაპარაკია.

არ მივიყვანოთ საქმე იქამდე, რომ ბავშვს ჩვენგან შენიშვნა სჭირდებოდეს. ხომ იცით მას რა მიდრეკილებები აქვს. წინ დაუდექით, რაღაც მოაცილეთ, წინასწარ დაარიგეთ, დაიცავით ბავშვი. გავუსწროთ მოვლენას წინ, ვიდრე მოვლენა მოხდება. ეს არის ბრძენი დედისა და მამის საქმე, მაგრამ თუ მაინც რაღაც მოხდა, ბავშვმა ფანჯრის რაფიდან ქოთანი გადმოაგდო, გატყდა ქოთანი, ყვავილი გაფუჭდა, როგორ მოიქცევა დედა? ერთი ატეხავს წივილ-კივილს: „რამდენჯერ გითხარი? რატომ მიხვედი იქ? რატომ წამოჰკარი ხელი? რატომ არ ხარ ფრთხილი? რა ვქნა? როგორ გაგზარდო? როგორ გაგაგებინო?“ ატირდება დედა თვითონ. ქოთანი ხომ გატყდა უკვე? ჩვენ ბავშვს უნდა შევუქმნათ ქცევის ხატი, ჩვენი მოთმინების ხატი. მივიდეთ ყვავილთან და ვთქვათ: „როგორ მიყვარდი, რა ვქნათ ახლა? იქნებ გადაგარჩინოთ?!“ ბავშვს უთხარით: „მოდი, დამეხმარე, ჩემო ძვირფასო. აბა ფრთხილად, მიდი, ჭიქა მომიტანე.“ არ ვადანაშაულებთ ბავშვს.

მე ისე ვტირი ამ ყვავილზე, რომ ბავშვს მე ვეცოდები. ის აქეთ დამამშვიდებს, აქეთ მოუვლის ყველაფერს. რომ მიაყენო კედელთან და ურტყა, ბავშვი გაიგებს ამას?! ვერ გაიგებს! რა ვქნათ ახლა?! მოხდა ეს! ამაზე ჭკუა უკვე ისწავლა ბავშვმა. მე მინდა მას ხატი გავუჩინო, რომ შეგინდე, მიგიტევე. ბავშვი დამნაშავის როლში არასდროს არ დააყენოთ,“- აღნიშნა შალვა ამონაშვილმა.

წყარო:​ ამონაშვილის აკადემია

წაიკითხეთ სრულად