Baby Bag

რა სიმპტომები აქვს ანევრიზმას და რას უნდა მივაქციოთ განსაკუთრებული ყურადღება? - ანგიოქირურგი გიგი ბრეგაძე

რა სიმპტომები აქვს ანევრიზმას და რას უნდა მივაქციოთ განსაკუთრებული ყურადღება? - ანგიოქირურგი გიგი ბრეგაძე

ანგიოქირურგმა გიგი ბრეგაძემ ანევრიზმის სიმპტომებსა და ჯანმრთელობის იმ რისკებზე ისაუბრა, რომელსაც ის ადამიანს უქმნის:

„ანევრიზმის გასკდომის რისკი დამოკიდებულია იმაზე, თუ რა ზომისაა ანევრიზმა. ბევრი რამ არის ჩვენზე დამოკიდებული. ერთ-ერთი მთავარი რისკ-ფაქტორი მწეველობა გახლავთ. თამბაქოს მოხმარება ასუსტებს სიხლძარღვების კედელს. მნიშვნელოვანია ქოლესტერინის დონე სისხლში, ლიპიდური ცვლის დარღვევა, სიმსუქნე, მაღალი არტერიული წნევა რისკ-ფაქტორებია. მემკვიდრული რისკ-ფაქტორიც ერთ-ერთი მნიშვნელოვანია.

ანევრიზმა თუ გასკდა, სიკვდილობა 80%-ია, ესეც იმ ქვეყნებში, სადაც ცენტრალიზირებულია სამედიცინო მომსახურება და უკვე მიზანმიმართულად ხვდება ადამიანი კლინიკაში, სადაც ამის მართვა შესაძლებელია. ძალიან მნიშვნელოვანია, როგორ კლინიკაში მოხვდება პაციენტი. ანევრიზმის სიმპტომები შეიძლება იყოს მუცლის ტკივილი, წელის არეში ტკივილი, ტკივილის ფეხში გადაცემა. ამიტომაც არის, რომ პაციენტები ხვდებიან ან უროლოგთან, ან ნევროლოგთან. მიდის კვლევა ნევროლოგიური პრობლემების. ამ დროს მნიშვნელოვანია ულტრაბგერითი სკრინინგი. ძირითადად ამ დროს აღმოჩნდება ხოლმე, რომ ადამიანს აქვს ანევრიზმა, რაღაც სხვა დაავადების გამო მისული პაციენტის კვლევისას. ანევრიზმა აწვება წელის არეს ან სხვა ორგანოებს და იწვევს ამ სიმპტომებს.

ანევრიზმის გასკდომის შემთხვევაში არის გონების დაკარგვა, ცივი ოფლი, ძლიერი ტკივილი წელის არეში. ძალიან დიდი მნიშვნელობა აქვს რა სივრცეში გასკდება ანევრიზმა. სადაც აორტაა, იქ ის, რომ ისეთი სისხლდენა ატყდეს, რომ უცებ დაიცალოს ადამიანი, არ არის. ამიტომ წნევის ვარდნის ფონზე შეიძლება მოხდეს პაციენტის მდგომარეობის დასტაბილურება და პაციენტის გადარჩენისთვის დრო გაჩნდეს. თუ ანევრიზმას კავშირი აქვს ან ნაწლავთან, ან მუცლის ღრუსთან, იქ ისეთი სისხლდენა ატყდება, რომ გადარჩენა, ალბათ, შეუძლებელია,“- მოცემულ საკითხზე გიგი ბრეგაძემ ტელეკომპანია „ფორმულას“ გადაცემაში „დილა ფორმულაზე“ ისაუბრა.

წყარო:​ „დილა ფორმულაზე“ 

შეიძლება დაინტერესდეთ

„უპირობო სიყვარული უსასრულოდ არ არის საჭირო, ის უნდა დავლექოთ ადრეულ ბავშვობაში,“- ფსიქოლოგი ლელა ტყეშელაშვილი

„უპირობო სიყვარული უსასრულოდ არ არის საჭირო, ის უნდა დავლექოთ ადრეულ ბავშვობაში,“- ფსიქოლოგი ლელა ტყეშელაშვილი

ფსიქოლოგმა ლელა ტყეშელაშვილმა ქართველი დედის ჰიპერმზრუნველობის გამომწვევ მიზეზებზე ისაუბრა და აღნიშნა, რომ დედების მსგავსი დამოკიდებულება ქართველი მამების პასიურობითაც არის გამოწვეული:

„ჰიპერმზრუნველობით ცნობილები არიან ებრაელი დედებიც, ქართველებზე უფრო მეტად. არ ვიცი აქ რატომ ჩამოყალიბდა ასე. უპირობო სიყვარული უსასრულოდ არ არის საჭირო. არსებობს უპირობო და განპირობებული სიყვარული. უპირობო სიყვარულს უწოდებენ დედობრივ სიყვარულს. მე მიყვარს იმიტომ, რომ ჩემი შვილია. რაც ჩემი შვილისთვის საჭიროა, ყველაფერზე ვარ წამსვლელი. მამის სიყვარული არის აბსოლუტური. ის გეუბნება, რომ შენ მიიღებ რაღაცას იმ შემთხვევაში, თუ რაღაცას გააკეთებ. ასეთი ტიპის სიყვარული 11-12 წლის ასაკიდან ბავშვისთვის აუცილებელია, რომ მასში პასუხისმგებლობის გრძნობა ჩამოყალიბდეს. პასუხისმგებლობის შეთავაზება მშობლის მხრიდან, იმისთვის, რომ ადამიანი გახდეს ზრდასრული, არის აუცილებელი.

„დედა გენაცვალოს,“- ეს დარჩება ყოველთვის დედას, მაგრამ ან დედა უნდა გადაეწყოს ახალ ნიადაგზე, ან ვიღაც უნდა არსებობდეს, რომელიც ბავშვს პასუხს მოსთხოვს თავის საქციელზე, რომ ის პასუხისმგებელი გახდეს ქცევაზე. რატომ მოხდა საქართველოში ასე, რომ დედა ჰიპერმზრუნველია? მამებმა გადაწყვიტეს, რომ შვილი უნდა გაზარდოს მარტო დედამ. „შენი ბრალი იქნება, თუ შვილი კარგი არ გამოვიდა, მეტი რა საქმე გაქვს? სხვა რა გევალება?! შენ შვილი უნდა გაზარდო!“ - აქ ეს დამოკიდებულება იყო. ამის ბრალია, რომ დედებმა ზედმეტი აიღეს თავიანთ თავზე. დედა ნებისმიერ ასაკში მზად არის, რომ შვილისთვის ყველაფერი გააკეთოს.

მე მოხარული ვარ, რომ ახალ თაობაში მამები გააქტიურდნენ. მამა უნდა ჩაერთოს ბავშვის განათლებაში თავისი მამობრივი სიყვარულით. მამობრივი სიყვარული გახლავთ განპირობებული, პასუხისმგებლობაზე დამყარებული. დედობრივი სიყვარული გახლავთ უპირობო. უპირობო სიყვარული უნდა დავლექოთ ადრეულ ბავშვობაში, მაგრამ თანდათანობით როგორც ზრდასრულს, პასუხი უნდა მოვთხოვოთ ქცევაზე. ნელ-ნელა ეს ცოდნა შემოდის ჩვენთან,“- აღნიშნა ლელა ტყეშელაშვილმა.

წყარო:​ „ათონის დარბაზი“

წაიკითხეთ სრულად