Baby Bag

მშობლები ბავშვებში უცნაური გამოყანარის გამო ღელავენ - რა არის კოქსაკის ვირუსი?

მშობლები ბავშვებში უცნაური გამოყანარის გამო ღელავენ - რა არის კოქსაკის ვირუსი?

პედიატრმა თემურ მიქელაძემ ბავშვებში კოქსაკის ვირუსის გავრცელების შესახებ ისაუბრა და მისი დამახასიათებელი ნიშნები დაასახელა:

„კოქსაკის ვირუსი პირველად აღმოაჩინეს ნიუ-იორკის შტატში, ქალაქ კოქსაკში. ის ენტეროვირუსების ერთ-ერთი სახეა. ძირითადად ეს არის 5 წლამდე ასაკის დაავადება. გადაცემის მექანიზმი არის ფეკალურ-ორალური. როდესაც ბავშვები ეზოებში ქვიშაში თამაშობენ, ეს ქვიშა არის დაბინძურებული. ყველაზე ხშირი მიზეზი მსგავსი ინფექციების არის ეს. მას ახასიათებს მაღალი ტემპერატურა, ყელის ტკივილი, სახსრების ტკივილი.

კოქსაკის ვირუსს ასე მარტივად არ უნდა შევხედოთ. მას ახასიათებს უსიმპტომო მიმდინარეობიდან დაწყებული გართულებები მენინგოენცეფალიტამდე, მენინგიტამდე და ა.შ. საბოლოო გამოსავალი ნებისმიერი კოქსაკის ფორმას აქვს კეთილსაიმედო.

ძირითადად პაციენტი გადამდებია უსიმპტომოდ მიმდინარეობისას. დაავადების მიმდინარეობისას ინკუბაციის პერიოდი შეიძლება იყოს 3-დან 6 დღემდე ან უფრო მეტიც. ძირითადი ნიშანი არის ცხელება, ბუშტუკოვანი გამოყანარი პირის ღრუში, ტუჩების ირგვლივ, ხელისა და ფეხის გულებზე. შეიძლება იყოს ყელის ტკივილი, ნაწლავთა გახშირებული მოქმედება. პირველ რიგში, მშობლებმა უნდა მიმართონ პედიატრს, რომ მოხდეს დიფერენცირება ჩუტყვავილასგან, ხომ არ არის მენინგიალური გამოვლინებები,“- მოცემულ საკითხზე თემურ მიქელაძემ ტელეკომპანია „ფორმულას“ გადაცემაში „დილა ფორმულაზე“ ისაუბრა.

წყარო:​ „დილა ფორმულაზე“ 

შეიძლება დაინტერესდეთ

„უმძიმესი ჯვარია შვილის გარდაცვალება... ნურავის განაცდევინოს,“- დეკანოზი სერაფიმე დანელია

„უმძიმესი ჯვარია შვილის გარდაცვალება... ნურავის განაცდევინოს,“- დეკანოზი სერაფიმე დანელია

დეკანოზმა სერაფიმე დანელიამ სოციალურ ქსელში პოსტი გამოაქვეყნა, რომელშიც ადამიანისთვის შვილის გარდაცვალებით გამოწვეული ტკივილის შესახებ ისაუბრა:

„უმძიმესი ჯვარია შვილის გარდაცვალება... ნურავის განაცდევინოს...

პირველ დღეებში თითქოს ოკეანის ფსკერზე გულაღმა წევხარ თვალებღია და გახევებული, ირგვლივ კი სიბნელეა და უსაშინლესი დუმილი...

შენს წინ თანაგრძნობით აღბეჭდილი სახეები კადრებივით ერთმანეთს ენაცვლებიან, გისამძიმრებენ, შენც პასუხობ, ოღონდ ფსკერიდან...

გადიან დღეები, დასაფლავება... ხალხის გასტუმრება... დადიხარ, საუბრობ, ლოცულობ, მაგრამ მაინც ფსკერიდან...

მერე ნელა-ნელა იწყებ სახეების გარჩევას და ხედავ სიმარტოვეში და სიჩუმეში მობუზულ საკუთარ შვილებს, შენს დანახვაზე შემკრთალ სახეებს და ძალისძალად იწყებ გამოფხიზლებას...

ო, რა ძნელია ეს გამოფხიზლება და რა რთული პასუხის გაცემა იმ კითხვებზე, რომლებსაც ვერავინ სხვა ვერ უპასუხებს შენს გარდა...

და სადღაც შორს, უსაშველოდ შორს პოულობ სინათლის სხივს, რომელსაც მთელი ძალებით ებღაუჭები და რომელსაც ამოყავხარ ფსკერიდან ზედაპირზე...

,,- დიდება და მადლობა შენ ღმერთო ყველაფრისათვის!

ჩემი შვილი, ხომ შენი შვილიცაა,

მე თუ მიყვარს, შენ ხომ უფრო გიყვარს, რომელმაც შეჰქმენ სიყვარული...

მე თუ მისთვის კარგი მინდა, შენ ხომ უმჯობესი გინდა მისთვის!

შენ ხომ შენი ძე მხოლოდშობილი მომეცი მე, მაშ მიიღე ჩემი შვილიც შენ, როგორც წმიდა შესაწირავი...

საშინელი იყო ჩვენი დაშორება, მაგრამ მჯერა, უფრო დიდი იქნება სიხარული ჩვენი შეხვედრისა!

ამიტომ დიდება და მადლობა შენ ღმერთო ყველაფრისათვის!"

წაიკითხეთ სრულად