Baby Bag

„ყველას გირჩევთ, რომ ტკიპის კბენიდან 2-3 კვირის მანძილზე მიმართოთ ექიმს, ჩაიტაროთ კვლევა,“- ინფექციონისტი ლია გოლიაძე

„ყველას გირჩევთ, რომ ტკიპის კბენიდან 2-3 კვირის მანძილზე  მიმართოთ ექიმს, ჩაიტაროთ კვლევა,“- ინფექციონისტი ლია გოლიაძე

ინფექციონისტმა ლია გოლიაძემ ტკიპის ნაკბენით გამოწვეულ დაავადებებსა და მათი პრევენციის გზებზე ისაუბრა:

„ტკიპის ნაკბენი არის ძალიან საყურადღებო რამ. საბედნიეროდ, ყველა ტკიპის ნაკბენით არ გადადის დაავადება, მაგრამ საკმაოდ ხშირად გადადის. ევროპაში ყველა ტკიპის ნაკბენს უტარებენ პროფილატიკურ მკურნალობას დიაგნოზის დასმამდეც კი. მის მიერ განვითარებული დაავადებები საკმაოდ ხშირია და რთულია, რის გამოც ადამიანები თვლიან, რომ სჯობს, მიიღონ ანტიბიოტიკები, ვიდრე ავად გახდნენ. ეს გასაგებიცაა. ჩეხეთში, ავსტრიასა და გერმანიაში ჩატარდა კვლევები და ყველა ტკიპა, რომელიც გამოიკვლიეს, იყო ინფიცირებული. საბედნიეროდ, ჩვენთან ჯერ არ არის ასეთი მდგომარეობა.

ჩვენთან საბედნიეროდ არ ხდება ტკიპისმიერი ენცეფალიტი. ეს უხშირესად არის რუსეთში, შორეულ აღმოსავლეთში. ჩვენთანაც არ არის გამორიცხული, რომ ტურისტების მხრიდან მოხდეს ამ დაავადების შემოტანა. ჩვენთან ხშირად გვხვდება ლაიმ-ბორელიოზი და ყირიმ-კონგოს ცხელება. ყველაზე საყურადღებო დაავადებები არის ეს, რომელიც შეიძლება ტკიპისგან იყოს გადატანილი. ლაიმ-ბორელიოზი როდესაც რთულდება, კიდურების დაბუჟება ეწყებათ ადამიანებს. აუცილებლად უნდა მიექცეს ამას ყურადღება. ძალიან ხშირად არის ლაიმ-ბორელიოზის გართულება აღმავალი დამბლები.

თბილისში ყველაზე მეტად მომართვიანობა არის ადამიანებისგან, რომლებიც სეირნობენ ლისის მიდამოებში. დღე არ გავა, რომ ადამიანმა აქედან არ მოგვაკითხოს ჩივილით, რომ რაღაცამ მიკბინა. ქალაქგარეთ აგარაკებზე ვინც გადის, ბალახთან კონტაქტის შედეგად შეიძლება ისე აგაცოცდეს ტკიპა, რომ ვერც გაიგო. ტკიპას უყვარს თბილი და ნესტიანი ადგილები და ბალახი. მიწიდან ერთ მეტრზეც შეიძლება აცოცდეს ტკიპა. ტკიპას აქვს ძალიან კარგი ყნოსვა. 8-დან 20 მეტრამდე გრძნობს ადამიანის სუნს. ტკიპები ძალიან ჭკვიანი არსებები არიან. ისინი ბილიკების გასწვრივ არიან დადარაჯებული და ელოდებიან ადამიანებსა და ცხოველებს. ტკიპას ხელით არ უნდა შევეხოთ არავითარ შემთხვევაში. ტკიპა თვითონ არ უნდა მოიგლიჯოთ. თუ სპეციალისტს ვერ მიაკითხავთ, პინცეტით ნაზად უნდა ამოიყვანოთ ტკიპა. არ უნდა მოუჭიროთ ტკიპას. როდესაც უჭერთ, ის კბენს ადამიანს. წყლით ჩამობანა და ზეთში დახრჩობა არ არის სწორი. მაშინ გკბენთ სწორედ ტკიპა. აუცილებლად მივიდეთ სპეციალისტთან. ტკიპის ნაკბენმა იცის გაწითლება. კბენის ადგილას არის პატარა წერტილი და გარშემო თეთრი. დაავადება შეიძლება უსიმპტომოდ მიდიოდეს. კბენიდან 2-3 კვირის მანძილზე ყველას გირჩევთ, რომ მიმართოთ ექიმს, ჩაიტაროთ კვლევა, ნახოთ ხომ არ მიდის დაავადების მსუბუქი ფორმა, რომელმაც შეიძლება მერე მძიმე ფორმებამდე მიგვიყვანოს,“- მოცემულ საკითხზე ლია გოლიაძემ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დილა“ ისაუბრა.

წყარო: ​„იმედის დილა“ 

შეიძლება დაინტერესდეთ

„რჩევის მიცემა: „მე შენს ადგილას ამას ვიზამდი,“ არის შეცდომა კომუნიკაციის,“ - მარინა კაჭარავა

„რჩევის მიცემა: „მე შენს ადგილას ამას ვიზამდი,“ არის შეცდომა კომუნიკაციის,“ - მარინა კაჭარავა

ფსიქოლოგმა მარინა კაჭარავამ იმ ადამიანების შესახებ ისაუბრა, რომლებსაც გადაწყვეტილების მიღება აშინებთ. მისი თქმით, მსგავს ადამიანებს ყოველთვის სჭირდებათ დირიჟორი, რომელიც მათ უხელმძღვანელებს:

„არსებობს ასეთი დაავადება, აბულია ჰქვია. ადამიანი ვერ იღებს გადაწყვეტილებას, არ შეუძლია. არ შეუძლია იმიტომ, რომ თუ ვინმე არ მოქაჩავს და არ წაიყვანს, ისე ვერ მიდის. ეს არის ინფანტილიზმის ერთ-ერთი გამოხატულება. ​მას მუდმივად სჭირდება დირიჟორი, სცენარისტი, ადამიანი, ვინც მას სადღაც წაუძღვება. არსებობს მთელი რიგი ტექნიკები გადაწყვეტილების მისაღებად. კვადრატში ჩავწეროთ ყველა დადებითი და უარყოფითი მხარე, სქემა კეთდება. დადებითია ნებისმიერი რამ, რაც შეიძლება იყოს კარგი ამ არჩევანის დროს.“

მარინა კაჭარავამ აღნიშნა, რომ ადამიანისთვის რჩევის მიცემა რთულია და ამ კუთხით ხშირად შეცდომას ვუშვებთ:

„ძალიან რთულია რჩევა მისცე ადამიანს. როდესაც რჩევას გეკითხებიან, ერთი ისაა, რომ ის არ შეასრულებს. თუ შეასრულა და ცუდად გამოვიდა, შენ დაგაბრალებს. თუ კარგად გამოვიდა, იტყვის, რომ მე მაინც ასე ვაპირებდი და იმისთვის არ მომისმენია. რჩევის მიცემა: „მე შენს ადგილას ამას ვიზამდი,“ ​ეს არის შეცდომა კომუნიკაციის. თვითონ რას ფიქრობს ადამიანი, თვითონ როგორ ფიქრობს, მისთვის რა არის უკეთესი, თვითონ გადაწყვიტოს. მშობელზე უკეთ არავინ იცის მის შვილს რა სჭირდება. ვერავის მე ჭკუას ვერ ვასწავლი, ბუნებრივია. არც არის საჭირო. ლაპარაკია იმაზე, რომ ბავშვს მივცეთ ალტერნატივა, არჩევანის საშუალება. მისი არა მივიღოთ. თუ ეს სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვან თემას ეხება, ამ შემთხვევაში, რა თქმა უნდა, ვერ განვიხილავ და არ განვიხილავ ამას. ბავშვი რომ ფანჯარაზე აძვრება, იქ მასთან პოლემიკაში არ შედიხარ. მოკიდებ ხელს და ჩამოსვამ.“

„ცხოვრებისეულ საკითხებში უნდა მივცეთ არჩევანი, რა ჩაიცვას, რა ჭამოს. შეიძლება მეტი არაფერი არ მაქვს და ნუ შეჭამს მაშინ. არაფერი არ მოუვა ერთხელ რომ არ შეჭამოს. ეს უნარები ბავშვობიდანვე მუშავდება. როდესაც ის გაიზრდება, ვექტორი გადის გარეთ. თავიდან მშობელია ავტორიტეტი, მერე მოდის მასწავლებელი. ძალიან დიდი ბედნიერებაა კარგი პედაგოგი რომ ჰყავს ბავშვს, კარგი დამრიგებელი და კარგი ქართულის მასწავლებელი. 11-12 წლიდან ბავშვები ავტორიტეტებს კარგავენ მეტ-ნაკლებად. მშობელი ძალიან უნდა ეცადოს, რომ დარჩეს ავტორიტეტად. მე ხშირად ვამბობ ხოლმე: ნუ დააძახებინებთ შვილებს სახელებს. ​დედა და მამა ერთადერთია ამქვეყანაზე. ეს არის ის, რასაც სხვას ვერასდროს ვერ დაუძახებ. მშობელი უნდა დარჩეს ავტორიტეტად, გადამწყვეტ სიტყვას ის უნდა ამბობდეს, მაგრამ ბავშვს უსმენდეს,“ - აღნიშნულ საკითხებზე მარინა კაჭარავამ საპატრიარქოს ტელევიზიის გადაცემაში „განთიადი“ ისაუბრა.

წყარო:​ „განთიადი“

წაიკითხეთ სრულად