Baby Bag

„ანაფილაქსიის შემთხვევაში დექსამეტაზონი არანაირ ეფექტს არ მოგცემთ,“ - პედიატრი თემურ მიქელაძე

პედიატრმა თემურ მიქელაძემ ანაფილაქსიური რეაქციების სამკურნალოდ დექსამეტაზონის გამოყენების მიზანშეუწონლობაზე ისაუბრა და მშობლებს საინტერესო რეკომენდაციები მისცა:

„შუშის შემცველი ამპულები ევროკავშირის ქვეყნებში აკრძალულია. რატომ გვაქვს ჩანთაში დექსამეტაზონი, ზოგ შემთხვევაში არც კი ვიცით. როდესაც ჩვენ ვსაუბრობთ ანაფილაქსიაზე, ამის ყველას ძალიან გვეშინია. აქ საუბარია აბსოლუტურად სხვა პრეპარატზე და დექსამეტაზონს არანაირი მნიშვნელობა არ აქვს ამ კონკრეტულ შემთხვევაში. აქ ვსაუბრობთ ჩვენ ადრენალინის გამოყენებაზე. ალერგენთან პირველ შეხებაზე, როგორც წესი, არ ვითარდება ასეთი ანაფილაქსიური რეაქცია

იმ ბავშვებს, რომლებსაც აქვთ ანაფილაქსიური რეაქცია ანამნეზში, მათ ყველას უდევთ ე.წ. აუტოინჯექტორები, შპრიცები, რომელშიც ადრენალინი არის ამოღებული. მათ იციან, რომ კონკრეტულ ალერგენთან შეხების შედეგად, შესაძლოა, განუვითარდეთ ანაფილაქსია, ამიტომ მშობელმა ეს თვითონ შეიძლება გამოიყენოს.

რეკომენდაცია, რომ ჩვენ დექსამეტაზონი ასეთ შემთხვევაში გამოვიყენოთ, არ არსებობს. ანაფილაქსიის სამკურნალო პირველი პრეპარატი არის ადრენალინი. ძირითადად ბავშვებში ანაფილაქსია მწერის ნაკბენზეა. საკვებზე ისეთი ძლიერი ანაფილაქსია არ არის, რომ ვერ მიასწრონ ჯანმრთელობის დაცვის პუნქტამდე. თუ არის მწერის ნაკბენი, სასურველია, რომ მწერის ნაკბენიდან 15 სანტიმეტრის ზემოთ ლახტი გადავუჭიროთ ბავშვს. თუ ლახტი არ გვაქვს, ნებისმიერი ქამარი, ან თოკისმაგვარი რამ გადავუჭიროთ. ამ შემთხვევაში ბავშვს თავიდან ავაცილებთ ანაფილაქსიის განვითარებას. დექსამეტაზონი არანაირ ეფექტს არ მოგცემთ.

გადატეხილი დექსამეტაზონის ამპულის გამოყენება ექიმის გარეშე არ შეიძლება. მე მქონია შემთხვევა, რომ ბავშვმა პირიქით, რაღაც დაიზიანოს შუშით. ევროპაში ყველაფერი არის პლასტმასირებულ კონტეინერებში, რომელიც არის უსაფრთხო. თუ ანაფილაქსიაზე ვსაუბრობთ, დექსამეტაზონი არაფერს არ მოგცემთ, განსაკუთრებით პერორალურად მიღებული. არის სხვა პათოლოგიები, მაგალითად, კრუპი, რომლის დროსაც შეიძლება გამოვიყენოთ დექსამეტაზონი,“- მოცემულ საკითხზე თემურ მიქელაძემ ტელეკომპანია „იმედის“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო: ​„იმედის დღე“

შეიძლება დაინტერესდეთ

​რა იწვევს ბავშვებში სტომატიტს და როგორ ვუმკურნალოთ?

​რა იწვევს ბავშვებში სტომატიტს და როგორ ვუმკურნალოთ?

რა იწვევს ბავშვებში სტომატიტს და როგორ ვუმკურნალოთ? - ამ თემებზე MomsEdu.ge- ს ესაუბრა ბავშვთა და მოზრდილთა ექიმი-თერაპევტი/პირის ღრუს ქირურგი გვანცა ბაიდაშვილი.

რა არის სტომატიტი?

- სტომატიტი პირის ღრუს ლორწოვანი გარსის ანთებითი დაავადებების ზოგადი სახელია და მასში მოიაზრება 500 - ზე მეტი დაავადება, რომელთაც სხვადასხვა ეტიოლოგია (გამომწვევი მიზეზი), მიმდინარეობა და მკურნალობის ტიპი აქვს.

- რა არის გამომწვევი მიზეზი ბავშვებში?

გამომწვევი მიზეზი შეიძლება იყოს სისტემური დაავადება, რომელიც პირის ღრუში გამოვლინდა ერთ-ერთი სიმპტომის სახით ან ლოკალური, როცა მხოლოდ პირის ღრუში იჩენს თავს სხვადასხვა მორფოლოგიური ელემენტით.

- სტომატიტის სახეობებზე რომ ვისაუბროთ.

- როგორც ვახსენე, სტომატიტი 500 - ზე მეტი დაავადების კრებითი სახელია და ყველაზე ვერ ვისაუბრებთ, თუმცა, ბავშვებში ყველაზე ხშირია ტრავმული სტომატიტი, რომელსაც უმეტესად სათამაშოთი ან მყარ საგანზე დაცემის დროს იღებენ და რამდენიმე დღეში ალაგდება. ასევე, დამწვრობით გამოწვეული, თუნდაც ცხელი საკვებით, რომელიც მალევე გადადის, იმ შემთხვევაში თუ რეგულარულად არ იღებს ბავშვი ცხელ საკვებს.

ალერგიული სტომატიტი შესაძლოა რომელიმე პრეპარატით ან კოსმეტიკით გამოვლინდეს და მხოლოდ გამომწვევი მიზეზის დადგენით და მოხსნით იკურნება. ვირუსული სტომატიტიც ხშირია ბავშვებში, რაც სისტემური ვირუსის მიმდინარეობის დროს ვლინდება.

- როგორ მივხვდეთ რომ ბავშვს სტომატიტი აქვს და რა შეიძლება გავაკეთოთ სახლის პირობებში?

- ოჯახის წევრების მიერ სტომატიტზე ეჭვის მიტანა მარტივია. პირის ღრუს ლორწოვანზე ვლინდება მოწითალო ან მოთეთრო ანთებითი ელემენტი, რომელიც შეიძლება იყოს მტკივნეული ან ხელს უშლიდეს კვებასა და საუბარში. სახლის პირობებში მკურნალობა, ექიმის გარეშე, არ შეიძლება, რადგან დიაგნოზის დასმას საჭიროებს, რაც მშობლის პრეროგატივა არაა და შესაძლოა, გართულება გამოიწვიოს.

- როდის უნდა მივმართოთ სპეციალისტს და როგორ მიმდინარეობს მკურნალობა?

- ეჭვის არსებობისას მივმართავთ ექიმს, აღვუწერთ ბავშვის ზოგად მდგომარეობას, რათა დავეხმაროთ მას სწორი მიმართულებით წარიმართოს დიაგნოსტიკა და შესაბამისად, მკურნალობაც. მკურნალობა შეიძლება იყოს პერორალური პრეპარატებით და ადგილობრივად გამოსაყენებელი სავლებებით ან გელებით.

ესაუბრა მარიამ ჩოქური 

წაიკითხეთ სრულად