Baby Bag

რა ასაკიდან უნდა დაიწყოს მშობელმა ბავშვის სიმაღლეზე ზრუნვა? - ენდოკრინოლოგი შოთა ჯანჯღავა

ენდოკრინოლოგმა შოთა ჯანჯღავამ ბავშვის სიმაღლეში ზრდაზე ზრუნვის გზებზე ისაუბრა და ის სადიაგნოსტიკო კვლევები დაასახელა, რომელიც სიმაღლეში ზრდის ჩამორჩენის პრობლემის იდენტიფიცირებაში დაგვეხმარება:

„ბავშვი როგორც კი დაიბადება, უმეტესობა ვიწყებთ D ვიტამინის მიცემას, პერიოდულად ვაძლევთ ვიტამინებს. ეს უკვე პროფილაქტიკაა მომავლისთვის ბავშვის ზრდა-განვითარებასთან მიმართებაში. მშობლისთვის ცოტა რთულია ბავშვის ზრდა-განვითარების შეფასება. თუ შევამჩნევთ, რომ თანატოლებთან მიმართებაში ბავშვი ცოტა ჩამორჩება ზრდა-განვითარებაში, ან თუ ვხედავთ, რომ ბავშვმა წელიწადში 4 სანტიმეტრზე მეტი არ მოიმატა, ეს იმას ნიშნავს, რომ უკვე ყურადღება უნდა მივაქციოთ და შევაფასოთ მდგომარეობა.

თუ ვხედავთ, რომ ბავშვმა უკვე მიაღწია 13-14 წლის ასაკს და არ უახლოვდება გენეტიკურად მიცემულ სიმაღლეს, რა თქმა უნდა, ყურადღება უნდა მიექცეს.

ყველაზე კარგი სადიაგნოსტიკო ტესტი არის მტევნის რენტგენოლოგიური კვლევა. მტევნის მიდამოში ჩვენ გვაქვს სხვადასხვა ძვალი, რომელიც სხვადასხვა ასაკში ვითარდება. თუ ჩვენ ამ კვლევაზე გვაქვს ზრდის ჩამორჩენა საპასპორტო ასაკთან მიმართებაში ერთ წელზე მეტი ასეთ შემთხვევაში უნდა ინახოს ორგანიზმში ზრდის ჰორმონის მაჩვენებელი. ზრდის ჰორმონის ტესტი არ არის ადვილი გასაკეთებელი. ეს არის 2-საათიანი ტესტი. ბავშვი ტესტირების დროს უნდა იყოს სტაციონარში,“- მოცემულ საკითხზე შოთა ჯანჯღავამ „მთავარი არხის“ გადაცემაში „შენი დილა“ ისაუბრა.

წყარო: ​„შენი დილა“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„კედელი ჩამომეშალა, ნულიდან ვიწყებ ყველაფერს...“ - მაია ჯორჯაძე გიო ხუციშვილის გარეშე გატარებულ 2 წელზე

გიო ხუციშვილის მეუღლემ თოქ-შოუ „პროფილში“ იმ რთულ ეტაპზე ისაუბრა, რომელიც მის ცხოვრებაში მომღერლის გარდაცვალების შემდეგ დადგა. მაია ჯორჯაძის თქმით, მეუღლე მის ცხოვრებაში ყველაზე მნიშვნელოვანი ადამიანი იყო:

„გიო ყველაფერი იყო, მართლა დიდი იყო, დიდი პიროვნება იყო, იმედი იყო, იმედი იყო ჩემიც, ირგვლივ ყველასი. რაღაცნაირად კედელი ჩამომეშალა, ნულიდან ვიწყებ ყველაფერს. მე არაფერი ვიცოდი, არ ვიცოდი ცხოვრების ელემენტარული დეტალები.“

ცოლ-ქმრის განსაკუთრებულ ურთიერთობას მათი ვაჟი, ზუკა ხუციშვილიც იხსენებს: „ყოველთვის დედაჩემი ედგა გვერდით. ერთად გაკვალეს ის გზა, რაც ჰქონდათ. ყოველთვის ერთმანეთს ეხმარებოდნენ. არავის ზედმეტი დახმარება არც დასჭირვებიათ არასდროს. მახსოვს, როდესაც უჭირდა და დახმარება მინდოდა, ნაზად გამწევდა ხოლმე და თვითონ გაივლიდა. მხოლოდ დედაჩემს იღებდა ყოველთვის. როდესაც დახმარება სჭირდებოდა, ყოველთვის ეძახდა მაიას. მაიას და გიოს ურთიერთობაში იმხელა სიძლიერე, იმხელა სიყვარული და ურთიერთობა იყო, რომ მეტი არავინ სჭირდებოდათ ნამდვილად.“

მაია ჯორჯაძე იხსენებს, რომ მეუღლის ავადმყოფობასთან შეგუება გაუჭირდა და მის მძიმე მდგომარეობას არ აღიარებდა: „ყველა მეუბნებოდა, რომ ძალიან ცუდი მდგომარეობაა და მე არ ვიჯერებდი. ვფიქრობდი, როგორ შეიძლება, რომ ადამიანი, რომელიც ამ წუთას გვერდით მიზის, ერთ თვეში აღარ იყოს. ეს წარმოუდგენელი იყო. მეჩხუბებოდნენ, როგორ ვერ ხვდები რა სჭირსო. არ ვიცი რა დამემართა.“

„ჩვენ დიდი სამეგობრო წრე გვყავს, როგორც ჩემი, ისე გიოსი. ჩვენ ერთი ოჯახივით ვიყავით. ძალიან მომეხმარა ის, რომ გიო არ არის, მაგრამ დანარჩენები ისევ ისე ვართ.“ - აღნიშნა მაია ჯორჯაძემ.

წაიკითხეთ სრულად