Baby Bag

„მუცლის ტკივილის ჩივილით ბავშვი აუცილებლად უნდა ინახოს ქირურგის მიერ,“ - ბავშვთა ქირურგი გოგა ბახტაძე

„მუცლის ტკივილის ჩივილით ბავშვი აუცილებლად უნდა ინახოს ქირურგის მიერ,“ - ბავშვთა ქირურგი გოგა ბახტაძე

ბავშვთა ქირურგმა გოგა ბახტაძემ ბავშვებში მუცლის ტკივილის გამომწვევ მიზეზებზე ისაუბრა:

„ქირურგთან საავადმყოფოში ყველაზე ხშირად პატარა პაციენტი შეიძლება მოხვდეს მუცლის ტკივილის ჩივილით. ჩემი აზრით, მსგავსი ჩივილით ბავშვი აუცილებლად უნდა ინახოს ქირურგის მიერ. მუცლის ტკივილების უმრავლესობა ქირურგიული მიზეზებით გამოწვეული არ არის. 10-დან მხოლოდ 1 პაციენტს შეიძლება აღმოაჩნდეს ქირურგიული მიზეზით გამოწვეული მუცლის ტკივილი. ქირურგიული მიზეზით გამოწვეული მუცლის ტკივილი იმდენად საგანგაშოა და შეიძლება საშიში გართულებები მოჰყვეს დაგვიანების შემთხვევაში, რომ ყველა პაციენტი მუცლის ტკივილით, სასურველია, ინახოს ქირურგის მიერ. მისმა გამოცდილმა თვალმა და ხელმა შეამოწმოს, რომ არ მოხდეს რაღაც, არ გაიპაროს ატიპურად მიმდინარე დაავადება და შემდგომში არ მოჰყვეს რაიმე გართულება.

უმეტეს შემთხვევაში მუცლის ტკივილს ბავშვებში იწვევს კვებისმიერი ინტოქსიკაცია, ნაწლავური კოლიკები, ვირუსული ინფექციები და ა.შ. ეს რაიმე ქირურგიულ ჩარევას შემდგომში, როგორც წესი, არ საჭიროებს.

ზოგჯერ არის ქირურგიული მიზეზით ტკივილი. ყველაზე გავრცელებული ბავშვებში არის მწვავე აპენდიციტი, რომელიც აუცილებელ ოპერაციულ მკურნალობას საჭიროებს. შედარებით იშვიათია დივერტიკულის ანთება ნაწლავზე, რომელიც შეიძლება საშიში გართულება იყოს. ხშირი მიზეზი არის ასევე სხვადასხვა სახის თიაქარი. თიაქარი შეიძლება იყოს საზარდულის, ჭიპის, რომელიც თუ არ ჩაიჭედა, იმ წუთში რაიმე საშიშროებას არ წარმოადგენს, მაგრამ საჭიროებს გეგმიურ ოპერაციულ მკურნალობას.

არის რამოდენიმე სიმპტომი, როდესაც დალოდებას და გადადებას მდგომარეობა არ ექვემდებარება. სასურველია, მშობელმა ბავშვი რაც შეიძლება მალე მიიყვანოს ქირურგთან. როდესაც მუცლის ტკივილს ერთვის სხვა დამატებითი სიმპტომები, ვთქვათ, ბავშვი არის მოთენთილი, მივარდნილი, გამოხატულია უმადობა, გულისრევის შეგრძნება, პირღებინება, ტემპერატურის მომატება, იძულებითი მწოლიარე პოზა, ბავშვს უჭირს სიარული, ამ დროს დროულად უნდა მიაკითხონ ქირურგს. ყოფილა შემთხვევები, რომ 3-4 დღე მშობელი ელოდება, რომ იქნებ გაუაროს. შემდეგ მოდის და ჩირქი გავრცელებულია მთელ მუცელში. ეს ამძიმებს ბავშვის მდგომარეობას და მკურნალობის პერიოდს,“- მოცემულ საკითხზე გოგა ბახტაძემ რადიო „ფორტუნას“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო: ​რადიო „ფორტუნა“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ჩვენში მთავარი ყოველთვის არის „მე", „ჩემი ინტერესები," მერე ძალიან უკვირთ, სამყარო რომ სამაგიეროს უხდით ხოლმე," - გია მურღულია

„ჩვენში მთავარი ყოველთვის არის „მე", „ჩემი ინტერესები," მერე ძალიან უკვირთ, სამყარო რომ სამაგიეროს უხდით ხოლმე," - გია მურღულია

​​ფილოლოგი გია მურღულია სოციალურ ქსელში პოსტს აქვეყნებს, რომელშიც ქართველი ხალხის სახელმწიფოებრივი და საზოგადო საქმისადმი დამოკიდებულებას აკრიტიკებს. მის პოსტს უცვლელად გთავაზობთ:

ჩვენში, რატომღაც, ყველაფერი კერძო საპატიო მიზეზია, რომ საზოგადოებისა თუ სახელმწიფოსთვის მნიშვნელოვანი საქმე არ (ვერ) გააკეთონ.

„მე რომ ექსკურსიაზე მივდივარ?!"

„მე რომ გუშინ კბილი მტკიოდა?!"

„ხვალ რომ ჩემი დაბადების დღეა"?

„უგუნებოდ რომ ვარ?!"

„ბავშვი რომ მყავს დასატოვებელი?!"

„ძალიან რომ ცხელა?!"

„ძალიან რომ ცივა?!"

​„დრო რომ არ მაქვს?!"

„რომ დამავიწყდა?!"

„რა მოხდა - სულ მესამედ დამაგვიანდა!"

„მალე ცოლი რომ მომყავს?!" ("რომ ვთხოვდები?!")

„მე მეგონა, სხვანაირად იყო საჭირო..."

„კი მითხარით, მაგრამ ვიფიქრე, ასე არ უნდა გამეკეთებინა..."

„მე რომ განსაკუთრებული ვარ?!")

მთავარი ყოველთვის არის „მე", „ჩემი განწყობა", „ჩემი ინტერესები", „ჩემი უფლებები", „ჩემი ტანჯვა" და „ჩემი ბედნიერება"...

ჰოდა, მერე ძალიან უკვირთ, სამყარო რომ სამაგიეროს უხდით ხოლმე.

ეს ამბავი ასე მთავრდება:

​„ღმერთმა მიმატოვა", „ბედი არ მაქვს", „ყველა და ყველაფერი ჩემ წინააღმდეგაა..."

კლასიკური ისტორიული რეცეპტი ასეთია:

შეხედე შენ თავს სხვისი თვალებით, გონებით, გულით და დაინახავ, რომ სამყაროს ცენტრში მთლად მარტო შენ არ ხარ - სხვა ადამიანიც არის, საქართველოც, დედამიწაც, "ირმის ნახტომიც" და მთელი სამყაროც.

ხანდახან ცოდნას მნიშვნელობით გამოცდილება აღემატება.

ვიღაც ძალიან მაღლა მდგომმა მაგალითებით ლაპარაკი იცის.

და ამაზე დიდი სკოლა არ არსებობს.

წაიკითხეთ სრულად