Baby Bag

„მუცლის ტკივილის ჩივილით ბავშვი აუცილებლად უნდა ინახოს ქირურგის მიერ,“ - ბავშვთა ქირურგი გოგა ბახტაძე

„მუცლის ტკივილის ჩივილით ბავშვი აუცილებლად უნდა ინახოს ქირურგის მიერ,“ - ბავშვთა ქირურგი გოგა ბახტაძე

ბავშვთა ქირურგმა გოგა ბახტაძემ ბავშვებში მუცლის ტკივილის გამომწვევ მიზეზებზე ისაუბრა:

„ქირურგთან საავადმყოფოში ყველაზე ხშირად პატარა პაციენტი შეიძლება მოხვდეს მუცლის ტკივილის ჩივილით. ჩემი აზრით, მსგავსი ჩივილით ბავშვი აუცილებლად უნდა ინახოს ქირურგის მიერ. მუცლის ტკივილების უმრავლესობა ქირურგიული მიზეზებით გამოწვეული არ არის. 10-დან მხოლოდ 1 პაციენტს შეიძლება აღმოაჩნდეს ქირურგიული მიზეზით გამოწვეული მუცლის ტკივილი. ქირურგიული მიზეზით გამოწვეული მუცლის ტკივილი იმდენად საგანგაშოა და შეიძლება საშიში გართულებები მოჰყვეს დაგვიანების შემთხვევაში, რომ ყველა პაციენტი მუცლის ტკივილით, სასურველია, ინახოს ქირურგის მიერ. მისმა გამოცდილმა თვალმა და ხელმა შეამოწმოს, რომ არ მოხდეს რაღაც, არ გაიპაროს ატიპურად მიმდინარე დაავადება და შემდგომში არ მოჰყვეს რაიმე გართულება.

უმეტეს შემთხვევაში მუცლის ტკივილს ბავშვებში იწვევს კვებისმიერი ინტოქსიკაცია, ნაწლავური კოლიკები, ვირუსული ინფექციები და ა.შ. ეს რაიმე ქირურგიულ ჩარევას შემდგომში, როგორც წესი, არ საჭიროებს.

ზოგჯერ არის ქირურგიული მიზეზით ტკივილი. ყველაზე გავრცელებული ბავშვებში არის მწვავე აპენდიციტი, რომელიც აუცილებელ ოპერაციულ მკურნალობას საჭიროებს. შედარებით იშვიათია დივერტიკულის ანთება ნაწლავზე, რომელიც შეიძლება საშიში გართულება იყოს. ხშირი მიზეზი არის ასევე სხვადასხვა სახის თიაქარი. თიაქარი შეიძლება იყოს საზარდულის, ჭიპის, რომელიც თუ არ ჩაიჭედა, იმ წუთში რაიმე საშიშროებას არ წარმოადგენს, მაგრამ საჭიროებს გეგმიურ ოპერაციულ მკურნალობას.

არის რამოდენიმე სიმპტომი, როდესაც დალოდებას და გადადებას მდგომარეობა არ ექვემდებარება. სასურველია, მშობელმა ბავშვი რაც შეიძლება მალე მიიყვანოს ქირურგთან. როდესაც მუცლის ტკივილს ერთვის სხვა დამატებითი სიმპტომები, ვთქვათ, ბავშვი არის მოთენთილი, მივარდნილი, გამოხატულია უმადობა, გულისრევის შეგრძნება, პირღებინება, ტემპერატურის მომატება, იძულებითი მწოლიარე პოზა, ბავშვს უჭირს სიარული, ამ დროს დროულად უნდა მიაკითხონ ქირურგს. ყოფილა შემთხვევები, რომ 3-4 დღე მშობელი ელოდება, რომ იქნებ გაუაროს. შემდეგ მოდის და ჩირქი გავრცელებულია მთელ მუცელში. ეს ამძიმებს ბავშვის მდგომარეობას და მკურნალობის პერიოდს,“- მოცემულ საკითხზე გოგა ბახტაძემ რადიო „ფორტუნას“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო: ​რადიო „ფორტუნა“

შეიძლება დაინტერესდეთ

რატომ არ აწყობენ იაპონელი ბავშვები ისტერიკას?

რატომ არ აწყობენ იაპონელი ბავშვები ისტერიკას?

იაპონელი ხალხის თვისებები მსოფლიოში ბევრ ადამიანს აღაფრთოვანებს. ისინი უდიდეს ტრაგედიებს შესაშური სტოიციზმით ხვდებიან. იაპონელები საკუთარ თავზე კონტროლს თითქმის არასდროს კარგავენ. ისინი სხვებისადმი ყოველთვის პატივისცემას იჩენენ და სამსახურეობრივი მოვალეობის შესრულებისასაც ეთიკურ ნორმებს არასდროს ღალატობენ.

იაპონელი ზრდასრულების მსგავსად ბავშვებიც ძალიან მშვიდები და გაწონასწორებულები არიან. ისინი ისტერიკას არ აწყობენ და საკუთარ თავზე კონტროლს არ კარგავენ. როგორ ახერხებენ იაპონელები ბავშვებში მსგავსი დისციპლინის ჩამოყალიბებას? ჩვენს სტატიაში სწორედ ამ საკითხს განვიხილავთ.

იაპონიაში ოჯახის სხვადასხვა თაობის წარმომადგენლებს შორის განსაკუთრებული ურთიერთობაა ჩამოყალიბებული. მოხუცებსა და ახალგაზრდებს შორის ურთიერთობა ემპათიური და სიყვარულით სავსეა. იაპონელები თვლიან, რომ მოხუცებს უდიდესი სიბრძნე აქვთ და მათ ყურადღებით უნდა უსმინონ. თავის მხრივ, ასაკოვანი ადამიანები ბავშვებს ზრდასრულებივით ექცევიან. ისინი ბავშვების ცხოვრებაში წინამძღოლის როლს ასრულებენ და არა ინსპექტორის ან დამსჯელის. ეს ყოველივე უფროსებსა და ბავშვებს შორის ჰარმონიული ურთიერთობის ჩამოყალიბებას უწყობს ხელს.

იაპონელებს დიდი ოჯახებისადმი უდიდესი პატივისცემა აქვთ, თუმცა არსებობს საზღვრები, რომლებსაც მკაცრად იცავენ. მათთვის მიუღებელია, რომ ბავშვის აღზრდასა და მოვლაზე პასუხისმგებლობა ბებია-ბაბუას დაეკისროს, მხოლოდ იმიტომ, რომ მშობლებს დრო არ აქვთ.

იაპონელები თვლიან, რომ ბავშვთან დამოკიდებულება მოსიყვარულე უნდა იყოს. ისინი ნეგატიურად უყურებენ ყვირილს. მშობლები ბავშვებს სამყაროსთან ურთიერთობას და სხვების გრძნობების დაფასებას ასწავლიან. როდესაც ბავშვი ცუდად იქცევა, იაპონელი მშობლები უკმაყოფილებას ჟესტით ან მზერით გამოხატავენ. ამგვარად ისინი ბავშვს მიანიშნებენ, რომ მისი ქცევა მიუღებელია. ისინი ხშირად იყენებენ ფრაზებს: „შენ მას ატკენ,“ „შენ ის დააზიანე.“ ბავშვი ხვდება, რომ მისმა ქცევამ სხვას ზიანი მიაყენა. მსგავსი ფორმულა ნივთების მიმართაც გამოიყენება. თუ ბავშვი თოჯინას გატეხავს, იაპონელი მშობელი მას ეტყვის, რომ თოჯინას ეტკინა და დაზიანდა. ის არ გამოიყენებს სიტყვას „გატყდა.“ ბავშვები ნივთების პატივისცემას სწორედ ასე სწავლობენ.

იაპონელები დიდ მნიშვნელობას ანიჭებენ ბავშვთან ერთად დროის ხარისხიანად გატარებას. იაპონიაში იშვიათია შემთხვევები, როდესაც ბავშვი ბაღში 3 წლამდე ასაკში მიჰყავთ. პატარები დროის უდიდეს ნაწილს დედებთან ერთად ატარებენ. იაპონელი მშობლებისთვის მნიშვნელოვანია შვილთან საუბარი.

იაპონელები ხშირად მართავენ ოჯახურ სადილებს, სადაც ბავშვებს წინაპრების ისტორიებს და ოჯახის თავგადასავლებს უამბობენ. მსგავსი შეკრებები ბავშვს ოჯახისადმი მიკუთვნებულობის განცდას უჩენს. გარემო, რომელიც იაპონელი ბავშვების ირგვლივ არის შექმნილი, მათ ამბოხების საფუძველს ნაკლებად აძლევს, რის გამოც ისინი ისტერიკებს არ აწყობენ. იაპონელ ბავშვებს უფროსებისგან ყურადღება არ აკლიათ. ისინი მიჩვეული არიან წესრიგს, სადაც ყველა ადამიანს თავისი ადგილი და როლი აქვს. ეს ყოველივე ბავშვს სიმშვიდეს ანიჭებს და ემოციური აფეთქებებისკენ ნაკლებას მიდრეკილს ხდის.

წყარო: ​exploringyourmind.com 

წაიკითხეთ სრულად