გაციების რა სიმპტომების დროს არ უნდა გავუშვათ ბავშვი სკოლაში ან ბაღში?

​ფსიქოლოგმა ნანა ჩაჩუამ მოზარდთან ურთიერთობაში სიყვარულისა და სიმკაცრის ერთდროული გამოყენების მნიშვნელობაზე ისაუბრა:

„სიყვარულისა და სიმკაცრის ერთდროული მოცემულობა უნდა მოვახერხოთ მოზარდთან ურთიერთობაში. თუ მშობელი დაკავებულია, სამსახურში დადის, აქ ნაკლებად ​განიცდება ბავშვის მიერ მშობლის უყურადღებობა. მოზარდი ყოველთვის გრძნობს, რომ შეიძლება მშობელი სადღაც იყოს, მაგრამ მისი სიყვარული რაღაც ფორმით მოედინება მისკენ. მშობლების ნაწილი არის ასე, განსაკუთრებით თბილისში, ბავშვები დგებიან სკოლაში წასასვლელად და დედას ისევ სძინავს. დედა რომ მძინარე ბავშვს ხელს შეახებს, ტაქტილური შეხებით რომ სითბოს აგრძნობინებს, საწოლთან ჩამოუჯდება, ეს იმხელა სითბოა. ამ სითბოს გარეშე ცხოვრებაში გასული ადამიანი სულ ეძებს ამ დაკარგული სითბოს მიღებას, მაგრამ ამ დაკარგულ სითბოს ვერსად ვერ იპოვი.“

ნანა ჩაჩუას თქმით, სიმკაცრე თანმიმდევრულობასა და პრინციპულობაშია:

„სიმკაცრე თანმიმდევრულობაში, პრინციპულობაშია. თუ ბავშვს რაღაც აქვს გასაკეთებელი და ჩვენ იქ თანმიმდევრულები ვართ, თუ იქ პრინციპულობას ვიჩენთ, თუ ჩვენი ცხოვრების წესში თავად პრინციპულობაა, ეს არის სიყვარულისადმი, ღირებულებებისადმი, ჩემი ცხოვრების წესისადმი ერთგულება, სადაც მე მკაცრი ვარ და იქიდან არ გადავუხვევ. სიმკაცრე არ არის სისასტიკე, ცხადია.​ სიმკაცრე და სისასტიკე განსხვავებულია. სიყვარული სიმკაცრეში აისახება და სიმკაცრე სიყვარულში აისახება, როდესაც მე ძირითადიდან, არსებითიდან არ გადავუხვევ.“

„სიყვარული არ არის „გენაცვალე, კარგი, შვილო.“ თუ სიყვარული და სიმკაცრე ერთმანეთთან მივა, ეს არის ის, რაზედაც დავით გურამიშვილი ლაპარაკობდა. მთავარი არის მშობლის ცხოვრების წესი. ეს არის ხმამაღლა სათქმელი დედების მიმართ. არაჩვეულებრივად პოულობენ გამოსავალს: „დეპრესიული ვარ, იმაზე გავბრაზდი“ და ა.შ. ​ბავშვმა უნდა იგრძნოს, რომ მისთვის რაღაც არის გაღებული. გაღებულია ის, რომ მე დაღლილი ვარ და მაინც ამას ვაკეთებ. არავითარ შემთხვევაში არ უნდა ითქვას ის, რომ მე შენ გამო ვაკეთებ,“ - აღნიშნულ საკითხებზე ნანა ჩაჩუამ „ქართული არხის“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო: ​„ქართული არხი“