Baby Bag

სად წავიყვანოთ ბავშვები დასასვენებლად ამ ზაფხულს? - პედიატრ ინგა მამუჩიშვილის რეკომენდაციები მშობლებს

სად წავიყვანოთ ბავშვები დასასვენებლად ამ ზაფხულს? - პედიატრ ინგა მამუჩიშვილის რეკომენდაციები მშობლებს

კორონავირუსის პანდემიის პირობებში სად წავიყვანოთ ბავშვები ზაფხულში დასასვენებლად, რამდენი ხნით გავასეირნოთ გარეთ და რა რეკომენდაციები გავითვალისწინოთ. ამ თემებზე ​Momsedu.ge-ს ცნობილი პედიატრი, მედიცინის მეცნიერებათა დოქტორი ინგა მამუჩიშვილი ესაუბრა.

- ქალბატონო ინგა, სად წავიყვანოთ ზაფხულში ბავშვები დასასვენებლად? ეს კითხვა განსაკუთრებით აქტუალურია წელს, კორონავირუსის პანდემიის პირობებში. რა რეკომენდაციას მისცემთ მშობლებს?

- მე პირადად, მოვერიდებოდი ბავშვის ზღვაზე წაყვანას, რადგან ჯერ კიდევ არ არის ცნობილი, გადადის თუ არა ეს ვირუსი წყლით. მშობლებს ვურჩევ, რომ დასასვენებლად წავიდნენ ისეთ ადგილას, სადაც ქალაქისგან მოშორებით, რეკრეაციულ გარემოში გაიყვანენ ბავშვს სასეირნოდ. შესაძლებელია, ეს იყოს აგარაკი, სოფელი ან მთიანი რეგიონი, ხოლო ზღვაზე წასვლისგან თავი შეიკავონ.

- გარეთ გაყვანასთან დაკავშირებით რას გვეტყვით? დღის რომელ მონაკვეთში და რამდენი ხნით გავასეირნოთ ბავშვები?

- აუცილებელია, ბავშვი გავიყვანოთ გარეთ, რადგან სახლში, იზოლაციაში დიდხანს ყოფნამ შესაძლოა, გავლენა მოახდინა ბავშვის მენტალურ ჯანმრთელობაზე. D ვიტამინის გამომუშავების მიზნით, სასურველია, ბავშვი დილის საათებში - 10-დან 12-მდე და საღამოს 5-დან 7-მდე პერიოდში გავიყვანოთ გარეთ ნახევარ-ნახევარი საათით. ამ დროს, რა თქმა უნდა, აუცილებლად უნდა გავითვალისწინოთ რეკომენდაციები - სოციალური დისტანცირება და ჰიგიენური ნორმების დაცვა. მაქსიმალურად უნდა მოვარიდოთ ბავშვი ზედაპირთან შეხებას, რადგან ზუსტი კვლევა არ არსებობს, ჩერდება თუ არა ვირუსი ზედაპირზე. თუ მაინც შეეხო ბავშვი ზედაპირს, დაუყოვნებლივ უნდა დავუმუშავოთ ხელები. რაც შეეხება თავდაცვის სხვა საშუალებებს, 3 წლამდე ბავშვისთვის ნიღბის ტარება კატეგორიულად აკრძალულია, რადგან, პირველ რიგში, მას სუნთქვა უჭირს და ამასთანავე, ხშირად ცდილობს, ხელი წაიღოს ცხვირ-ტუჩის არისკენ, რაც დაინფიცირების შანსებს ზრდის.

- რა დამატებით რეკომენდაციებს მისცემდით მშობლებს?

- შედარებით უნდა გავაფართოვოთ ჩვენი ცხოვრების წესი, მაგრამ თხოვნა მექნება მშობლებთან, მოვერიდოთ სტუმრობას, მეგობრებთან სიარულს და თავშეყრის ადგილებს, ვინაიდან მოგეხსენებათ, ნებისმიერ ეპიდემიას გააჩნია თავისი ტალღები. მეორე და მესამე ტალღა რომ არ წამოვიდეს, მაქსიმალურად უნდა დავიცვათ რეკომენდაციები. ​არ უნდა ვაკოცოთ ბავშვებს ცხვირ-ტუჩის არეში, ვასწავლოთ მათ საპნით ხელების სრულფასოვნად დაბანა, რადგან ხშირ შემთხვევაში არ იციან და უბრალოდ ხელებს ისველებენ.

ესაუბრა: სოფიო შავაძე

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, დედებისთვის შექმნა ახალი სივრცე. მოიწონეთ გვერდი მზრუნ​ველი დედები

შეიძლება დაინტერესდეთ

გაიცანით 12 წლის თაკო კონცელიძე, რომელმაც ლეიკემია დაამარცხა და ახლა საკუთარი ნამუშევრების გაყიდვით სხვა ბავშვებს ეხმარება

გაიცანით 12 წლის თაკო კონცელიძე, რომელმაც ლეიკემია დაამარცხა და ახლა საკუთარი ნამუშევრების გაყიდვით სხვა ბავშვებს ეხმარება

12 წლის თაკო კონცელიძემ ლეიკემია დაამარცხა და ახლა სხვა ბავშვების დახმარებას ცდილობს, რომლებიც დაავადების დასამარცხებლად იბრძვიან. თაკო ხატავს და ლამაზ აქსესუარებს ამზადებს, რომლებსაც ყიდის, შემოსული თანხით კი ბავშვებს ეხმარება:

„მე ვარ თაკო კონცელიძე, 12 წლის, ვარ ბათუმიდან, ამჟამად ვცხოვრობ რუსთავში. მე ძალიან მიყვარს ხატვა. ჩემთვის ძალიან რთული იყო, როდესაც გავიგე ლეიკემიის შესახებ. ბევრი არაფერი არ ვიცოდი ამ დაავადებასთან დაკავშირებით. არ მჯეროდა, რომ ეს მე დამემართა. განერვიულებული ვიყავი, უმიზეზოდ ვეჩხუბებოდი ყველას. ვხვდებოდი, რომ ეს კარგი საქციელი არ იყო, მაგრამ ჩემდა უნებურად ხდებოდა ეს.

5 წლის ვიყავი, როდესაც წავიქეცი სოფელში, გამიჩნდა სილურჯეები. მივედით ბათუმში, იქ დამიდგინეს ლეიკემია და გადმოგვამისამართეს თბილისის იაშვილის კლინიკაში. ყოველთვის მაძლიერებდა ის ფაქტი, რომ ოჯახის წევრები, ახლობლები ჩემს გვერდით იყვნენ, ყოველთვის მამხნევებდნენ. ჩემს თავსაც ამიტომ შემოვუძახე, რომ კარგად უნდა გავმხდარიყავი. მკურნალობის დროს მხარში მედგა დედა, მამშვიდებდა, მაწყნარებდა, გულში მიკრავდა, სულ ცდილობდა გავემხიარულებინე, მაგრამ მაინც ცოტა ვნერვიულობდი ხოლმე. ყველაზე მნიშვნელოვანია, რომ გჯეროდეს შენი თავის, რომ შეუძლებელი არაფერია. როდესაც ოჯახის წევრები გიდგანან გვერდში, შეუძლებელია, რომ მათ გამო მაინც არ გახდე კარგად.

დაავადებასთან ბრძოლის პერიოდში შემოიჭრა ჩემს ცხოვრებაში ხელოვნება. იაშვილში ხელოვნების მასწავლებლები გვასწავლიდნენ ხატვას. ძირითადად მიყვარს პორტრეტების ხატვა, მაგრამ პორტრეტებს უფრო ჩანახატებისთვის ვხატავ. რასაც ხშირად ვხატავ არის პეიზაჟები, ბუნება. იაშვილში სტუმრები რომ მოდიოდნენ, წვრილმან საჩუქრებს რომ გვირიგებდნენ, თითოეული საჩუქარი უდიდეს ბედნიერებას მანიჭებდა. მინდა, რომ ბავშვები ისეთი ბედნიერები იყვნენ, როგორიც მე ვიყავი მაშინ. მივხვდი, რომ ჩემი ნახატებითა და დამზადებული აქსესუარების გაყიდვით შემეძლო მათი დახმარება და გაბედნიერება. როდესაც პირველად გავყიდე ნახატი, ძალიან ბედნიერი ვიყავი, რადგან ვხვდებოდი, რამხელა ბედნიერებას მივანიჭებდი პატარებს, რომლებიც იაშვილში მკურნალობენ. შემოსულ თანხას ვრიცხავ დიტო ცინცაძის სახელობის ფონდში, რომელიც ეხმარება ლეიკემიით დაავადებულ ბავშვებს. მე ასევე დავეხმარე ჩემს მოსახელე გოგონას, რომელიც ამჯერად თურქეთში მკურნალობს. ვფიქრობ, ჩემ მიერ გადარიცხული ფული დიდი არაფერია, მაგრამ იმედია ეს მათ რაღაცაში დაეხმარება და მათ მალე გამოჯანმრთელებაში ხელს შეუწყობს.

როდესაც ექიმებმა მითხრეს, რომ ჯანმრთელი ხარო და გამწერეს, ეს დღე იყო ჩემი დაბადების დღე. უბედნიერესები ვიყავით. უდიდესი ტორტი მივართვით ექიმებს. ჩემი თავის ვირწმუნე, რომ შეუძლებელი არაფერია,“ - თავისი ისტორიის შესახებ თაკო კონცელიძემ ტელეკომპანია „რუსთავი 2“-ის გადაცემაში „დილა მშვიდობისა საქართველო“ ისაუბრა.

წყარო: ​„დილა მშვიდობისა საქართველო“

წაიკითხეთ სრულად