Baby Bag

„ასეთ პაციენტებს ნაკლები სიმძიმის კოვიდი ემართებათ,“ - ამერიკაში მოღვაწე ქართველი ექიმი თიმ გურჩი

„ასეთ პაციენტებს ნაკლები სიმძიმის კოვიდი ემართებათ,“ - ამერიკაში მოღვაწე ქართველი ექიმი თიმ გურჩი

ამერიკაში მოღვაწე ქართველი ექიმი თიმ გურჩი პაციენტებში კოვიდ 19-ის მძიმე და მსუბუქი მიმდინარეობის შესახებ საუბრობს. მისი თქმით, ჯანმრთელ ადამიანებში ვირუსი მარტივად მიმდინარეობს:

„კვლევები ჯერჯერობით არ ჩატარებულა, მაგრამ ემპირიულ გამოცდილებაზე დაყრდნობით ბევრი სპეციალისტი მივიდა დასკვნამდე, რომ თუ მოსახლეობა არის მომზადებული, არის ჯანმრთელად, თუ მათ თანმხლები დაავადებები აქვთ კომპენსირებადი, ​არ აქვთ გართულებები, დიაბეტი არის კარგად მართული, კარგად აქვთ ნამკურნალები ჰიპერტონიული, იშემიური დაავადებები, არიან ოჯახის ექიმის ან პირველადი ჯაჭვის ექიმის მეთვალყურეობის ქვეშ, აქვთ ხშირი და სწორი ვიზიტები, დანიშნულებისადმი დამყოლები არიან, ასეთ პაციენტებს ნაკლები სიმძიმის კოვიდი ემართებათ.“

თიმ გურჩი აღნიშნავს, რომ კორონავირუსით გარდაცვალების რიცხვი მაღალია ეკონომიკურად შეჭირვებულ და არაკომპენსირებული თანმხლები დაავადებების მქონე პაციენტებში:

„კოვიდის დაავადებით უფრო ხშირად კვდებიან ის პაციენტები, რომლებსაც აქვთ მრავალი თანმხლები დაავადება, რომლებიც არ არის კომპენსირებული. მათ აქვთ ნუტრიციული პრობლემები, ეკონომიკურად არიან ისეთ მდგომარეობაში, რომ არ აქვთ საშუალება მიმართონ ჯანმრთელობის ქსელს. თუ ჩვენ გვინდა ჩვენი მოსახლეობა მოვამზადოთ მძიმე დაავადებისთვის, ის უნდა იყოს რაც შეიძლება მეტად ჯანმრთელი, რომ რაც შეიძლება ჯანმრთელად შეხვდეს ნებისმიერ გამოწვევას, იქნება ეს ინფექციური თუ არაინფექციური დაავადება. თუ პაციენტი იყო მძიმე მდგომარეობაში, ხელოვნურ ვენტილაციაზე, მრავალი თანმხლები მძიმე დაავადებით, ​ასეთ პაციენტში მოსალოდნელია გახანგრძლივებული გამოჯანმრთელება. არ არის გამორიცხული, რომ ამ პაციენტებს განუვითარდეთ პერმანენტული ცვლილებები ფილტვებში, ნერვულ სისტემაში. ნებისმიერი პაციენტი, რომელიც იყო მძიმე ან საშუალოდ მძიმე მდგომარეობაში, უნდა იყოს ხანგრძლივი დაკვირვების ქვეშ.“

„ერთი ჯგუფი მინდა გამოვყო. ეს დაახლოებით 10 %-ია ამ პაციენტების, რომლებსაც მრავალსისტემური არასპეციფიკური სიმპტომები უჭიანურდება მრავალი კვირისა და თვეების განმავლობაში. ეს პაციენტები ხშირად უჩივიან დაღლილობას, მთელი სხეულის ტკივილს, კოგნიტური დისფუნქციები და უძილობები აქვთ. მათ ობიექტურად არ უვლინდებათ ორგანოების დაზიანება. ცნობილია ასევე პოსტვირუსული სისუსტის სინდრომი და ქრონიკული დაღლილობის სინდრომი. ამ პაცინეტთა მკურნალობა არის ძალიან ძნელი. ​უბრალოდ შეუძლებელია გრძელვადიანი პროგნოზის გაკეთება, მოხდება თუ არა მათი მთლიანად განკურნება. უმეტესად ეს არის სინდრომული და სიმპტომური თერაპია. 80 %-ს არავითარი კვალი არ რჩება კოვიდის გადატანის შემდეგ. ის 20 % მოითხოვს ძალიან ყურადღებიან სიმპტომების მართვას,“ - აღნიშნულ საკითხზე თიმ გურჩი საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ საუბრობს.

წყარო: ​„პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“

არ დაგავიწყდეთ !!!

დაემატეთ ჯგუფში საბავშვო რეცეპტები

,,მაღალი ტემპერატურა არ ნიშნავს, რომ კოვიდი მძიმედ მიმდინარეობს''
,,მაღალი სიცხე კოვიდის ერთ-ერთი ჩვეულებრივი სიმპტომია და ეს არ ნიშნავს, რომ დაავადება მძიმედ მიმდინარეობს. ხშირად პაციენტებს სიცხის ხანგრძლივობაც (7-10 დღე) აშინებთ. თუმცა ესეც არ ნიშნავს, რომ და...

შეიძლება დაინტერესდეთ

გაიცანით გმირი ქალი, რომელმაც 300 უკრაინელი დევნილი შეიფარა და გამოკვება

გაიცანით გმირი ქალი, რომელმაც 300 უკრაინელი დევნილი შეიფარა და გამოკვება

ტელეწამყვანმა ნიკოლოზ წულუკიძემ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ გმირი ქალის აურელიას შესახებ ისაუბრა, რომელმაც უკრაინაში 300 დევნილი ადამიანი შეიფარა:

„უკრაინის ყველაზე დიდ საერთო საცხოვრებელში ვიყავით. არ შემიძლია არ ვთქვა ქალბატონ აურელიაზე. რატომღაც მომინდა, რომ აქედან დიდი თაიგული წაგვეღო უკრაინის დროშების ფერით. ვიფიქრეთ, ვინმეს მივართმევთ-თქო. ქალბატონმა აურელიამ 300 ადამიანი შეიფარა. ეს ქალბატონი დიდი ურიკით დადიოდა ქუჩაში და რუპორით ყვიროდა: ვის გაქვთ საჭმელი, რომ დავაპუროთ ადამიანები? მე შევედი სამზარეულოში, სადაც მარიუპოლიდან და ხარკოვიდან დევნილი 300 ადამიანი იდგა საკვების რიგში. გამანადგურებელი სიჩუმე იყო.“

ქალბატონმა აურელიამ 90-იან წლებში მოლდოვაში მიმდინარე მოვლენები გაიხსენა და აღნიშნა, რომ მის შვილს მაშინ მიღებული მძიმე ტრავმა დღემდე არ დავიწყებია.

„90-იან წლებში მოლდოვაში მომხდარი მოვლენების დროს ჩემი შვილი სამწლინახევრის იყო. დღეს ის უკვე 34 წლისაა. როდესაც წლების წინანდელ მოლდოვის ამბებს ვიხსენებთ, ახლაც კი კანკალებს. მომხდარმა მასზე კვალი დატოვა. როდესაც ვუყურებ ბავშვებს, რომლებიც უკრაინის სხვადასხვა ქალაქიდან მოდიან, მახსენდება მოლდოვა. ვფიქრობ, რომ ეს ბავშვები გაიზრდებიან, მაგრამ მომხდარი არასდროს დაავიწყდებათ. ძალიან შეშინებულები არიან. ნებისმიერ, თუნდაც მცირე ხმაურზეც კი ტირილს იწყებენ, ცახცახებენ, დედებს ეძახიან. ეს საშინელებაა, მაგრამ მე არ მეშინია. ბევრი ნათესავი მყავს სხვადასხვა ქვეყანაში. ჩემი და გერმანიაში ცხოვრობს. ჩემი შვილები მთხოვენ, რომ დავტოვო უკრაინა, მაგრამ მე ვერ წავალ. ეტყობა, ჯერჯერობით ყველაფერი არ გამიკეთებია,“- აღნიშნა ქალბატონმა აურელიამ.

წყარო: ​„იმედის დღე“

წაიკითხეთ სრულად