Baby Bag

„არანაირი პრობლემა არ არის, რომ ბავშვმა ხოხვა გამოტოვა და პირდაპირ დაიწყო დგომა,“ - ბავშვთა ნევროლოგი სოფო ტატიშვილი

„არანაირი პრობლემა არ არის, რომ ბავშვმა ხოხვა გამოტოვა და პირდაპირ დაიწყო დგომა,“ - ბავშვთა ნევროლოგი სოფო ტატიშვილი

ბავშვთა ნევროლოგმა სოფო ტატიშვილმა ბავშვის განვითარებისთვის ხოხვის მნიშვნელობაზე ისაუბრა. მან აღნიშნა, რომ ხოხვის გამოტოვება ბავშვისთვის პრობლემას არ წარმოადგენს:

„არანაირი პრობლემა არ არის, როდესაც ხოხვა გამოტოვა და პირდაპირ ​დაიწყო დგომა ბავშვმა. მერე სიარულიც რომ დაიწყოს 10 თვის ასაკისთვის, აბსოლუტურად არანაირი პრობლემა არ არის. არც დეფორმაცია იქნება, თუ უკვე ბავშვი მზად არის იმისთვის, რომ დაიწყოს დამოუკიდებლად სიარული.“

სოფო ტატიშვილის თქმით, არ არის აუცილებელი, რომ კონკრეტულ ასაკში მხოლოდ ასაკობრივად მნიშვნელოვანი უნარების განვითარებაზე ვიზრუნოთ:

„ისევ მიდგომებს რომ დავუბრუნდეთ და ინტერვენციას, აქაც კიდევ ერთხელ ვიტყვი, რომ ადრე იყო მიდგომა, რომ აუცილებლად ნეიროგანვითარების ტექნიკები უნდა გამოგვეყენებინა. იერარქიულად რომელი უნარიც უწევდა, იმ უნარებზე უნდა გემუშავა აუცილებლად. კონკრეტული ასაკისთვის მხოლოდ თავის ჭერაზე უნდა გემუშავა, ​ექვსი თვის ასაკისთვის მხოლოდ ჯდომაზე. აღმოჩნდა, რომ ეს არაფერ გაუმჯობესებას არ გვაძლევს არც აქტივობებში და არც ჩართულობაში.“

„შეიძლება ბავშვი თავსაც ვერ იჭერდეს, მაგრამ მუშაობენ ერთდროულად ჯდომაზეც, გადაბრუნებაზეც, დგომაზეც და ა.შ. რა თქმა უნდა, ძალიან ფართო დიაპაზონს არ ვგულისხმობ. ყველა უნარზე მეტ-ნაკლებად მუშაობენ ერთდროულად. შესაბამისად, ის, რომ ბავშვმა ხოხვა გამოტოვა, ეს არანაირი პრობლემა არ არის. ისიც არ არის პრობლემა, რომ ათი თვის ასაკისთვის ბავშვი იწყებს სიარულს,“ – აღნიშნულ საკითხზე ​სოფო ტატიშვილმა საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ ისაუბრა.

წყარო: ​„პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“

არ დაგავიწყდეთ !!!

დაემატეთ ჯგუფში საბავშვო რეცეპტები

როდის არის ბავშვის ფეხის წვერებზე სიარული საშიში და რა შემთხვევაში უნდა მივმართოთ ექიმს?
​ბავშვები სიარულის სწავლისას ფეხის წვერებზე ხშირად დადიან. მოგვიანებით, როდესაც ისინი დამოუკიდებლად გადაადგილებას ახერხებენ, მიწაზე ტერფს სრულად დგამენ და თავისუფლად მოძრაობენ. მცირეწლოვანი ბავშვების...

შეიძლება დაინტერესდეთ

გაიცანით 12 წლის თაკო კონცელიძე, რომელმაც ლეიკემია დაამარცხა და ახლა საკუთარი ნამუშევრების გაყიდვით სხვა ბავშვებს ეხმარება

გაიცანით 12 წლის თაკო კონცელიძე, რომელმაც ლეიკემია დაამარცხა და ახლა საკუთარი ნამუშევრების გაყიდვით სხვა ბავშვებს ეხმარება

12 წლის თაკო კონცელიძემ ლეიკემია დაამარცხა და ახლა სხვა ბავშვების დახმარებას ცდილობს, რომლებიც დაავადების დასამარცხებლად იბრძვიან. თაკო ხატავს და ლამაზ აქსესუარებს ამზადებს, რომლებსაც ყიდის, შემოსული თანხით კი ბავშვებს ეხმარება:

„მე ვარ თაკო კონცელიძე, 12 წლის, ვარ ბათუმიდან, ამჟამად ვცხოვრობ რუსთავში. მე ძალიან მიყვარს ხატვა. ჩემთვის ძალიან რთული იყო, როდესაც გავიგე ლეიკემიის შესახებ. ბევრი არაფერი არ ვიცოდი ამ დაავადებასთან დაკავშირებით. არ მჯეროდა, რომ ეს მე დამემართა. განერვიულებული ვიყავი, უმიზეზოდ ვეჩხუბებოდი ყველას. ვხვდებოდი, რომ ეს კარგი საქციელი არ იყო, მაგრამ ჩემდა უნებურად ხდებოდა ეს.

5 წლის ვიყავი, როდესაც წავიქეცი სოფელში, გამიჩნდა სილურჯეები. მივედით ბათუმში, იქ დამიდგინეს ლეიკემია და გადმოგვამისამართეს თბილისის იაშვილის კლინიკაში. ყოველთვის მაძლიერებდა ის ფაქტი, რომ ოჯახის წევრები, ახლობლები ჩემს გვერდით იყვნენ, ყოველთვის მამხნევებდნენ. ჩემს თავსაც ამიტომ შემოვუძახე, რომ კარგად უნდა გავმხდარიყავი. მკურნალობის დროს მხარში მედგა დედა, მამშვიდებდა, მაწყნარებდა, გულში მიკრავდა, სულ ცდილობდა გავემხიარულებინე, მაგრამ მაინც ცოტა ვნერვიულობდი ხოლმე. ყველაზე მნიშვნელოვანია, რომ გჯეროდეს შენი თავის, რომ შეუძლებელი არაფერია. როდესაც ოჯახის წევრები გიდგანან გვერდში, შეუძლებელია, რომ მათ გამო მაინც არ გახდე კარგად.

დაავადებასთან ბრძოლის პერიოდში შემოიჭრა ჩემს ცხოვრებაში ხელოვნება. იაშვილში ხელოვნების მასწავლებლები გვასწავლიდნენ ხატვას. ძირითადად მიყვარს პორტრეტების ხატვა, მაგრამ პორტრეტებს უფრო ჩანახატებისთვის ვხატავ. რასაც ხშირად ვხატავ არის პეიზაჟები, ბუნება. იაშვილში სტუმრები რომ მოდიოდნენ, წვრილმან საჩუქრებს რომ გვირიგებდნენ, თითოეული საჩუქარი უდიდეს ბედნიერებას მანიჭებდა. მინდა, რომ ბავშვები ისეთი ბედნიერები იყვნენ, როგორიც მე ვიყავი მაშინ. მივხვდი, რომ ჩემი ნახატებითა და დამზადებული აქსესუარების გაყიდვით შემეძლო მათი დახმარება და გაბედნიერება. როდესაც პირველად გავყიდე ნახატი, ძალიან ბედნიერი ვიყავი, რადგან ვხვდებოდი, რამხელა ბედნიერებას მივანიჭებდი პატარებს, რომლებიც იაშვილში მკურნალობენ. შემოსულ თანხას ვრიცხავ დიტო ცინცაძის სახელობის ფონდში, რომელიც ეხმარება ლეიკემიით დაავადებულ ბავშვებს. მე ასევე დავეხმარე ჩემს მოსახელე გოგონას, რომელიც ამჯერად თურქეთში მკურნალობს. ვფიქრობ, ჩემ მიერ გადარიცხული ფული დიდი არაფერია, მაგრამ იმედია ეს მათ რაღაცაში დაეხმარება და მათ მალე გამოჯანმრთელებაში ხელს შეუწყობს.

როდესაც ექიმებმა მითხრეს, რომ ჯანმრთელი ხარო და გამწერეს, ეს დღე იყო ჩემი დაბადების დღე. უბედნიერესები ვიყავით. უდიდესი ტორტი მივართვით ექიმებს. ჩემი თავის ვირწმუნე, რომ შეუძლებელი არაფერია,“ - თავისი ისტორიის შესახებ თაკო კონცელიძემ ტელეკომპანია „რუსთავი 2“-ის გადაცემაში „დილა მშვიდობისა საქართველო“ ისაუბრა.

წყარო: ​„დილა მშვიდობისა საქართველო“

წაიკითხეთ სრულად