Baby Bag

„სამწუხაროდ, ჩვენს საზოგადოებაში ჩამოყალიბებულია სტერეოტიპი, რომ წლამდე არ შეიძლება ბავშვის ზღვაზე წაყვანა,“ - ნინო კამკამიძე

„სამწუხაროდ, ჩვენს საზოგადოებაში ჩამოყალიბებულია სტერეოტიპი, რომ წლამდე არ შეიძლება ბავშვის ზღვაზე წაყვანა,“ - ნინო კამკამიძე

პედიატრმა ნინო კამკამიძემ ბავშვებში ენტეროვირუსის პრევენციის საკითხე ისაუბრა. მან აღნიშნა, რომ აღნიშნული ვირუსისგან თავდაცვა შესაძლებელია, თუ ჰიგიენის წესებს დავიცავთ:

„ენტეროვირუსისგან თავდაცვა, პირველ რიგში, ხდება ჰიგიენური წესების გამომუშავებით. თუ გავითვალისწინებთ, რომ ენტეროვირუსის გადაცემის გზა არის ფეკალურ-ორალური, მისგან დაცვა თავისუფლად შეიძლება ჰიგიენის წესების დაცვით. ​ხშირ შემთხვევაში ადამიანებს სისუფთავე და სტერილობა ერთმანეთში ერევათ ხოლმე. სტერილობა არცერთ ეტაპზე არ წარმოადგენს აუცილებლობას.“

ნინო კამკამიძის თქმით, ბავშვის ზღვაზე წაყვანა ნებისმიერ ასაკშია შესაძლებელი:

​ბავშვის ზღვაზე წაყვანა ნებისმიერ ასაკში არის შესაძლებელი. სამწუხაროდ, ჩვენს საზოგადოებაში ჩამოყალიბებულია სტერეოტიპი, რომ წლამდე არ შეიძლება ბავშვის ზღვაზე წაყვანა. ყველა ასაკში შეიძლება ბავშვი ზღვაზე წაიყვანო. ზღვა არის გადასარევი საკურორტო ზონა. ყველა ასაკს მოეთხოვება შესაბამისი პირობების შექმნა. რეჟიმი არ უნდა დაირღვეს, ძილ-ღვიძილის რიტმი არ უნდა დაირღვეს. ბავშვმა ის საკვები პროდუქტები უნდა მიიღოს, რაც ასაკობრივად არის გათვლილი.“

„თუ გავითვალისწინებთ იმას, რომ ენტეროვირუსი ფეკალურ-ორალური გზით გადადის, რა თქმა უნდა, თუ ბავშვმა ასეთი წყალი ჩაყლაპა ცურვის დროს, ინფიცირების რისკი არის. ენტეროვირუსის მკურნალობა სიმპტომურია. პირველ რიგში, არის სითხით და ელექტროლიტებით დატვირთვა. შეიძლება ბავშვმა არ ჭამოს, დაძალება არ არის რეკომენდებული, მაგრამ სითხის შეთავაზება აუცილებელია. სითხის შეთავაზება უნდა მოხდეს ყლუპ-ყლუპად. ​ყველაზე მნიშვნელოვანი არის სითხით და ელექტროლიტებით დატვირთვა. სიცხის შემთხვევაში სიცხის დამწევი უნდა ვიხმაროთ, თავის ტკივილის შემთხვევაში შეიძლება ტკივილგამაყუჩებელი, სახლი სველი წესით დავალაგოთ, სათამაშოები ცოტა განსაკუთრებულად გავრეცხოთ. ხანდახან ელექტროლიტებით და სითხით დატვირთვა ვერ ხერხდება, რადგან გაძლიერებული ღებინებაა. ამ დროს ორგანიზმის გაუწყლოვნება რომ არ მოხდეს, მივმართავთ ხოლმე სტაციონარს, რადგან სითხის შევსება გადასხმით უნდა მოხერხდეს,“ - აღნიშნულ თემებზე ნინო კამკამიძემ ტელეკომპანია „რუსთავი 2“ - ის გადაცემაში „ჯანმრთელობის ფორმულა“ ისაუბრა.

წყარო:​ „ჯანმრთელობის ფორმულა“

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის შექმნა ახალი სივრცე. გაწევრიანდით ჯგუფში ჯანმრთელობა

„ის მითი უნდა დაინგრეს ჩვენთან, რომ ბავშვი ფეხიდან ცივდება და მუცელი ებერება,“- პედიატრი ნ...
​პედიატრმა ნინო კამკამიძემ ბავშვის მოტორული განვითარების ხელშეწყობის შესახებ ისაუბრა. მან აღნიშნა, რომ ამ შემთხვევაში სწორად ჩაცმას უდიდესი მნიშვნელობა ენიჭება:„პირველ რიგში, სწორი ჩაცმაა მნიშვნელოვან...

შეიძლება დაინტერესდეთ

რატომ არ აწყობენ იაპონელი ბავშვები ისტერიკას?

რატომ არ აწყობენ იაპონელი ბავშვები ისტერიკას?

იაპონელი ხალხის თვისებები მსოფლიოში ბევრ ადამიანს აღაფრთოვანებს. ისინი უდიდეს ტრაგედიებს შესაშური სტოიციზმით ხვდებიან. იაპონელები საკუთარ თავზე კონტროლს თითქმის არასდროს კარგავენ. ისინი სხვებისადმი ყოველთვის პატივისცემას იჩენენ და სამსახურეობრივი მოვალეობის შესრულებისასაც ეთიკურ ნორმებს არასდროს ღალატობენ.

იაპონელი ზრდასრულების მსგავსად ბავშვებიც ძალიან მშვიდები და გაწონასწორებულები არიან. ისინი ისტერიკას არ აწყობენ და საკუთარ თავზე კონტროლს არ კარგავენ. როგორ ახერხებენ იაპონელები ბავშვებში მსგავსი დისციპლინის ჩამოყალიბებას? ჩვენს სტატიაში სწორედ ამ საკითხს განვიხილავთ.

იაპონიაში ოჯახის სხვადასხვა თაობის წარმომადგენლებს შორის განსაკუთრებული ურთიერთობაა ჩამოყალიბებული. მოხუცებსა და ახალგაზრდებს შორის ურთიერთობა ემპათიური და სიყვარულით სავსეა. იაპონელები თვლიან, რომ მოხუცებს უდიდესი სიბრძნე აქვთ და მათ ყურადღებით უნდა უსმინონ. თავის მხრივ, ასაკოვანი ადამიანები ბავშვებს ზრდასრულებივით ექცევიან. ისინი ბავშვების ცხოვრებაში წინამძღოლის როლს ასრულებენ და არა ინსპექტორის ან დამსჯელის. ეს ყოველივე უფროსებსა და ბავშვებს შორის ჰარმონიული ურთიერთობის ჩამოყალიბებას უწყობს ხელს.

იაპონელებს დიდი ოჯახებისადმი უდიდესი პატივისცემა აქვთ, თუმცა არსებობს საზღვრები, რომლებსაც მკაცრად იცავენ. მათთვის მიუღებელია, რომ ბავშვის აღზრდასა და მოვლაზე პასუხისმგებლობა ბებია-ბაბუას დაეკისროს, მხოლოდ იმიტომ, რომ მშობლებს დრო არ აქვთ.

იაპონელები თვლიან, რომ ბავშვთან დამოკიდებულება მოსიყვარულე უნდა იყოს. ისინი ნეგატიურად უყურებენ ყვირილს. მშობლები ბავშვებს სამყაროსთან ურთიერთობას და სხვების გრძნობების დაფასებას ასწავლიან. როდესაც ბავშვი ცუდად იქცევა, იაპონელი მშობლები უკმაყოფილებას ჟესტით ან მზერით გამოხატავენ. ამგვარად ისინი ბავშვს მიანიშნებენ, რომ მისი ქცევა მიუღებელია. ისინი ხშირად იყენებენ ფრაზებს: „შენ მას ატკენ,“ „შენ ის დააზიანე.“ ბავშვი ხვდება, რომ მისმა ქცევამ სხვას ზიანი მიაყენა. მსგავსი ფორმულა ნივთების მიმართაც გამოიყენება. თუ ბავშვი თოჯინას გატეხავს, იაპონელი მშობელი მას ეტყვის, რომ თოჯინას ეტკინა და დაზიანდა. ის არ გამოიყენებს სიტყვას „გატყდა.“ ბავშვები ნივთების პატივისცემას სწორედ ასე სწავლობენ.

იაპონელები დიდ მნიშვნელობას ანიჭებენ ბავშვთან ერთად დროის ხარისხიანად გატარებას. იაპონიაში იშვიათია შემთხვევები, როდესაც ბავშვი ბაღში 3 წლამდე ასაკში მიჰყავთ. პატარები დროის უდიდეს ნაწილს დედებთან ერთად ატარებენ. იაპონელი მშობლებისთვის მნიშვნელოვანია შვილთან საუბარი.

იაპონელები ხშირად მართავენ ოჯახურ სადილებს, სადაც ბავშვებს წინაპრების ისტორიებს და ოჯახის თავგადასავლებს უამბობენ. მსგავსი შეკრებები ბავშვს ოჯახისადმი მიკუთვნებულობის განცდას უჩენს. გარემო, რომელიც იაპონელი ბავშვების ირგვლივ არის შექმნილი, მათ ამბოხების საფუძველს ნაკლებად აძლევს, რის გამოც ისინი ისტერიკებს არ აწყობენ. იაპონელ ბავშვებს უფროსებისგან ყურადღება არ აკლიათ. ისინი მიჩვეული არიან წესრიგს, სადაც ყველა ადამიანს თავისი ადგილი და როლი აქვს. ეს ყოველივე ბავშვს სიმშვიდეს ანიჭებს და ემოციური აფეთქებებისკენ ნაკლებას მიდრეკილს ხდის.

წყარო: ​exploringyourmind.com 

წაიკითხეთ სრულად