Baby Bag

„არ არის საჭირო არანაირი ტესტირება, არანაირი PCR ტესტი. ნუ მივაყენებთ ზედმეტ ტრავმას ბავშვს,“ - პედიატრი ინგა მამუჩიშვილი

„არ არის საჭირო არანაირი ტესტირება, არანაირი PCR ტესტი. ნუ მივაყენებთ ზედმეტ ტრავმას ბავშვს,“ - პედიატრი ინგა მამუჩიშვილი

პედიატრმა ინგა მამუჩიშვილმა ვირუსული ინფექციების სეზონზე ბავშვებში ტემპერატურის მატების შესახებ ისაუბრა. მისი თქმით, მშობლებს ყველაზე მეტად კოვიდის ეშინიათ:

„თუ ბავშვს აქვს მაღალი ტემპერატურა, დღევანდელ სიტუაციაში მშობლებს ძალიან ხშირად აინტერესებთ: კოვიდი არ იყოს... პირველი კითხვა, რა თქმა უნდა, ეს არის. თუ ოჯახში ვინმეს აქვს კოვიდი და ბავშვს უდასტურდება ტემპერატურა, ეს უსათუოდ იქნება კოვიდი.“

ინგა მამუჩიშვილის თქმით, ბავშვის ზედმეტი ტესტირებებით დასტრესვა საჭირო არ არის:

„მშობლებს ძალიან ხშირად ვეუბნები ხოლმე, რომ არ არის საჭირო არანაირი ტესტირება, არანაირი PCR ტესტი. ნუ მივაყენებთ ზედმეტ ტრავმას ბავშვს. კოვიდიც ჩვეულებრივად იმართება, როგორც სხვა ვირუსული ინფექციები. მას განსაკუთრებული მკურნალობა არ სჭირდება, თუ ბავშვი არ დამძიმდა.“

„მარტივი ვირუსის სიმპტომებია: ცხვირის გაჭედვა, ცხვირიდან გამონადენი. ეს ძალიან დიდ დისკომფორტს ანიჭებს ბავშვს. ამ შემთხვევაში ცხვირს სჭირდება სანაცია და მოვლა. თუ ვირუსი მოხვდა ყელში, არის ფარინგიტები, ტონზილიტები, წამოხველება. ხშირად არის ხოლმე ხველა და მშობლები კითხულობენ: ჩემს შვილს პნევმონია ან ბრონქიტი არ ჰქონდეს... ხშირად ამის მიზეზი არის ის, რომ ცხვირის შიგთავსის გადადენა ხდება ხახის უკანა კედელზე, რაც ხველის პროვოცირებას იწვევს,“- აღნიშნულ საკითხზე ინგა მამუჩიშვილმა „მთავარი არხის“ გადაცემაში „შენი დილა“ ისაუბრა.

წყარო:​ „შენი დილა“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ბაღის ასაკიდან უნდა დაიწყოს ემოციების რეგულირებაზე მუშაობა,“ - ფსიქოლოგი თიკო ზენაიშვილი

ფსიქოლოგმა თიკო ზენაიშვილმა ბავშვისთვის ემოციების რეგულირების სწავლების მნიშვნელობაზე ისაუბრა:

„სამი წლის ასაკში ბავშვი იწყებს ემოციების ფართო სპექტრის გაცნობას. მნიშვნელოვანია ჩვენ როგორ მივაწვდით მას ამას. ჩვენ ხშირად გვაქვს ასეთი სიტყვები: „ნუ გეშინია.“ სამი წლის ასაკში ბავშვი შიშსაც გრძნობს უკვე. ჩვენ ვეუბნებით: „ნუ გეშინია.“ ეს არ არის სწორი. შიში გავაცნოთ ბავშვს, როგორ შეეშინდა, რისი შეეშინდა. ვეცადოთ, გაიცნოს შიში ბავშვმა, გაუშინაურდეს. ეს არის ემოციური ინტელექტი. ემოციის გადაკეთება არ ხდება, ხდება მართვა. ბავშვი რომ წაიქცევა და ტირის, ვეუბნებით: „ნუ ტირი,“ „ბიჭები არ ტირიან.“ ეტკინა? ტკივილზე ვესაუბროთ ბავშვს, როგორი იყო ეს ტკივილი, ძლიერი თუ სუსტი, სად ეტკინა, რომ ბავშვმა გაიცნოს თავისი ემოცია.

ჩვენ უნდა ვასწავლოთ ბავშვს, რომ გაიცნოს ემოცია, შეიცნოს ის და მიიღოს მისგან სარგებელი. ზიზღი რომ იგრძნო ბავშვმა, მოდი, ვესაუბროთ ამის შესახებ, რატომ და როგორ მოხდა. ბაღშიც ეს უნდა ხდებოდეს. ვიღაც სათამაშოს რომ წაართმევს, ბუნებრივია ბავშვი გაბრაზდება. ჩვენ ვეუბნებით: „არაუშავს, მიეცი, დაუთმე.“ არ ვაძლევთ მას ემოციის გამოხატვის საშუალებას. მეტი ხომ არაფერი უნდოდა ბავშვს? უნდოდა გაგება და მოსმენა. სწორედ ბაღის ასაკიდან უნდა დაიწყოს ემოციების რეგულირებაზე მუშაობა. თუ ბავშვი რაღაცაზე გაბრაზდა და ტირის, არ ვეუბნებით: „არაუშავს, გოგოა და დაუთმე, არ იტირო.“ ვკითხოთ: „რა იგრძენი?“ გრძნობებისკენ მივახედოთ. ვიყოთ გამგები მისი გრძნობისა და არა გამოხატული რეაქციების,“- მოცემულ საკითხზე თიკო ზენაიშვილმა საპატრიარქოს ტელევიზიის გადაცემაში „ერთსულოვნების დილა“ ისაუბრა.

წყარო: ​„ერთსულოვნების დილა“ 

წაიკითხეთ სრულად