Baby Bag

„ამ გამონაკლის შემთხვევაში შეგვიძლია ბავშვს 37,5 გრადუსზეც კი მივცეთ სიცხის დამწევი,“ - პედიატრი ინგა მამუჩიშვილი

„ამ გამონაკლის შემთხვევაში შეგვიძლია ბავშვს 37,5 გრადუსზეც კი მივცეთ სიცხის დამწევი,“ - პედიატრი ინგა მამუჩიშვილი

პედიატრმა ინგა მამუჩიშვილმა ის იშვიათი შემთხვევა დაასახელა, როდესაც ბავშვს 37,5 გრადუს ტემპერატურაზე სიცხის დამწევი უნდა მივცეთ:

„თუ ბავშვს არ სიამოვნებს ტემპერატურა უკვე 37,5 გრადუსი ან ანამნეზში აღენიშნება გულყრა, ასეთ შემთხვევაში შეგვიძლია მას 37,5 გრადუსზეც კი მივცეთ სიცხის დამწევი. ეს გამონაკლისი შემთხვევებია, როდესაც ასე უნდა მოვიქცეთ, თუ გვინდა, რომ მოვახდინოთ პრევენცია გულყრის.“

ინგა მამუჩიშვილის თქმით, ბავშვის ჩახურება არავითარ შემთხვევაში არ შეიძლება:

„არავითარ შემთხვევაში ბავშვის ჩახურება არ შეიძლება. ჩვენ უნდა მივცეთ თერმორეგულაციის ცენტრს საშუალება იმოქმედოს ტემპერატურიდან გამომდინარე. მატყლის საბნები და პლედები არ არის საჭირო. მინახავს ბავშვი ამას ისვრის ფეხებით, იხდის. მაღალ ტემპერატურაზე, თუ ბავშვი გახურებულია, არავითარ შემთხვევაში მისი ჩახურება არ შეიძლება.“

„მაქსიმალურად უნდა გავაღოთ ფანჯრები, მაგრამ ორპირი არ უნდა შევქმნათ. ოთახში უნდა იყოს ნორმალური ტემპერატურა. ხშირ შემთხვევაში ხალხს ოთახში 28-30 გრადუსი აქვს ტემპერატურა.ეს კატეგორიულად დაუშვებელია. 20 გრადუსზე მეტი ტემპერატურა ოთახში არ უნდა იყოს, მაქსიმუმ 22 გრადუსი,“- აღნიშნულ საკითხზე ინგა მამუჩიშვილმა რადიო „იმედის“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო: ​რადიო „იმედი“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„დაბომბვის ხმაზე ინსტინქტურად მოვკიდე ბავშვს ხელი, ჟილეტში გავახვიე, მივიხუტე და ასე გადმოვხტი სამშობიაროს ფანჯრიდან,“- ქართველი დედა 2008 წლის აგვისტოს მძიმე დღეებს იხსენებს

„დაბომბვის ხმაზე ინსტინქტურად მოვკიდე ბავშვს ხელი, ჟილეტში გავახვიე, მივიხუტე და ასე გადმოვხტი სამშობიაროს ფანჯრიდან,“- ქართველი დედა 2008 წლის აგვისტოს მძიმე დღეებს იხსენებს

2008 წლის აგვისტოს ომის დროს ქართველი დედები არაერთი მძიმე განსაცდელის წინაშე აღმოჩნდნენ. ერთ-ერთი დედა, რომელსაც ომის პერიოდში უდიდეს სირთულეებთან მოუხდა შეჯახება სოფელ ერგნეთში მცხოვრები მაგული ოქროპირიძეა. ის 14 წლის წინანდელ მძიმე ამბებს ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ იხსენებს და ყვება, როგორ გადახტა სამშობიაროს ფანჯრიდან ახალშობილთან ერთად, როდესაც საფრთხის მოახლოება იგრძნო:

„2008 წლის 7 აგვისტოს ღამე მეყოლა მეხუთე შვილი. ზუსტად როდესაც გავაჩინე ქეთი, ის პერიოდი იყო შორ მანძილზე რომ ისროდნენ. ისეთი ხმა ჰქონდა, მთელი სამშობიარო ზანზარებდა. სამხედრო ნაწილი და გორის სამშობიარო ძალიან ახლოს არის. ფანჯრები, მინები სულ ჩამომსხვრეული იყო საავადმყოფოში. ამ ხმაზე ინსტინქტურად მოვკიდე ამ ბავშვს ხელი, ჟილეტში გავახვიე, მივიხუტე და ასე გადმოვხტი ფანჯრიდან. რამოდენიმე წელი იმ საავადმყოფოს ეზოშიც კი ვერ შევდიოდი. ქეთო, როგორც ომი, ისეთი დაუმორჩილებელია. ვიტყოდი, რომ გმირია, იმიტომ, რომ პირველმა დაამარცხა სიკვდილი თავისი დაბადებით. მშობიარობის დროს „ვაიმე დედა“ არ მითქვამს. მარტო ვლოცულობდი: „ღმერთო, ჩემი შვილები კარგად იყვნენ, ღმერთო, გადაგვარჩინე.“

მაგული ოქროპირიძის თქმით, ომმა ბავშვებზე უმძიმესი გავლენა მოახდინა და პატარებს მდგომარეობიდან გამოსვლა დიდხანს უჭირდათ:

„ჩემი შვილი, მეორე გოგო დედაჩემის გვერდით იყო, როდესაც მე ბავშვით ხელში გადმოვხტი. მთელი ორი კვირა არ ლაპარაკობდა. ხალხს რომ დაინახავდა, გზაზე ვერ გადადიოდა. ომის შემდეგ პირველად რომ შემოვედი ერგნეთში და დავინახე პირველი სახლი დამწვარი, ერთი ამოსუნთქვით დამთავრდა ყველაფერი. ჩემში ყველა ემოცია გაიყინა. პიანინო მაქვს ჩემი ასაკის. ჩექმიანი ფეხით იყო ჩაქუჩები და სიმები ჩამტვრეული, ნაფეხური ეტყობოდა ძირს დაყრილ ხატებს.“

2008 წლის 7 აგვისტოს დაბადებული ქეთევან დოჯაშვილი რუსულ ბომბდამშენებს გადაურჩა და 14 წლის წინანდელი ომის შესახებ მხოლოდ დედის მონაყოლიდან იცის.

„დედა რომ ყვება ხოლმე, მეც თვალწინ მიდგას ყველაფერი, რაც ომის დროს ხდებოდა. დედა სულ ამბობს, რომ დაიბადე, გმირი ხარ და სიკვდილს პირველი უთხარი არაო,“ - ამბობს ქეთევან დოჯაშვილი.

წყარო: ​„იმედის დღე“

წაიკითხეთ სრულად