Baby Bag

„მე აცრილი ვარ და ნუ გეშინია, ეს არის ძალიან არასერიოზული, არაკორექტული გამოთქმა, რომელსაც ხშირად ვისმენ ხოლმე,“ - პროფესორი ვერიკო ბაზიარი

„მე აცრილი ვარ და ნუ გეშინია, ეს არის ძალიან არასერიოზული, არაკორექტული გამოთქმა, რომელსაც ხშირად ვისმენ ხოლმე,“ - პროფესორი ვერიკო ბაზიარი

მეან-გინეკოლოგმა ვერიკო ბაზიარმა ორსულებში ვაქცინაციის ჩატარების მნიშვნელობასა და წესებზე ისაუბრა:

„გაჩნდა რეკომენდაცია „აცრები ნებისმიერ ტრიმესტრში.“ მას შემდეგ რაც დელტა შტამმა ამდენი ორსულის სიცოცხლე შეიწირა, ულაპარაკოდ გაჩნდა ეს რეკომენდაცია. თითქმის ყველა ვაქცინამ ჩააბარა ის გამოცდა, რომ გაკეთების მომენტში არანაირი გვერდითი მოვლენა არ ხდება, თუმცა ეს არ ნიშნავს იმას, რომ არ იქნებოდა ანაფილაქსიური შოკის შემთხვევები. გარდაცვალების შემთხვევებიც აუცილებლად იქნებოდა დაფიქსირებული. მე მიყვარს, როდესაც მეუბნებიან სიმართლეს.“

ვერიკო ბაზიარის თქმით, მედიცინაში დასკვნების გაკეთებას დრო და გამოცდილება სჭირდება:

„მედიცინაში მარტივი არ არის იმის თქმა, რომ ან კარგია, ან ცუდია. უბრალოდ ადამიანი არ უნდა მოატყუო. ​მე ამის მომხრე ვარ. მიაწოდეთ ადამიანს ინფორმაცია, რომ მან გააკეთოს ინფორმირებული არჩევანი. ეს არის ყველაზე კულტურული ურთიერთობა ადამიანთან. მომეცი ინფორმაცია და დამიტოვე არჩევანის უფლება მე. მე აცრილი ვარ და ნუ გეშინია, ეს არის ძალიან არასერიოზული, არაკორექტული გამოთქმა, რომელსაც მე ხშირად ვისმენ ხოლმე.“

„რაც შეეხება ორსულებს, მათი მეუღლეები ზედმიწევნით უნდა უფრთხილდებოდნენ თავიანთ თავს. ასეთ შემთხვევაში მე ვირჩევდი, რომ ქალბატონი აცრილიყო პირველი ტრიმესტრის შემდეგ. თუმცა არის რეკომენდაცია, რომ კი ბატონო, გაიკეთეთ პირველ ტრიმესტრში. ამაზე მონაცემები არ გვაქვს. ეს მონაცემი გაჩნდება მას შემდეგ, რაც პირველი აცრილი ორსული გააჩენს შვილს და თუნდაც პირველი სამი წლის კოგნიტურ და ფიზიოლოგიურ განვითარებას ვნახავთ. მაშინ შემიძლია ვთქვა, რომ ეს ნამდვილად ასეა. დღეს თავს შევიკავებ ვთქვა, რომ ნამდვილად ასეა, ნამდვილად ისეა. სასურველი ორსული ან ზედმიწევნით იცავდეს რეკომენდაციას, ან მეორე ტრიმესტრიდან აიცრას ნებადართული ვაქცინებით,“ - აღნიშნულ საკითხზე ვერიკო ბაზიარმა საპატრიარქოს ტელევიზიის გადაცემაში „ზღვარი მარინა კაჭარავასთან ერთად“ ისაუბრა.

წყარო: ​გადაცემაში „ზღვარი მარინა კაჭარავასთან ერთად“

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფი“)

„მასობრივი ვაქცინაცია იძულების წესით მე არ მიმაჩნია გამართლებულად,” - მედიცინის დოქტორი ვე...
​მედიცინის დოქტორმა ვერიკო ბაზიარმა მანდატორული მასობრივი ვაქცინაციის შესახებ ისაუბრა და აღნიშნა, რომ ის იძულებით ვაქცინაციას ეწინააღმდეგება:„​მასობრივი ვაქცინაცია იძულების წესით, მით უმეტეს, სამედიცი...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„დაბომბვის ხმაზე ინსტინქტურად მოვკიდე ბავშვს ხელი, ჟილეტში გავახვიე, მივიხუტე და ასე გადმოვხტი სამშობიაროს ფანჯრიდან,“- ქართველი დედა 2008 წლის აგვისტოს მძიმე დღეებს იხსენებს

„დაბომბვის ხმაზე ინსტინქტურად მოვკიდე ბავშვს ხელი, ჟილეტში გავახვიე, მივიხუტე და ასე გადმოვხტი სამშობიაროს ფანჯრიდან,“- ქართველი დედა 2008 წლის აგვისტოს მძიმე დღეებს იხსენებს

2008 წლის აგვისტოს ომის დროს ქართველი დედები არაერთი მძიმე განსაცდელის წინაშე აღმოჩნდნენ. ერთ-ერთი დედა, რომელსაც ომის პერიოდში უდიდეს სირთულეებთან მოუხდა შეჯახება სოფელ ერგნეთში მცხოვრები მაგული ოქროპირიძეა. ის 14 წლის წინანდელ მძიმე ამბებს ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ იხსენებს და ყვება, როგორ გადახტა სამშობიაროს ფანჯრიდან ახალშობილთან ერთად, როდესაც საფრთხის მოახლოება იგრძნო:

„2008 წლის 7 აგვისტოს ღამე მეყოლა მეხუთე შვილი. ზუსტად როდესაც გავაჩინე ქეთი, ის პერიოდი იყო შორ მანძილზე რომ ისროდნენ. ისეთი ხმა ჰქონდა, მთელი სამშობიარო ზანზარებდა. სამხედრო ნაწილი და გორის სამშობიარო ძალიან ახლოს არის. ფანჯრები, მინები სულ ჩამომსხვრეული იყო საავადმყოფოში. ამ ხმაზე ინსტინქტურად მოვკიდე ამ ბავშვს ხელი, ჟილეტში გავახვიე, მივიხუტე და ასე გადმოვხტი ფანჯრიდან. რამოდენიმე წელი იმ საავადმყოფოს ეზოშიც კი ვერ შევდიოდი. ქეთო, როგორც ომი, ისეთი დაუმორჩილებელია. ვიტყოდი, რომ გმირია, იმიტომ, რომ პირველმა დაამარცხა სიკვდილი თავისი დაბადებით. მშობიარობის დროს „ვაიმე დედა“ არ მითქვამს. მარტო ვლოცულობდი: „ღმერთო, ჩემი შვილები კარგად იყვნენ, ღმერთო, გადაგვარჩინე.“

მაგული ოქროპირიძის თქმით, ომმა ბავშვებზე უმძიმესი გავლენა მოახდინა და პატარებს მდგომარეობიდან გამოსვლა დიდხანს უჭირდათ:

„ჩემი შვილი, მეორე გოგო დედაჩემის გვერდით იყო, როდესაც მე ბავშვით ხელში გადმოვხტი. მთელი ორი კვირა არ ლაპარაკობდა. ხალხს რომ დაინახავდა, გზაზე ვერ გადადიოდა. ომის შემდეგ პირველად რომ შემოვედი ერგნეთში და დავინახე პირველი სახლი დამწვარი, ერთი ამოსუნთქვით დამთავრდა ყველაფერი. ჩემში ყველა ემოცია გაიყინა. პიანინო მაქვს ჩემი ასაკის. ჩექმიანი ფეხით იყო ჩაქუჩები და სიმები ჩამტვრეული, ნაფეხური ეტყობოდა ძირს დაყრილ ხატებს.“

2008 წლის 7 აგვისტოს დაბადებული ქეთევან დოჯაშვილი რუსულ ბომბდამშენებს გადაურჩა და 14 წლის წინანდელი ომის შესახებ მხოლოდ დედის მონაყოლიდან იცის.

„დედა რომ ყვება ხოლმე, მეც თვალწინ მიდგას ყველაფერი, რაც ომის დროს ხდებოდა. დედა სულ ამბობს, რომ დაიბადე, გმირი ხარ და სიკვდილს პირველი უთხარი არაო,“ - ამბობს ქეთევან დოჯაშვილი.

წყარო: ​„იმედის დღე“

წაიკითხეთ სრულად