Baby Bag

„დებილი ხარ, შვილო, ვერასდროს ვერაფერს ისწავლი, შენი ძმა ნახე, როგორ კარგად სწავლობს“ - მთელი ცხოვრება ამის ძახილი ნიშნავს იმას, რომ ის ადამიანი მართლა იდიოტი გამოვა“ - ფსიქოლოგი ზაზა ქოიავა

ფსიქოლოგი ზაზა ქოიავა „პოსტ ალიონში“ სოციალური სტიგმატიზაციის მანკიერი მხარეების შესახებ საუბრობს და აღნიშნავს, რომ საზოგადოებაში დამკვიდრებული სტერეოტიპები ადამიანებს თვითსტიგმატიზაციისკენ უბიძგებს:

„სტიგმა არის გავრცელებული სოციალური მოსაზრება, სტერეოტიპი, რომელიც ან საზოგადოების ჯგუფზე, ან ერთ კონკრეტულ ადამიანზე აქვთ. სტიგმა რამდენიმე მიმართულებით იშლება. ერთი არის ფიზიკურ ნაკლთან დაკავშირებით, მეორე შეიძლება იყოს გარკვეული ტიპის დაავადებასთან დაკავშირებით. სოციალური სტიგმატიზაცია უფრო მძიმე ფორმაა, როდესაც გაქვს წარმოდგენა, რომ გენეტიკურად ვიღაცის ბაბუა გიჟი იყო და ისიც გიჟი იქნება ან „ეს ოროსანია, ცხოვრებაში არ უსწავლია და...“ ამის შემდგომ ადამიანში შემოდის თვითსიგმატიზაცია. გავრცელებული სტერეოტიპული მოსაზრება ადამიანს თვითსტიგმატიზაციის ზონაში აყენებს. მას თავადაც სჯერა ამ ყველაფრის. მაგ. ფერადკანიანებს სჯერათ, რომ ამერიკელებთან შედარებით უფრო დაბალი ინტელექტი აქვთ, რომ რაღაც უნდა დააშაონ, ცალკე უნდა იცხოვრონ. სამწუხაროდ, ეს ჯერ კიდევ ასეა. ქალების ნაწილსაც სჯერა, რომ მამაკაცების მსგავსად ბევრ რამეს ვერ გააკეთებენ, ვერ შეძლებენ. ისინი უფრო დაბალ ხელფასზე არიან თანახმა. თვითსტიგმატიზაციის პროცესი ძალიან მნიშვნელოვანია.“

ზაზა ქოიავას თქმით, სტიგმატიზაცია იმაზე მეტია, ვიდრე დისკრიმინაცია და ძალიან ნეგატიური ფენომენია:

„სტიგმატიზაციის შემთხვევაში ადამიანი შეიძლება მთლიანად დეკლასირებული იყოს. სტიგმატიზაცია დისკრიმინაციაზე მეტია, ხოლო თვითსტიგმატიზაცია კომპლექსზე მეტი. ფსიქოლოგიაში ძალიან მნიშვნელოვანია ადამიანის პრესტიჟი, თუ როგორ ეჩვენება ის საზოგადოებას. მათ ჰგონიათ, რომ თუ რამეს დაფარავენ და უფრო კარგი კუთხით ეჩვენებიან ადამიანებს, ეს უკეთესია, რადგან სხვაგვარად საზოგადოება მათ გარიყავს, ცუდს გაუკეთებს. სინამდვილეში, XXI საუკუნეში ხშირად სტიგმატიზაცია ადამიანს მოტივაციას აძლევს, რომ ბევრი რამ დაამტკიცოს, უფრო წინ წავიდეს, მეტად განვითარდეს.“

„დაბალი თვითშეფასება იწვევს სტიგმატიზაციას. ძალიან მნიშვნელოვანია აღზრდის პროცესი, თუ რა საზოგადოებაში ტრიალებს ბავშვი, რა ესმის მას ყოველდღიურად. ბოდიშს ვიხდი ამის თქმისთვის, მაგრამ „დებილი ხარ, შვილო, ვერასდროს ვერაფერს ისწავლი, შენი ძმა ნახე როგორ კარგად სწავლობს,“ - მთელი ცხოვრება ამის ძახილი ნიშნავს იმას, რომ ის ადამიანი მართლა იდიოტი გამოვა, ვერაფერს გააკეთებს, უკაცრავად ამის თქმისთვის. იშვიათ შემთხვევაში, შეიძლება, ამან მოტივაცია მისცეს ადამიანს, რომ რამე დაამტკიცოს. ხშირ შემთხვევაში, როდესაც ავტორიტეტი პიროვნება, დედა, უფროსი ძმა, მასწავლებელი მუდმივად ამას გაძახებს, შესაძლებელია, რომ ტვინმა ეს დაიპროგრამოს, კომპლექსად იქცეს და სტიგმად ჩამოყალიბდეს,“ - აღნიშნავს ზაზა ქოიავა.

წყარო: ​პოსტ ალიონი

არ დაგავიწყდეთ !!!

დაემატეთ ჯგუფში საბავშვო რეცეპტები

„არაფრით არ შეიძლება ისეთი სიტყვების თქმა, როგორიც არის: „თავი გაგიხმეს,“ სიტყვას ძალიან...
​ფსიქოლოგი ინგა გოჩელეიშვილი „სხვა შუადღეში“ სიტყვის ძალის შესახებ საუბრობს და აღნიშნავს, რომ საუბრის დროს ადამიანი წინასწარ უნდა დააკვირდეს საკუთარ ფიქრებს:„სიტყვას ძალიან დიდი ძალა აქვს. ადამიანის გ...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„როდესაც ბავშვი ცუდად იქცევა, რაღაც ეტაპზე ქცევა უნდა დაიგნორდეს და ადამიანზე გადავიდეს ყურადღება,“ - მარინა კაჭარავა

„როდესაც ბავშვი ცუდად იქცევა, რაღაც ეტაპზე ქცევა უნდა დაიგნორდეს და ადამიანზე გადავიდეს ყურადღება,“ - მარინა კაჭარავა

ფსიქოლოგმა მარინა კაჭარავამ მშობლის მხრიდან ბავშვის აღიარების მნიშვნელობაზე ისაუბრა და აღნიშნა, რომ ბავშვის თვითშეფასებისთვის ეს ძალიან მნიშვნელოვანია:

“თუ ადამიანი მშობლების გულს ვერ მოიგებს, მას განცდაში აქვს, რომ ვერასდროს ვერავის გულს ვერ მოიგებს. თუ მან ეს არ გააცნობიერა და არ შეცვალა, ძალიან ბევრს წვალობს. თვითშეფასება ყალიბდება ჩვენი დაცინვით, ხუმრობით, ნეგატიური შეფასებებით. ​ადრე იყო ასე, რომ არ უნდა აქო შვილი. იყო ასეთი დამოკიდებულება, რომ გაფუჭდება, თავში აუვარდება. პიროვნების ქება არ არის საჭირო. პიროვნება უნდა მივიღოთ ისეთი, როგორიც არის. პატივი უნდა ვცეთ მას. შენ ჩემთვის ხარ ძალიან ძვირფასი. როდესაც კარგად იქცევი, ამას აღვნიშნავ. როდესაც ცუდად იქცევი, ამასაც აღვნიშნავ.“

მარინა კაჭარავას თქმით, ბავშვი კარგი ქცევის შემთხვევაში აუცილებლად უნდა წავახალისოთ:

„კარგი მოქცევის შემთხვევაში ბავშვი წახალისებული თუ არ არის, კარგი ქცევის ანულირება ხდება იგნორირების შედეგად. როგორ ხდება ქცევის გაქრობა საერთოდ? ერთი არის უარყოფა: არ დაგინახო, ეს მეორედ გააკეთო! მეორე არის მისი იგნორირება. ​როდესაც ბავშვი ცუდად იქცევა, რაღაც ეტაპზე ქცევა უნდა დაიგნორდეს და ადამიანზე გადავიდეს ყურადღება, თვითონ პიროვნებაზე, მასთან ურთიერთობაზე. ამ შემთხვევაში ქცევა ნელ-ნელა გაქრება.“

„ზოგიერთი ქცევა ძალიან აშინებთ მშობლებს: ეს არის წიკები, სექსუალური ტიპის თამაშები, რომელიც ბავშვებს აქვთ ხოლმე, რაც მშობელს აფრთხობს. უნდა დაიგნორდეს ეს ქცევა და უნდა გადავიტანოთ ყურადღება ბავშვზე. თუ მშობელი ეტყვის: „​არ დაგინახო, მეორედ ეს გააკეთო! ცუდი ბიჭი ხარ! ასე არ იქცევიან“ და ა.შ. ამ შემთხვევაში ეს ქცევა დაფიქსირდება და იატაკქვეშეთში მიდის. ბავშვი კარადაში შეძვრება და მაინც იმას გააკეთებს, რასაც უშლიდნენ. ფაქიზია ბავშვთან ურთიერთობა. საჭიროა მასთან ერთად საუბარი, განსჯა. მას უნდა ვკითხოთ რაღაცები, რაზეც შეუძლია პასუხი გაგვცეს, რაც მას ეხება,“ - აღნიშნულ საკითხზე მარინა კაჭარავამ საპატრიარქოს ტელევიზიის გადაცემაში „განთიადი“ ისაუბრა.

წყარო: ​„განთიადი“

წაიკითხეთ სრულად