Baby Bag

„შემუშავებულმა მიდგომებმა უნდა წაახალისოს მასწავლებელთა შორის თანამშრომლობა და არა კონკრეტული სტატუსის მოპოვებისკენ სწრაფვა“

„შემუშავებულმა მიდგომებმა უნდა წაახალისოს მასწავლებელთა შორის თანამშრომლობა და არა კონკრეტული სტატუსის მოპოვებისკენ სწრაფვა“

მსოფლიო ბანკის ორგანიზებით, პროექტის „პროფესიული განათლების მასწავლებელთა კვალიფიკაციის ამაღლების“ ფარგლებში საკონსულტაციო შეხვედრა გაიმართა, რომელსაც განათლების, მეცნიერების, კულტურისა და სპორტის მინისტრის მოადგილე, თამარ ქიტიაშვილი, „კარგი მმართველობის ფონდის“ (GGF) ფონდის ხელმძღვანელი და ბრიტანეთის საელჩოს წარმომადგენელი, ელენ ვიხმანი და განათლების ადგილობრივი და საერთაშორისო ექსპერტები ესწრებოდნენ, - ინფორმაციას განათლების, მეცნიერების, კულტურისა და სპორტის სამინისტრო ავრცელებს.

უწყების ცნობით, შეხვედრაზე მსოფლიო ბანკის კონსულტანტებმა საჯარო განხილვისა და უკუკავშირის მიღების მიზნით, წარადგინეს პროექტის ფარგლებში შემუშავებული პროფესიული მასწავლებლის სტანდარტებისა და კარიერული განვითარების მოდელის დოკუმენტების სამუშაო ვერსიები.

„გაფართოებული საკონსულტაციო შეხვედრის გახსნისას მინისტრის მოადგილემ სტანდარტებისა და კარიერული განვითარების შემუშავების პროცესში გასათვალისწინებელ რამდენიმე პრიორიტეტზე გაამახვილა ყურადღება და აღნიშნა, რომ ორივე დოკუმენტი ორიენტირებული უნდა იყოს მასწავლებელთა პროფესიულ განვითარებაზე და წაახალისებდეს მათ პიროვნული თუ კარიერული განვითარების სრულყოფისთვის. თამარ ქიტიაშვილმა მისასალმებელ სიტყვაში ასევე აღნიშნა, რომ როგორც სტანდარტები, ასევე კარიერული განვითარების მოდული უნდა წაახალისებდეს პროფესიული განათლების სისტემაში ერთი მხრივ, დარგის პრაქტიკოსი პროფესიონალების, ხოლო მეორე მხრივ ახალგაზრდა პროფესიონალებისა და კოლეჯების წარმატებული კურსდამთავრებულების შემოდინებას.

მინისტრის მოადგილემ მნიშვნელოვანი აქცენტი გაამახვილა მასწავლებლის არა როგორც მენტორის, არამედ როგორც ფასილიტატორის როლის გააზრებაზე და დასძინა, რომ შემუშავებულმა მიდგომებმა უნდა წაახალისოს მასწავლებელთა შორის თანამშრომლობა, ურთიერთდახმარება და კოლეგიალურობა და არა კონკრეტული სტატუსის მოპოვებისკენ სწრაფვა. თამარ ქიტიაშვილის განმარტებით, პროექტის მიერ შემუშავებული მიდგომები უნდა იყოს ერთი მხრივ, მასწავლებლის საქმიანობებისთვის ყოვლისმომცველი, ხოლო მეორე მხრივ, მხარეებისთვის მარტივად აღსაქმელი და ქართულ რეალობაზე მორგებული,“ - აღნიშნულია სამინისტროს მიერ გავრცელებულ ინფორმაციაში. 

შეიძლება დაინტერესდეთ

,,მასწავლებელმა ერთხელ ასეთი რამე მიჩურჩულა ყურში, ჩემი ხუთიანები წითლდებიან ორიანების გვერდზე და რა ვქნათო''

,,მასწავლებელმა ერთხელ ასეთი რამე მიჩურჩულა ყურში, ჩემი ხუთიანები წითლდებიან ორიანების გვერდზე და რა ვქნათო''

აკადემიკოსმა შალვა ამონაშვილმა სკოლის პერიოდი გაიხსენა და მასწავლებლის შესახებ ისაუბრა, რომელმაც მას საკუთარი თავის რწმენა დაუბრუნა: 

,,სწავლა ყველა ბავშვს უყვარს, მაგრამ ვაძულებთ. მეც შემაძულეს. რუსული არ გამაგებინა მასწავლებელმა და მომაყარა ორიანები, მათემატიკაში რაღაც ვერ გავიგე, ისევ ორიანები, მერე ფიზიკა, ქიმია, ვერ ვიგებდი ამ საგნებს და დამხმარე არავინ არ მყავდა. დაშინებული ვიყავი, მეგონა ვერაფერს ვერ ვისწავლიდი. ასე გადავედი მე-6 კლასში ორიანებით. მე-7 კლასშიც ოროსანი გახლდით. მე ახლა იმ ორიანებს ძალიან ვაფასებ, იმ ორიანებმა იყო და იმის გაგებამ, რომ თუ მე არა, მაშ, ვინ მიშველის მე. იმ ორიანებიდან რომ ამოვძვერი, მაშინ გავხდი კაცი. შემდეგ უკვე კარგი მოხდა. მოვიდა მასწავლებელი, რომელიც ჩემთვის იყო დაბადებული, ასე მეგონა მე.''

,,მე ასეთი წარმოდგენა მაქვს, რომ ყველა ბავშვს ერთი მასწავლებელი მოუვა ცხოვრებაში და ყველა მასწავლებელი ერთი ბავშვისთვის არის გაჩენილი ქვეყანაზე, არა იმიტომ რომ თაობები გაზარდოს, არა, ერთი უნდა გაზარდოს. რომელია ეს ერთი, მასწავლებელმა არ იცის, ამიტომ ყველას ისე უნდა მოექცეს, როგორც ერთს. ასეთი მასწავლებელი მომადგა მე, როდესაც ვიყავი მე-7 კლასში, ვარვარო ვარდიაშვილი, ენისა და ლიტერატურის მასწავლებელი იყო. მან დამიწერა პირველი ხუთიანები.''

,,არ მეკუთვნოდა და დამიწერა, არ ვიცი რატომ, მას თავისი განზრახვები ჰქონდა. ამ ხუთაინებმა ფრთები შემასხა, მაშ, შემძლებია. რაც მთავარია, ერთხელ ასეთი რამე მიჩურჩულა ყურში, ჩემი ხუთიანები წითლდებიან ორიანების გვერდზე და რა ვქნათო. მასწავლებლის სიყვარულმა გადამაწყვეტინა, რომ ეს ორიანები რაღაცნაირად მომესპო. დავიწყე ჯერ ყველაფრის ზეპირად სწავლა, ზეპირობამ ორიანები გააქრო, სამიანები გააჩინა. მერე ნაზეპირები კიდეც გავიცნობიერე, მე-7 კლასში 4-იანები და 5-იანები მყავდა, მე-9 კლასში უკვე ხუთოსანი ვიყავი, მარტო რუსულში ვიყავი ოროსანი. ვარო მასწავლებელმა ჩემი თავის რწმენა დამიბრუნა, ჩემი თავი მუჭში დავისვი და მაგრად მოვუჭირე ხელი. დედას არ შეეძლო დამხმარებოდა, სხვა მასწავლებლები ამის გამო თავს არ იკლავდნენ. ერთადერთი ვარვარა მასწავლებელი დედის მსგავსი იყო,'' - აღნიშნულის შესახებ აკადემიკოსმა შალვა  ამონაშვილმა გადაცემაში ​„დროება“ ისაუბრა.

წაიკითხეთ სრულად