Baby Bag

„ვრცელდება ინფორმაცია, თითქოს მასწავლებლებს ტრენინგებში მონაწილეობას აიძულებენ იმ შემთხვევაშიც კი, თუ არ აქვთ ინტერნეტზე წვდომა, რაც პედაგოგებს სკოლებში მისვლას აიძულებს“

„ვრცელდება ინფორმაცია, თითქოს მასწავლებლებს ტრენინგებში მონაწილეობას აიძულებენ იმ შემთხვევაშიც კი, თუ არ აქვთ ინტერნეტზე წვდომა, რაც პედაგოგებს სკოლებში მისვლას აიძულებს“

სამწუხაროდ, ვრცელდება ინფორმაცია, თითქოს „ახალი სკოლის მოდელის“ ფარგლებში ტარდება სავალდებულო ტრენინგები დისტანციურ სწავლებაზე და მასწავლებლებს აიძულებენ მასში მონაწილეობას იმ შემთხვევაშიც კი, თუ არ აქვთ ინტერნეტზე წვდომა, რაც აიძულებს პედაგოგებს სკოლებში მისვლას“, - ამის შესახებ სოციალურ ქსელში განათლების, მეცნიერების, კულტურისა და სპორტის სამინისტროს ზოგადი განათლების სამმართველოს უფროსი მარიამ ჩიქობავა წერს.

„​ვინაიდან „ახალის სკოლის მოდელის“ ერთ-ერთი ძირითადი მიმართულება ტექნოლოგიების მიზნობრივი გამოყენებაა სწავლა-სწავლების პროცესში, ცხადია, ამ პროექტის მონაწილე მასწავლებლები ერთი ნაბიჯით წინ აღმოჩნდნენ შექმნილ ვითარებაში. გარდა ამისა, ჩვენი ქოუჩების, განსაკუთრებით კი ტექნოლოგოების ქოუჩების, სასახელოდ უნდა ითქვას, რომ ისინი მოხალისეობრივად ეხმარებიან ასობით სხვა მასწავლებელსაც სამინისტროს მიერ შეთავაზებული Microsoft Office 365-ის ინსტრუმენტების გამოყენებაში.

სამწუხაროდ, ვრცელდება ინფორმაცია, თითქოს „ახალი სკოლის მოდელის“ ფარგლებში ტარდება სავალდებულო ტრენინგები დისტანციურ სწავლებაზე და მასწავლებლებს აიძულებენ მასში მონაწილეობას იმ შემთხვევაშიც კი, თუ არ აქვთ ინტერნეტზე წვდომა, რაც აიძულებს პედაგოგებს სკოლებში მისვლას:

1. არანაირი ტრენინგი არ მიმდინარეობს დისტანციურ სწავლებაზე (გარდა იმ შეთავაზებული სერვისისა, რაც ზემოთ აღვნიშნე);

2. დაგეგმილი იყო ონლაინ ტრენინგი ინგლისურში, რომელიც არ იყო სავალდებულო. მეტსაც გეტყვით, ეს ტრენინგი მაშინ უნდა ჩატარებულიყო, როცა არც სიტუაცია იყო გამწვავებული და მით უფრო - არც საგანგებო გამოცხადებული. და მაშინაც კი არასავალდებულო იყო. ხაზგასმით ვამბობ - არასავალდებულო. მით უფრო, ახლა არავინ სთხოვს პედაგოგებს მასში მონაწილეობას. ვინაიდან იყო სურვილი, რომ ტრენინგი მაინც ჩატარებულიყო, ცხადია, ასეთ სურვილზე ჩვენ უარს არავის ვეტყოდით.

ამდენად, კიდევ ერთხელ აღვნიშნავთ, რომ თუ რაიმე ამ ეტაპზე ხორციელდება, ეს ყველაფერი მხოლოდ მოხალისეობრივად და მათთვის, ვინც დახმარების საჭიროებას გამოთქვამს.

თუ რაიმე დაიგეგმება, ცხადია, არსებული მდგომარეობისა და ჩართული სკოლების პედაგოგების შესაძლებლობების გათვალისწინებით მოხდება. ჩვეულ რეჟიმში არ იყო ეს პროექტი სავალდებულო სკოლებისთვის და მით უფრო ახლა. პროექტის ფილოსოფია მასწავლებლების მოტივაციაზე დგას და არა იძულებაზე.

ახლა, როცა ისედაც დაძაბული სიტუაციაა, ყველას გთხოვთ, რომ ინფორმაცია გადაამოწმოთ, სანამ რაიმეს გაავრცელებთ.

ყველას გისურვებთ ჯანმრთელობას, სიმხნევეს და ულევ მოტივაციას,“ - წერს მარიამ ჩიქობავა.

თუ გინდათ, რომ განათლების სფეროში მიმდინარე სიახლეების შესახებ ინფორმირებულები იყოთ, მოიწონეთ გვერდი „მასწავლებლების სანდო წყარო“ 

შეიძლება დაინტერესდეთ

​„რთულია, როცა აბიტურიენტობა COVID-19-ის ფონზე გიწევს“

​„რთულია, როცა აბიტურიენტობა COVID-19-ის ფონზე გიწევს“

კორონავირუსის პანდემიამ აბიტურიენტთა მომზადების პროცესი კიდევ უფრო შრომატევადი და რთული გახადა. ზოგისთვის ეს პერიოდი სერიოზულ გამოწვევად და პრობლემადაც იქცა. განსაკუთრებით, მათთვის, ვისაც მოსამზადებლად ერთი ქალაქიდან მეორეში უწევდა სიარული. ერთ-ერთი მათგანია მარიამ გრიგალაშვილი. იგი ხარაგაულის რაიონის სოფელ ხევიდან ქალაქ ხაშურში დადიოდა რეპერიტორებთან, თუმცა პანდემიამ მარიამის ყოველდღიური ცხოვრება შეცვალა. 

„რას წარმოვიდგენდი, ისედაც რთული აბიტურიენტობა, კიდევ უფრო თუ გართულდებოდა და ყოველდღიურად 30-35 კილომეტრიანი გზის გავლა მომენატრებოდა. პანდემიის დაწყებამდე ჩემი სოფლიდან ხაშურში დავდიოდი მოსამზადებლად, სამ საგანში ვემზადები. ეს ძალიან რთულია, მუდმივად გზაში გიწევს ყოფნა, იძულებული ხარ, საათობით ელოდო ტრანსპორტს, სახლში გვიან ბრუნდები, შემდეგ კი გადაღლილი მეცადინეობ. მდგომარეობა კიდევ უფრო გართულდა პანდემიის დროს. საზოგადოებრივი ტრანსპორტის აკრძალვის შემდეგ რეპეტიტორებთან ვეღარ დავდივარ“, - გვიყვება მარიამი.

ტექნიკური რესურსების არქონის გამო იგი ვერც ონლაინ ახერხებს რეპეტიტორებთან მეცადინეობას, საკუთარი ძალებით ცდილობს პროგრამის დაძლევას და იმედი აქვს, რომ წელს აუცილებლად ჩააბარებს: 

„ჩემმა მეგობრებმა ონლაინ მომზადება გააგრძელეს, ტექნიკური რესურსების არქონის გამო იძულებული გავხდი, თავი დამენენებია. რეპეტიტორებთან მომზადების გარეშე ეროვნულ გამოცდებს უფრო შიშით ვუყურებ. ვცდილობ, ჩემით ვიმეცადინო. ვფიქრობ, ეს არც ისე კარგად გამომდის, მჭირდება ვინმე, ვინც შეცდომებს გამისწორებს და ამიხსნის, მაგრამ სხვა ალტერნატივა არ მაქვს და უქმად ყოფნას, ნამდვილად სჯობს. მიუხედავად იმისა, რომ ჩემს ყოველდღიურ ცხოვრებაში ბევრი რამ შეიცვალა, არ ვაპირებ დასახულ მიზნებზე უარის თქმას. იმედი მაქვს, შრომა დამიფასდება და წელს აუცილებლად ჩავაბარებ.“

მარიამი პანდემიის გამო ჩაშლილი სასკოლო გეგმების შესახებაც გვესაუბრა.

„ჩაგვეშალა ბანკეტისა და ბოლო ზარის გეგმები. ვის რა უნდა გაგვეკეთებინა, ეგეც კი გადანაწილებული გვქონდა. ჩემი სკოლის მეგობრებთან დამშვიდობებაც კი ვერ მოვასწარი. ეს ცოტა არ იყოს დამთრგუნველიცაა.“

მიუხედავად ყველაფრისა, მარიამი გვეუბნება, რომ: „ეს პერიოდი ყველასთვის გამოწვევაა, არ უნდა დავნებდეთ, ახალი შემართებით უნდა შევუდგეთ ჩვენი გეგმების განხორციელებას. თუ გულით მოვინდომებთ, ყველაფერს მივაღწევთ“.
ავტორი: სოფიკო ტაბატაძე
წაიკითხეთ სრულად