Baby Bag

„ჩვენი საინფორმაციო სივრცე გეუბნება: „შანსი არ გაქვს!“ ის იძლევა იმპულსს აგრესიისკენ ან სასოწარკვეთისკენ,“ - ზურაბ მხეიძე

„ჩვენი საინფორმაციო სივრცე გეუბნება: „შანსი არ გაქვს!“ ის იძლევა იმპულსს აგრესიისკენ ან სასოწარკვეთისკენ,“ - ზურაბ მხეიძე

ფსიქოლოგმა ზურაბ მხეიძემ მედიაში მოჭარბებული ნეგატიური ინფორმაციის ადამიანის ფსიქიკაზე უარყოფითი ზეგავლენის შესახებ ისაუბრა. მისი თქმით, ნეგატიური ინფორმაცია ადამიანს ისევე აზიანებს, როგორც დაბინძურებული ჰაერი, ნიადაგი და წყალი:

​თითოეულ ადამიანს საინფორმაციო საშუალება სულ თან დააქვს. ეს არის გარემო, რომელიც ჩვენ უკვე გარს გვახვევია. ჩვენ მივედით იმ შეგნებამდე, რომ ჰაერი არ უნდა დაბინძურდეს, გვაქვს თამბაქოს მოწევის საწინააღმდეგო კამპანია, ხოლო საინფორმაციო გარემოზე პრაქტიკულად არავინ არ საუბრობს. ემოცია, რომელიც აღიძვრება ადამიანში დაკავშირებული უნდა იყოს ორგანიზმში ბიოქიმიურ ცვლილებებთან. არის ბედნიერების ჰორმონი, სტრესის დროს კორტიზოლის ჭარბი გამოყოფა ხდება, აგრესიის დროს - ადრენალინის. ამის ჭარბი გამოყოფა ცვლილებებს იწვევს ადამიანში. ვერაფრით ვერ ვიფიქრებ, რომ დაბინძურებული წყალი, ჰაერი და ნიადაგი უფრო მნიშვნელოვანია, ვიდრე ეს საკითხი, რომელსაც ჩვენ ვსვამთ.“

ზურაბ მხეიძის თქმით, ნეგატიური ინფორმაცია ადამაიანში აგრესიისა და განრიდების იმპულსებს აღძრავს:

„იურისტებს აქვთ მუხლი თვითმკვლელობამდე მიყვანის, მაგრამ არ გვაქვს მუხლები ინფარქტამდე მიყვანის, ინსულტამდე მიყვანის. თორმეტი დაავადება არსებობს, რომელიც ფსიქოლოგიური ზემოქმედების შედეგად ჩნდება. რას აკეთებს ნეგატიური ინფორმაცია? ის ორ იმპულსს აღძრავს: ​ერთი იმპულსია აგრესია და მეორე არის განრიდება. ნეგატიური ინფორმაციის მუდმივი მოსმენა იწვევს იმედგაცრუებას. ჩვენი საინფორმაციო სივრცე გეუბნება: „შანსი არ გაქვს.“ ის არ იძლევა იმპულსს ქმედებისკენ, იძლევა იმპულსს აგრესიისკენ ან სასოწარკვეთისკენ.“

„საინფორმაციო სივრცეში არის ტოტალური ნეგატივი. მე ვამბობ, რომ ძალიან ჭარბი ნეგატივია. არ გადმოიცემა ინფორმაცია, რა ხდება მსოფლიოსა და საქართველოში კარგი. როდესაც ძალიან მცირე დოზით პოზიტივია, როგორ ფიქრობთ, რა განწყობაზე დადგება ადამიანი? აღმოჩნდა, რომ ვინც ხუთი წლის წინ უყურებდა საინფორმაციო გადაცემებს, 63 % აღარ უყურებს. ეს არის აბსოლუტურად ნორმალური თავდაცვითი რეაქცია. ე​ს ბავშვებზე ახდენს სერიოზულ გავლენას. ყველაზე მოწყვლადი ბავშვები არიან. როდესაც მე სახლიდან გამოსვლისას მოვისმინე ნეგატიური ინფორმაცია, ეს ინფორმაცია დამავიწყდა, მაგრამ მთელი დღე ვარ ცუდ ხასიათზე,“ – აღნიშულ საკითხზე ზურაბ მხეიძემ ტელეკომპანია პირველი არხის გადაცემაში „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ ისაუბრა.

წყარო:​ „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის შექმნა ახალი სივრცე. გაწევრიანდით ჯგუფში ჯანმრთელობა

„შენ თვითონ მთელი დღე ნეგატივის გამავრცელებელი ხარ და მერე გიკვირს, რატომ იქცევა ბავშვი სხ...
რა გავლენას ახდენს ბავშვზე, ნეგატიური ინფორმაციის გავრცელება? - აღნიშნულ თემაზე ფსიქოლოგი ზურაბ მხეიძე საუბრობს. ფსიქოლოგის თქმით, ბავშვისთვის რთული ფილოსოფიური მოდელის გააზრება უფრო რთულია, ვიდრ...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„შვიდი წლის რომ შემიყვანეს სკოლაში, მას მერე აქ ვარ, ამ სკოლაში... 3 თაობის მასწავლებელი ვარ,“ - გაიცანით 80 წლის მერი გულუა, რომელიც 60 წელია პედაგოგია

მერი გულუა 60 წელია პედაგოგია. თავის პროფესიაზე შეყვარებული მასწავლებელი მოსწავლეებთან დღემდე ენერგიულად მუშაობს:

„არ არსებობს ადამიანი, რომელსაც რაიმე გზით რომ მიუდგებით გულში რამე დადებითი არ ჰქონდეს. ძალიან რთული და საყვარელი პროფესიაა. მასწავლებელი რომ იყო, უნდა გიყვარდეს ბავშვები, შენი საგანი და უნდა გქონდეს დიდი მოთმინებაც. შვიდი წლის რომ შემიყვანეს სკოლაში, მის მერე აქ ვარ, ამ სკოლაში. 60 წელი მთავრდება, 3 თაობის მასწავლებელი ვარ. არიან ისეთები, რომლის ბაბუასაც ვასწავლიდი, მამასაც და შვილიშვილსაც.

ჩემი მშობლებიც პედაგოგები იყვნენ. ჩემი ძმა, სერგო გულუა, ძალიან ნიჭიერი მათემატიკოსი იყო. ჩემი და მუშაობს ინგირის პირველ საჯარო სკოლაში, ისიც მათემატიკის მასწავლებელია. სამივემ მასწავლებლობა დავიწყეთ. მე ვასწავლი ქართულს, მათემატიკას და ბუნებას. ჩვენი სოფლის სკოლა არის პირველი სკოლა ზემო სამეგრელოში. სხვაგან არსად არ იყო მაშინ სკოლა. ეზოში რომ შემოვალ დილით, არაფერი პრობლემა არ მახსოვს. ჩემი პრობლემები, რაც უნდა მქონდეს, ყველაფერი მავიწყდება, სულ ბავშვებზე ვარ გადართული.

შვილიშვილებიც აქ არიან, სკოლაში. ერთი მეცხრე კლასშია, მეორე - მესამე კლასში, პატარა ბაღში დადის ჯერ. ბავშვების გულში რომ ჩაიხედო, ძალიან რთულია. წაჯიკავებას და დაცემას ბევრი არაფერი არ უნდა, ჭაობში ჩაძირვას არ უნდა ბევრი არაფერი. ჭაობიდან ამოყვანაა საქმე. ჩემი ყველაზე დიდი ჯილდო არის ჩემი ყოფილი მოსწავლეები რომ შემხვდებიან და სიყვარულით მომიკითხავენ. ამაზე უფრო დიდი ბედნიერება არაფერი არ არის ჩემთვის.

ზოგიერთი მასწავლებელი რომ გაუშვეს ჯილდოთი და წავიდნენ, ვისაც სურვილი ჰქონდა, წავიდა. მე ჩავაბარე, სტატუსი მივიღე და რატომ წავიდოდი? გავაგრძელე მუშაობა. მიყვარს მე ეს პროფესია და თავიდან რომ ვიწყებდე მუშაობას, ისევ ამ პროფესიას გავაგრძელებდი. დროა დავისვენო, ხომ? მაინც რაღაც მეზიდება აქით. თუ რამე კანონი გამოვიდა, კი ბატონო...“ - აღნიშნა მერი გულუამ ტელეკომპანია „რუსთავი 2“ -ის გადაცემაში „დილა მშვიდობისა საქართველო.“

წყარო:​ „დილა მშვიდობისა საქართველო“ 

წაიკითხეთ სრულად