Baby Bag

„​მე ვთვლი, რომ ძალიან დავჩაგრეთ ბავშვები და ახალგაზრდები... ყველაზე ადვილად მისაკეტი აღმოჩნდა სკოლები და უმაღლესი სასწავლებლები“ - მაია ბუწაშვილი

„​მე ვთვლი, რომ ძალიან დავჩაგრეთ ბავშვები და ახალგაზრდები... ყველაზე ადვილად მისაკეტი აღმოჩნდა სკოლები და უმაღლესი სასწავლებლები“ - მაია ბუწაშვილი

„​მე ვთვლი, რომ ძალიან დავჩაგრეთ ბავშვები და ახალგაზრდები. სკოლები და უმაღლესი სასწავლებლები უნდა იყოს საერთო ლოქდაუნის ნაწილი და არა ის, რომ მხოლოდ სკოლები და უმაღლესი სასწავლებლები იყოს დაკეტილი, როგორც ნოემბრამდე იყო,“ - ამის შესახებ ინფექციონისტმა მაია ბუწაშვილმა მედიაცენტრ „მთავარში“ განაცხადა.

მისივე თქმით, მოსწავლეები და სტუდენტები პერიოდულად მაინც უნდა დაბრუნდნენ სასწავლო დაწესებულებებში:

ნოემბრის ბოლოდან გასაგებია, რომ გამოცხადდა საყოველთაო რეგულაციები და ამის ნაწილი კი ბატონო, სკოლები და უმაღლესი სასწავლებლები შეიძლებოდა, რომ ყოფილიყო. მანამდე არ იყოს ამის აუცილებლობა, როცა ყველაფერი ღია იყო. ჩვენ შეგვიძლია ვთქვთ, რომ აბსოლუტურად არავითარი შეზღუდვა არ იყო ზაფხულში, სექტემბერსა და ოქტომბერში და მივიღეთ 5 ათასი შემთხვევა დღეში. მაშინ სკოლები და უმაღლესი სასწავლებლები დაკეტილი იყო, მიუხედავად ამისა, ჩვენ გავედით ასეთ ნიშნულზე. უფრო სწრაფად უნდა მოხდეს რეაგირება, არ უნდა დაგვავიწყდეს ბავშვები და უმაღლესი სასწავლებლები და ისინი პერიოდულად მაინც უნდა დაბრუნდნენ დაწესებულებებში,“ - აღნიშნა მაია ბუწაშვილმა.

კითხვაზე, რატომ ვერ ხდება სწრაფი რეაგირება, ინფექციონისტის შეფასებით, ბიზნესისგან განსხვავებით, განათლების სფერო პრიორიტეტად არ ჩანს:

„როგორც ბიზნესის მხრიდანაა, მაგალითად, ყოველდღიური ზეწოლა და ყველასთვის გასაგებია, რომ ეკონომიკის ჩამოშლა არ უნდა მოხდეს და ბიზნესის ინტერესებს ყველა ითვალისწინებს, განათლება ასეთ პრიორიტეტად არ ჩანს. მე ვფიქრობ, რომ უმაღლესი სასწავლებლები და სკოლებიც, ალბათ ზოგიერი მაინც, ცოტა მოერგო სიტუაციას. ძალიან დიდი წნეხი არ არის არც განათლების სამინისტროს მხრიდან, არც სკოლების და უმაღლესი სასწავლებლების მხრიდან. ცალკეული მშობლებისთვის ძალიან ძნელია თავიანთი ინტერესების გატანა. სხვათა შორის, მშობლების დიდ ნაწილს არ უნდა, შიში აქვს და ესეც გასაგებია.

ჩემი აზრით, სასწავლო დაწესებულებებში უნდა დაბრუნდნენ ბავშვები, განსაკუთრებით, სტუდენტები. ტრანსპორტი აქამდეც კარგა ხნის აღდგენილი უნდა ყოფილიყო, სავაჭრო დაწესებულებები კი გაიხსნა უკვე. მობილობის შემცირება ხომ არის მიზანი - რაც შეიძლება ნაკლები იყოს მობილობა, რომ ნაკლები იყოს რისკი. ყველაზე ადვილად მისაკეტი ადგილი აღმოჩნდა სკოლები და უმაღლესი სასწავლებლები და საზოგადოებრივი ტრანსპორტი. ბიზნესზე რომაა დიდი ამბავი, რომ ეკონომიკისთვის ცუდია, (სკოლებისა და უმაღლესი სასწავლებლების დაკეტვას) ამას მყისიერი შედეგი ხომ არ აქვს, ამ დროს ყველას უნდა ახსოვდეს, რომ სამომავლოდ უმძიმესი შედეგები შეიძლება ჰქონდეს განათლების სისტემაში ასეთ სიტუაციას,“ - განაცხადა მაია ბუწაშვილმა.

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედები​ს ჯგუფი“)

შეიძლება დაინტერესდეთ

ჩვენი წარმატების უკან არ ვდგავართ მარტო ჩვენ

ჩვენი წარმატების უკან არ ვდგავართ მარტო ჩვენ

შეიძლება, უცნაურად ჟღერდეს, მაგრამ ადამიანის წარმატება რომელი პროფესიის წარმომადგენელიც არ უნდა იყოს ის, შეიძლება ყველაზე ნაკლებად განსაზღვროს მისი პროფესიული უნარების განვითარების დონემ და უფრო მეტად იმ პიროვნულმა თვისებებმა, რომელიც რთულია ყურადღების მიღმა დარჩეს და ასევე რთულია მხოლოდ საქმის ცოდნამ, „ხელოსნობამ“ მოგცეს.

კეთილი, ყურადღებიანი და მზრუნველი ადამიანები, რომლებიც იმის უფლებასაც სიამოვნებით გიტოვებენ, გახვიდე მათი ზრუნვის სივრციდან ჩემს კეთილგანწყობასაც მეტად იმსახურებენ. კეთილგანწყობის გამოწვევის ეს უნარი ამ სამყაროში, სადაც ადამიანი მუდამ სტატისტიკაში იკარგება, სადაც ადამიანის „როლი“ საზოგადოებაში, სახლსა თუ ოჯახში წინასწარ განსაზღვრულია, მეტად უნდა ფასობდეს ვიდრე ნებისმიერი რამ.

ჯერ კიდევ პოლიტიკის მეცნიერებების სწავლისას წარმოდგენაც არ მქონდა, რომ 3 წლის შემდეგ სამოქალაქო განათლების მასწავლებლად ვიმუშავებდი, თუმცა მაშინვე პოლიტიკურ თეორიებზე მეტად იმ ადამიანთა ისტორიები მაინტერესებდა, რომელთა სახელებიც ზოგისთვის ძალაუფლების ქონის ჩემთვის კი წარმატების სიმბოლო, რომელთა უკანაც იდგნენ სვა ადამიანები, რომლებიც შესაძლოა არც ჩანდნენ, მაგრამ არ იმსახურებდნენ დავიწყებას. წლების წინ აღფრთოვანებული დავრჩი უინსტონ ჩერჩილით, რომელიც თურმე დღეში ათასობით წერილს აგზავნიდა საკუთარი თანამშრომლებისა და იმ ადამიანებისთვის, რომლებიც სხვებისთვის შესაძლოა შეუმჩნევლებიც კი ყოფილიყვნენ. როცა შეგიძლია იცოდე ყველა თანამშრომლის სახელი და გვარი და არა მხოლოდ მათი, მათი ოჯახის წევრების შვილების, შვილიშვილების, ძაღლის, კატის. შეგიძლია. შობის მისალოც წერილებს ერთნაირი ყურადღებითა და პატივისცემით უგზავნიდე კოლეგა დიპლომატებს, შენს მექანიკოსსა და მაღაზიის კონსულტანტს, რომელიც შესაძლოა, სულ რამდენჯერმე გყავს ნანახი, უკვე გასაგებია, შენ გჯერა, რომ შენი წარმატება არ გეკუთვნის მხოლოდ შენ და ამის გააზრებითაც ხარ წარმატებული. ასეთი ადამიანები არა მხოლოდ პატივისცემას იმსახურებენ, მისაბაძებიც ხდებიან. ყოველთვის ვიცოდი, რომ მთავარი, რითაც წარმატებულები ხდებოდნენ, მაღალი IQ კი არა,  ის თვისებები იყო, რომლებიც არავის რჩებოდა შეუმჩნეველი, ხასიათი, რომლის გამოც შეგიყვარებდნენ და ასევე ხასიათი, რომლის გამოც შენი ზიზღიც შეეძლოთ.

ჩემმა დაკვირვებამ და ცხოვრებისეულმა გამოცდილებებმა კიდევ ერთხელ დამარწმუნა, რომ თავისი საქმის პროფესიონალები (აქვთ თუ არა მათ სახელი და წარმატება) მაღალი ყურადღების მქონენი არიან და თუ ამ თვისებას კიდევ ემატება სხვა დადებითი პიროვნული თვისებებიც მათგან წამოსული ენერგიაც გადამდები ხდება, რადგან ძლიერ მოტივაციას გაძლევენ, ჩერჩილის მსგავსად მიგითითებენ, როგორი მნიშვნელოვანი და პატივსაცემი ხარ. მათ შექებაც შეუძლიათ და შენიშვნის მოცემაც, მაგრამ ამას ისე აკეთებენ, არც კარგი გამორჩეთ, არც ცუდი.

​ჩვენს პროფესიაშიც ზუსტად ასეა. ისინი, ვისაც ყველაზე მეტი ძალაუფლებაც აქვს და პასუხისმგებლობაც, დირექტორები მაგალითად, იმითაც იმსახურებენ ჩვენს პატივისცემას, რამდენად შეუძლიათ ჩვენი ცხოვრების გარკვეული მომენტებისა და ეტაპების (ასეთი მომენტები მოსწავლეებსაც აქვთ, მასწავლებლებსაც და თავად დირექტორებსაც) აღქმა და ჩვენი შემჩნევა, თანადგომა. ყველანი ვისურვებდით,  ყველა დირექტორი ჩერჩილის მსგავსი ყურადღებითა და პატივისცემით გვეპყრობოდეს, ჩვენს თვისებებს აფასებდეს და უფრო მეტიც, მხოლოდ პროფესიულ განვითარებას კი არა პიროვნულსაც მოითხოვდეს, რადგან ესმოდეს, რომ ჩვენი სიტყვები და დამოკიდებულებები ჩვენს ქცევაში ვლინდება, ჩვენი ქცევა აყალიბებს მათ ფსიქიკას, ვისაც ვასწავლით. მთელი ეს პროცესი კი პეპლის ეფექტია, კარგი დირექტორები სწორედ ასეთები არიან, ჩერჩილის მსგავსად არაფერი რჩება მათი ყურადღების მიღმა, იმის ცოდნა, რომ ასეთი ადამიანები დგანან ჩვენ უკან ძლიერი მოტივაცია, რომელიც ყველას გვჭირდება და, რომლის ქონასაც ყველა მასწავლებელი თანაბრად იმსახურებს. 

ავტორი: სამოქალაქო განათლების პედაგოგი მზეო შველიძე

წაიკითხეთ სრულად