Baby Bag

„ბანაობის შემდეგ ბავშვს ქუდი არ სჭირდება, ქუდი არ არის აუცილებელი სახლში,“ - პედიატრი ანა მაღრაძე

„ბანაობის შემდეგ ბავშვს ქუდი არ სჭირდება, ქუდი არ არის აუცილებელი სახლში,“ - პედიატრი ანა მაღრაძე

პედიატრმა ანა მაღრაძემ ახალშობილისთვის ოპტიმალური ოთახის ტემპერატურა დაასახელა და მშობლებს ბანაობის შემდეგ ბავშვის სწორად ჩაცმასთან დაკავშირებით საინტერესო რჩევები მისცა:

„ოპტიმალური ტემპერატურა ოთახის, სადაც არის ახალშობილი არის 19-23 გრადუსი. ბანაობის პერიოდში შეგვიძლია 26 გრადუსამდეც გავათბოთ ოთახი. ქუდი არ არის აუცილებელი სახლში, არც ბანაობის შემდეგ, არც ბანაობის წინ. არც გარეთ არ ვაძლევთ ქუდის დაფარების რეკომენდაციას, როდესაც გარემო ტემპერატურა გვაძლევს ამის საშუალებას და არის შედარებით მაღალი. როდესაც გრილა, მშობლებს ვაძლევთ რეკომენდაციას, რომ ბავშვს დაახურონ თხელი ქუდი და არა ნაქსოვი, თბილი, ყურებიანი ქუდები. არ ასეირნონ სახეზე აფარებული შარფით ბავშვები.“

ანა მაღრაძის თქმით, ბავშვს ხელთათმანები არ უნდა ჩავაცვათ, რათა მისი რეცეპტორული სისტემა სათანადოდ განვითარდეს:

​რა თქმა უნდა, ხელთათმანები არ არის საჭირო. რეცეპტორული სისტემა არის პირის ღრუ და ხელის მტევანი. ხელთათმანის ჩაცმა ბავშვისთვის არც სახლში და არც გარეთ არ არის სასურველი. რაც შეეხება თავის დაცვას, რომ ბავშვმა სახე არ დაიკაწროს, უნდა ვიყოთ ბავშვთან ერთად და ყურადღებით. თუ ჩვენ ხელთათმანს იმიტომ ვაცმევთ ბავშვს, რომ სახე არ დაიკაწროს, ეს სასურველი არ არის.“

​ბავშვის მჭიდროდ შეხვევა არის მკაცრად და კატეგორიულად ამოღებული. ამ ბავშვებში განსაკუთრებით ხშირი იყო მენჯ-ბარძაყის სახსრის დისპლაზიები, ასევე ბარძაყის სახსრის ქვეამოვარდნილობები. მენჯ-ბარძაყის სახსარი უნდა იყოს მაქსიმალურად განზიდული. რაც შეეხება კოლიკას, ამას ძალიან შველის თეთრი ხმაური, თბილ წყალში ჩასმა. არ არის აუცილებელი, რომ კოლიკის დროს მჭიდროდ შევფუთოთ ბავშვი,“ - აღნიშნულ საკითხებზე ანა მაღრაძემ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დილა“ ისაუბრა.

წყარო: ​„იმედის დილა“

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფი“)

რატომ არ უნდა ჩავაცვათ ახალშობილს შინ ხელთათმანები და რატომ უნდა ვუყიდოთ წითელი სათამაშოებ...
რატომ არ უნდა ჩავაცვათ ახალშობილს შინ ხელთათმანები და რატომ უნდა ვუყიდოთ წითელი სათამაშოები? - ამ თემაზე პედიატრი ​თამარ ობგაიძე საკუთარ ბლოგზე წერს. გთავაზობთ მის ნათქვამს სიტყვა-სიტყვით:„თუ ფიქ...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ჰუმანური პედაგოგიკა არანაირად არ არის დაუსჯელობის, „რაც გინდა ქენის“ და „თავზე დამაჯექის“ პედაგოგიკა,“ - პაატა ამონაშვილი

„ჰუმანური პედაგოგიკა არანაირად არ არის დაუსჯელობის, „რაც გინდა ქენის“ და „თავზე დამაჯექის“ პედაგოგიკა,“ - პაატა ამონაშვილი

ფსიქოლოგმა პაატა ამონაშვილმა ჰუმანურ პედაგოგიკაში დასჯის მეთოდებზე ისაუბრა და მშობლებს საინტერესო რეკომენდაციები მისცა:

„ჰუმანური პედაგოგიკა არანაირად არ არის დაუსჯელობის, „რაც გინდა ქენის“ და „თავზე დამაჯექის“ პედაგოგიკა. ჰუმანური პედაგოგიკა არ გულისხმობს, რომ თავდაყირა იარე და მე მოგეფერები. ჰუმანურ პედაგოგიკაში, რა თქმა უნდა, არის დასჯა, მაგრამ ის ძირეულად განსხვავდება ავტორიტარული პედაგოგიკის დასჯისგან. მბრძანებლურ პედაგოგიკაში დასჯაში აქვს გარეგნული სახე, მაგალითად, „წადი კუთხეში,“- თავისუფლება მოვაკელით. თუ წამოარტყამს ვინმე ბავშვს, მაშინ ფიზიკური შეურაცხყოფაც მიაყენეს. ჰუმანურ პედაგოგიკაში დასჯას აქვს სინდისის გახსნის ხასიათი. აქ ისეთი ფორმაა დასჯის, როდესაც ბავშვში იხსნება სინდისი. ის თვითონ გრძნობს ხოლმე თავის დანაშაულს. ის თვითონ წუხს ჩადენილის გამო. გარეგნულად შეიძლება საყვედური არავინ არ უთხრას.

ერთხელ მე სახლიდან დაუკითხავად რაღაც ფული ავიღე, იმიტომ, რომ შატალოზე მივდიოდით. 5 მანეთი მოვიპარე. იმ ფულით ნახევარმა კლასმა ვისეირნეთ. ყველა დავპატიჟე კარუსელებზე, ნაყინებზე. სახლში რომ მოვედი, რა თქმა უნდა, დაინახეს, რომ ჩემი აღებული იყო ეს ფული, მაგრამ არც შემარცხვინეს, არც თავში ჩამარტყეს. უბრალოდ საღამოს დედაჩემმა თქვა, დილით რძეზე ვარ წასასვლელი და შენ ხომ არ წახვალო? მე ვუთხარი, წავალ-თქო. მან მითხრა, მაშინ იქ გუშინ დადებული 5 მანეთი დევს და ის აიღეო. აქ დაიწყო ჩემი ტანჯვა. ის 5 მანეთი უკვე დახარჯული მქონდა. მე ვუთხარი, რომ აღარ იდო იქ ფული, მაგრამ არ ვთქვი, რომ მე ავიღე. არავინ არ შემარცხვინა მაინც. ყველამ ერთხმად დაიწყო იმ 5 მანეთის ძებნა. ეძებდნენ უჯრებში და ყველგან. უსინდისოდ მეც ვეძებდი მათთან ერთად, ვითომც არაფერი. ძებნისას შინაგანად ძალიან ვიტანჯებოდი. მოგვიანებით ამ ვითარებას რომ ვაანალიზებდი, ვფიქრობდი, რა იქნებოდა, რომ დავესაჯე სიტყვიერად, გაველანძღე. ბავშვი როდესაც ასე ისჯება, ცხადია, იწყებს თავის მართლებას. არავინ არაფერი მითხრა და ვის შევეწინააღმდეგებოდი? ერთადერთი სინდისი იღვიძებს და სინდისს ხომ ვერ დაემალები? ბოლოს დედაჩემმა თქვა, არაუშავს, მეორე 5 მანეთიც მაქვს, დაანებეთ თავი, ქარის მოტანილს ქარი წაიღებს, ქვიშაა ეგ ფული, სხვა არაფერიო და დადო მეორე 5 მანეთი, ეს აიღეო. იმის მერე ფული რომ დევს, ხელი აღარ გამირბის. ეს არის დასჯის ფორმა. საუკეთესო დასჯა არის დასჯა ბრჭყალებში. დასჯის საუკეთესო ფორმა არის, როდესაც ბრძენი აღმზრდელი კარგ განსჯას ჩაუდებს თავის აღსაზრდელს."

წყარო: ​„ამონაშვილის აკადემია“

წაიკითხეთ სრულად