Baby Bag

„გვითხრეს ბავშვს სახლში აცადეთ მშვიდად სიკვდილიო და გამოგვიშვეს... ნიკას გადარჩენის შანსი 1 პროცენტი იყო,“- ნათია გელაშვილი შვილის სასწაულებრივი გადარჩენის შესახებ

„გვითხრეს ბავშვს სახლში აცადეთ მშვიდად სიკვდილიო და გამოგვიშვეს... ნიკას გადარჩენის შანსი 1 პროცენტი იყო,“- ნათია გელაშვილი შვილის სასწაულებრივი გადარჩენის შესახებ

ქართველმა დედამ ნათია გელაშვილმა ტელეკომპანია POSTV-ის გადაცემაში „სიკეთე მარტივია“ შვილის სასწაულებრივი გადარჩენისა და გამოჯანმრთელების შესახებ ისაუბრა:

„შვიდი თვის ორსული ვიყავი, როდესაც გავიგეთ, რომ ბავშვის ზურგის ტვინში იყო თიაქარი ან ტერატომა, რომელიც არის სიმსივნის ფორმა. ექიმმა მირჩია, სამშობიაროში წავსულიყავი და ბავშვის მოშორება სჯობდა. ამ დიაგნოზით მსოფლიოში ხუთი ბავშვი თუ არის და მძიმედ მიდის ამ პრობლემასთან გამკლავებაო. წინა ღამეს სიზმარი ვნახე, ბავშვი იყო ორჯერ გადაჭრილი. ექიმს ჩაწერის გარეშე მივადექი. ყველა ვარიანტში მოშორებას მირჩევდნენ. მაშინ 18 წლის ვიყავი. მთელი ორსულობა იდეალურად მიდიოდა. მეუბნებოდნენ: „წადი, მოიშორე, ახალგაზრდა ხარ, მეორე გეყოლება. ყველა თანახმა იყო საახლობლოში, რომ ასე მომხდარიყო. ექიმს ვუთხარი, ეს არ გაბედო-მეთქი.“

ნათია გელაშვილის თქმით, ბავშვის მძიმე მდგომარეობასთან შეგუება მისთვის რთული აღმოჩნდა:

„ტერატომაზე რომ ვკითხულობდი ინფორმაციას, მშობიარობამდე რამოდენიმეჯერ გულიც კი წამსვლია. ბავშვი რომ დაიბადა და ფეხები დაკიდებული ჰქონდა, ვაიმე ფეხები-მეთქი, დავიძახე და დამაძინეს მაშინვე. რამოდენიმე ოპერაცია გაუკეთდა. სამი თვის იყო ნიკა, გვითხრეს ეს ბავშვი ერთ თვეზე მეტს ვერ იცოცხლებს. სახლში აცადეთ ბავშვს მშვიდად სიკვდილიო და გამომიშვეს ასე.“

ნათია გელაშვილმა აღნიშნა, რომ ნიკოლოზი თურქმა ექიმებმა გადაარჩინეს:

„ნიკოლოზი თურქეთში გადაგვირჩინეს. ის დღეს 8 წლის, სიცოცხლითსავსე ბავშვია. როდესაც იქ ჩავედით, თარჯიმანმა გვითხრა, რომ ბავშვის გადარჩენის შანსი 1% იყო. ბავშვს ხალათი რომ ჩავაცვით, პატარა მანქანა ეჭირა ხელში. ასე შევიდა. 14 საათი რომ გავიდა, ექიმი ცრემლიანი თვალებით გამოვიდა. გვეუბნება: ხელები ამიწევია, ასეთი რამ პრაქტიკაში არ მქონია. ბავშვს, რომელიც 14 საათი ნარკოზში იყო, სათამაშო ხელიდან არ გაუშვია.“

„ყველა უფლის მოშიშები ვართ მეტ-ნაკლებად. მე ვიფიქრე, რომ უფალი ისეთს არაფერს მომივლენდა, რომ ვერ შევძლებდი. არავინ არ ელოდებოდა, რომ ნიკა ცოცხალია და კარგადაა. მეუბნებოდნენ, ბავშვი ვერასდროს ვერ დაჯდება, ვერ ილაპარაკებს, გონებრივადაც პრობლემები ექნებაო. დღეს ნიკოლოზი მეორე კლასელია, არაჩვეულებრივად სწავლობს, არაჩვეულებრივი განვითარება აქვს, ხოხავს. ახლა მუხლებით სიარულს ვასწავლით. ორი წლის წინ მარჯვენა ფეხი აუმოძრავდა ნიკოლოზს. წავედით თურქეთში. ექიმები გაოცებულები დარჩნენ, ეს ყველაფერი თეორიულად შეუძლებელია. ნიკოლოზი ოცნებობს, რომ გაივლის, თანატოლებთან ერთად ირბენს. სანამ პირში სული მიდგას, ყველანაირად ვეცდები, რომ ეს ოცნება ავუსრულო,“ - აღნიშნა ნათია გელაშვილმა.

წყარო: ​„სიკეთე მარტივია“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„კითხვა „სად ისწავლა?“ უადგილოა... სად ისწავლა და სახლში ისწავლა, მშობლებისგან სწავლობს ბავშვი,“- ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

„კითხვა „სად ისწავლა?“ უადგილოა... სად ისწავლა და სახლში ისწავლა, მშობლებისგან სწავლობს ბავშვი,“- ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

ფსიქოლოგმა მარინა კაჭარავამ ბავშვთან ეფექტიანი კომუნიკაციის დასამყარებლად მშობლებს საინტერესო რჩევები მისცა:

„ფსიქოლოგები ძალიან ბევრ რეკომენდაციას ვიძლევით. ეს ცოტა გამაღიზიანებელიც არის. ყველამ თავისი ოჯახი, თავისი საქმე, თავისი თავი უკეთ იცის. არსებობს უნივერსალური რეკომენდაციები, რაც გულისხმობს იმ პიროვნების პატივისცემას, ვისაც ვეკონტაქტებით. ერთ მაგალითს მოვიყვან. თქვენთან სტუმარს რომ დარჩეს ჩანთა, წიგნი, მობილური ან ქოლგა, წავიდეს და მობრუნდეს. თქვენ ხომ მას ეტყვით: „რას ბრძანებთ, მერე რა მოხდა“ და ნივთს გაატანთ. ბავშვს რომ ემართება ეს, ეუბნებით: „თავი გაბია?! არ გრცხვენია?! არაფერზე არ ფიქრობ!“ მოდი, ამ დროს ბავშვს ისე მოვექცეთ, როგორც მოვექცეოდით საპატივსაცემო ადამიანს.“

„რადგან შვილია, ჩვენ გვონია, რომ მან უპირობოდ იცის, რომ ჩვენ ის უპირობოდ გვიყვარს, მაგრამ ასე არ არის. ჩვენ კი გვიყვარს უპირობოდ, მაგრამ ეს არ გამოიხატება. ამას სჭირდება საქმით დამტკიცება. მარტო „მე შენ მიყვარხარ“ არ არის საკმარისი. აქ არის მე შენ პატივს გცემ, გაღიარებ და გისმენ. არსებობს საკითხები, რაც უნდა გადაუწყვიტო ბავშვს. არის მორალური თემები, სიცოცხლისთვის საფრთხის შემცველი თემები. იქ მშობელი არც შედის დისკუსიაში. ბავშვი ფანჯარაზე რომ ავა, ხომ არ დაუწყებ სუაბარს. აქ ქირურგიული მეთოდებია საჭირო. დანარჩენი ყველაფერი ყოფითი, რაც უშუალოდ ბავშვს ეხება, რა თქმა უნდა, მასთან ერთად უნდა განვიხილოთ. გულწრფელად, პატივისცემით, მადლობის მოხდით, ბოდიშის მოხდით, შეცდომების აღიარებით ორივეს მხრიდან უნდა მოხდეს კომუნიკაცია. „სად ისწავლა?“ - ეს კითხვა უადგილოა. სად ისწავლა და სახლში ისწავლა. ხშირ შემთხვევაში ასეა. მშობლებისგან სწავლობს ბავშვი,“- აღნიშნულ საკითხზე მარინა კაჭარავამ საპატრიარქოს ტელევიზიის გადაცემაში „განთიადი“ ისაუბრა.

წყარო:​ „განთიადი“

წაიკითხეთ სრულად