Baby Bag

„და ნუ შემიყვანებ ჩვენ განსაცდელსა...“- როგორ განმარტავს იოანე ოქროპირი „მამაო ჩვენოს“ სიტყვებს

„და ნუ შემიყვანებ ჩვენ განსაცდელსა...“- როგორ განმარტავს იოანე ოქროპირი „მამაო ჩვენოს“ სიტყვებს

დეკანოზმა შალვა კეკელიამ განსაცდელის დათმენის გზებსა და ადამიანის სულიერი ცხოვრებისთვის განსაცდელების მნიშვნელობის შესახებ ისაუბრა:

„დღეს დილით ვკითხულობდი იოანე ოქროპირის განმარტებებს, „მამაო ჩვენოს“ განმარტებას. გახსოვთ სიტყვები: „და ნუ შემიყვანებ ჩვენ განსაცდელსა, არამედ მიხსენ ჩვენ ბოროტისაგან.“ იოანე ოქროპირი განმარტავს ამ სიტყვებს. რას ნიშნავს: „და ნუ შემიყვანებ ჩვენ განსაცდელსა“? რა დამოკიდებულებაზეა აქ საუბარი? რა განსაცდელზე? იოანე ოქროპირი ამბობს, რომ ადამიანები, პირველ რიგში, უნდა ითხოვდნენ იმას, რომ ისინი განსაცდელში არ შევიდნენ, რადგან ადამიანს სრულყოფილება არ აქვს მიღწეული. ადამიანს, რომელიც სუსტია, არ შეუძლია რაღაცები დაითმინოს ან მოერიოს, მან განსაცდელი არ უნდა ითხოვოს. პირიქით, უნდა ითხოვდეს: „მომარიდე განსაცდელი.“

იოანე ოქროპირი ამბობს, რომ თუ დაეშვა განსაცდელი, მაშინ ორი რამ გვმართებს, რომ ამ განსაცდელს გავუმკლავდეთ. პირველი, ეს არის სიმდაბლე, რითაც ამ განსაცდელს გავუმკლავდებით და მეორე, სიმტკიცე, რაც ადამიანს უნდა გააჩნდეს. განსაცდელის დროს გამოიცდება ადამიანის რწმენა, თუ როგორ უყვარდა მას ღმერთი, როგორ სჯეროდა ღმერთის. სანამ ადამიანი კარგად გრძნობს თავს, შეიძლება ის ღმერთის დიდებაშია, მას არაფერი აქვს საწინააღმდეგო ღმერთთან. როგორც კი ადამიანზე განსაცდელი მოიწევა, ბევრჯერ მინახავს ასეთი რამ, ადამიანი წლები დადის ეკლესიაში, მაგრამ განსაცდელის შემდეგ ის მაშინვე ტოვებს ტაძარს, გაბრაზებულია ღმერთზე. ბევრისგან მომისმენია საუბარი: რატომ? მე ხომ მთელი ცხოვრება ვმარხულობდი, ვლოცულობდი, მორჩა, მე ასეთი ღმერთი არ მჭირდება. რატომ დაუშვა ღმერთმა, რომ მე ასეთი რამ დამემართა? რატომ მოხდა ეს? ადამიანები განერიდებიან ღმერთს. ამ განსაცდელით გამოიცნობა შენი სარწმუნოება. შენ ხვდები, რომ შენი სარწმუნოება ყოფილა მოჩვენებითი, მარტო კეთილდღეობაზე აწყობილი სარწმუნოება. ხშირად ადამიანები ტაძარში მოდიან იმიტომ, რომ ამქვეყნიური კეთილდღეობა მოიპოვონ. სახარების სიტყვები გახსოვთ, ხომ? მაცხოვარი თავის მოწაფეებს ეუბნება, რომ უპირველეს ყოვლისა ღვთის სასუფეველი მოძებნეთო: „ ეძიებდე სასუფეველსა ღვთისასა და ყოველივე შეგეძინოს შენ.“

წყარო:​ davitianni georgia

შეიძლება დაინტერესდეთ

რა არის მშობლის მთავარი შეცდომა ჭირვეულ ბავშვთან ურთიერთობისას? - ევგენი კომაროვსკის რეკომენდაციები

რა არის მშობლის მთავარი შეცდომა ჭირვეულ ბავშვთან ურთიერთობისას? - ევგენი კომაროვსკის რეკომენდაციები

მშობლებს, რომლებსაც მცირეწლოვანი ბავშვები ჰყავთ, ხშირად აწუხებთ შემდეგი სახის პრობლემები:

  • ბავშვები დამატებით კვებაზე ღამის საათებშიც რთულად ამბობენ უარს. ისინი წყალს არ ეკარებიან და მხოლოდ თბილი ხელოვნური ნარევის მიღებაზე არიან თანახმა.
  • ბავშვები კვებასთან დაკავშირებით პრეტენზიულები ხდებიან, იწყებენ საკვების დაწუნებას, ტირილს და ჭამაზე უარს ამბობენ.
  • ზოგიერთი ბავშვი დედას 10 მეტრის დაშორებით გადაადგილების საშუალებასაც არ აძლევს, მას არსად უშვებს და მამასთან გაჩერებაზეც კი უარს ამბობს. ​თუ დედა თვალს მიეფარება, ბავშვი ხმამაღლა ტირილს იწყებს.

როდესაც ბავშვი პრეტენზიული ხდება და ჭირვეულობს, როგორ უნდა მოიქცეს მშობელი ამ შემთხვევაში?

ბავშვის ჭირვეულობის მიზეზი ამ შემთხვევაში ჯანმრთელობის პრობლემები არ არის. ყველა ეს პრობლემა პედაგოგიკის სფეროს განეკუთვნება. თქვენ გადაწყვეტილებას იღებთ, ბავშვი აპროტესტებს, ყვირის, წინააღმდეგობას გიწევთ, რის გამოც თქვენ გადაწყვეტილებას ცვლით. აუცილებელია, რომ მშობლებმა მოილაპარაკონ და გარკვეულ შეთანხმებამდე მივიდნენ. თუ თქვენ გადაწყვეტთ, რომ ჭამის დროა, ან გარკვეული საკვები ბავშვმა არ უნდა მიიღოს, ან რამდენიმე წამით მისი მარტო დატოვება გინდათ, ეს გადაწყვეტილება აღარ უნდა შეცვალოთ.

​თუ მშობლები ბავშვის წინააღმდეგობის და ჭირვეულობის გამო მიღებულ გადაწყვეტილებებს ცვლიან, ეს იმაზე მიგვანიშნებს, რომ ბავშვის ნება გაცილებით ძლიერია მშობლების ნებაზე.

მშობლებს ეშინიათ, რომ ხანგრძლივი ტირილი ბავშვის ფსიქიკურ განვითარებაზე ნეგატიურად აისახება. ამ შიშის გამო ისინი ხელს უწყობენ ბავშვის ისეთი ქცევის მოდელის ჩამოყალიბებას, რომელიც მის განვითარებაზე უარყოფითად ზემოქმედებს და მას ადამიანებთან ჯანსაღი ურთიერთობების ჩამოყალიბებაში ხელს უშლის. ჩემი გულწრფელი რჩევაა, ​ატირებულ ბავშვთან თავი ხელში აიყვანოთ და ბავშვი პედაგოგიკის საზოგადოდ აღიარებული კანონების მიხედვით აღზარდოთ. აღზრდის მთავარი პასუხისმგებლობა სწორედ მშობლებს ეკისრებათ და არა ერთი წლის ბავშვს.

​წყარო

წაიკითხეთ სრულად