Baby Bag

„ბულინგის შემთხვევების დროს სკოლა ყოველთვის ხაზს უსვამს, რომ ეს არ მომხდარა სკოლაში. ეს მიდგომა უნდა შევცვალოთ,“ - მაია ცირამუა

„ბულინგის შემთხვევების დროს სკოლა ყოველთვის ხაზს უსვამს, რომ ეს არ მომხდარა სკოლაში. ეს მიდგომა უნდა შევცვალოთ,“ - მაია ცირამუა

ფსიქოლოგმა მაია ცირამუამ მოზარდებს შორის ბულინგის შემთხვევების გახშირების შესახებ ისაუბრა და ხაზი გაუსვა ჩაგვრის აღმოფხვრაში სკოლის მნიშვნელოვან როლს:

„პირველი რგოლა არის სკოლა. სკოლას თავისი რესურსით უნდა შეეძლოს განმუხტვა, ცეცხლის ჩაქრობა და არა გაჩაღება. როდესაც ჩვენს ქვეყანაში მსგავსი შემთხვევებია, ისინი ყოველთვის ხაზს უსვამენ იმას, რომ ეს არ მომხდარა სკოლაში, ეს მოხდა სხვადასხვა სკოლის მოსწავეებს შორის. აქ ძალიან კარგად ჩანს პასუხისმგებლობის თავიდან არიდებისა და თავის მართლების პოზიცია.​ მგონია, რომ მიდგომა უნდა შევცვალოთ.“

მაია ცირამუას თქმით, სკოლის გარეთ ჩაგვრის არსებობის შემთხვევაში, ბულინგის ნიშნები საკლასო ოთახშიც იჩენს თავს:

„ის, რაც ბავშვებს შორის ხდება სკოლის გარეთ, ეს აუცილებლად ჩანს საკლასო ოთახშიც. ​ბავშვი, რომელიც სასტიკად ეპყრობა თავის თანატოლს, ის აუცილებლად ავლენს მსგავს ნიშნებს სხვაგანაც. პედაგოგს ამ ნიშნების იდენტიფიცირების ვალდებულება აქვს. პედაგოგს ასევე ვალდებულება აქვს მშობლების საქმის კურსში ჩაყენების, საჭიროების შემთხვევაში ფსიქოლოგის ჩართვის. არსებობს სასკოლო მედიაციის გარკვეული პრაქტიკა.“

„თუ უკვე ზიანი ძალიან მაღალია, რომელიმე მხარეს სერიოზული ქცევითი დარღვევები ვლინდება, იკვეთება სპეციალისტის ჩართვის საჭიროება, აქ უკვე საჭიროა ჩართო გარედან სპეციალისტი. ყველა სკოლას უნდა ჰქონდეს კარგად გააზრებული, როგორ იმუშაოს მსგავს საკითხებზე. მიდგომით, რომ ეს ჩემს სკოლაში არ ხდება და სკოლის გარეთ მოხდა, ​ჩვენ ვერასდროს ბულინგის პრობლემას სკოლებში ვერ მოვაგვარებთ,“ - აღნიშნულ საკითხებზე მაია ცირამუამ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ ისაუბრა,.

წყარო: ​„იმედის დღე“

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფი“)

​როგორ უნდა მიხვდეს მშობელი, რომ მისი შვილი ბულინგის მსხვერპლია და რა ზომებს უნდა მიმართოს...
​როგორ უნდა მიხვდეს მშობელი, რომ მისი შვილი ბულინგის მსხვერპლია და რა ზომებს უნდა მიმართოს? - ამ და სხვა თემებზე ​MomsEdu.ge-ს ესაუბრა ფსიქოლოგი ნინო ფირცხალაიშვილი.- ქალბატონო ნინო, ზოგადად, რა...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„დღეს ჩვენ ხშირად არ ვიცნობთ, ვისთან მეგობრობენ ჩვენი შვილები, ვისთან თამაშობენ... ჩვენი თაობის მშობლებმა ეს იცოდნენ ზეპირად,“ - ნეიროფსიქოლოგი თამარ გაგოშიძე

„დღეს ჩვენ ხშირად არ ვიცნობთ, ვისთან მეგობრობენ ჩვენი შვილები, ვისთან თამაშობენ... ჩვენი თაობის მშობლებმა ეს იცოდნენ ზეპირად,“ - ნეიროფსიქოლოგი თამარ გაგოშიძე

ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ მოზარდების ეკრანდამოკიდებულების პრობლემაზე ისაუბრა:

„გარდატეხის ასაკის ადამიანს უხარია საზრისის ძიება, კომუნიკაცია, ურთიერთობა. დღეს რა არის? სრულიად სერი სკოლა, ძალიან მოსაწყენი გაკვეთილები, კომუნიკაცია ნული. საწყალი მშობლები დარბიან სამსახურებში, რომ შვილებს კარგი მომავალი მისცენ, თანხები იშოვონ. რა ქნას მშობელმა? ურთიერთობის თავი აღარ აქვს. საინტერესო სკოლას ვერ ვთავაზობთ ბავშვს, სადაც სიხარულით გაიქცევა, რომ ექსპერიმენტი ჩაატაროს. ეზოს რაც შეეხება, ჩემს ეზოში, ჩემი ბავშვობისგან განსხვავებით, ახლა დიდი ამბავია-მეთქი რომ გითხრათ, მოგატყუებთ. ზოგ სახლს საერთოდ ეზო არ აქვს. თანამედროვე ურბანულ გარემოში გამოდიხარ პირდაპირ ქუჩაზე, შეიძლება მანქანა დაგეტაკოს.

მე რა გავაკეთო მოზარდი რომ ვარ და საინტერესო ცხოვრება მინდა. სად შეიძლება რეალიზაცია გავუკეთო ამ ჩემს გაქანებას? ცხადია, მე ამას ვაკეთებ ინტერნეტში. ისმის კითხვა: ეს კარგია თუ ცუდია? გააჩნია, ამას საიდან შევხედავთ. ცუდია იმ კონტექსტში, რა კონტექსტშიც ჩვენ ვცხოვრობთ, იმიტომ, რომ ეს არის ერთადერთი საშუალება. „ლურჯი ვეშაპი“ ახსენეს აქ და მსგავსი ტიპის რაღაცები რა ფენომენია? საკუთარი თავის გამოცდა გინდა, სარისკო თავგადასავლები გინდა, გამოწვევაა ეს შენთვის. ადრენალინის აწევა მოზარდობის ასაკში არის სასიამოვნო. ეს არის ანკესი. არის ახალი ურთიერთობები, რომელიც არ არის რეალური ურთიერთობები. ყველა ჩვენგანს ახსოვს თავისი თავი მეათე კლასში, ყველას რომ იცნობ შენ გარშემო. ახლა ამის საშუალება არ ვიცი რატომ არ არის. შენ კოლექციას აგროვებ, გამოცდილებას იღებ. დღეს ჩვენ ხშირად არ ვიცნობთ, ვისთან მეგობრობენ ჩვენი შვილები, ვისთან თამაშობენ, ვისთან ურთიერთობენ. ჩვენ ეს არ ვიცით. ჩვენი თაობის მშობლებმა ეს იცოდნენ ზეპირად თავიანთი ოჯახებით. ჩვენ ერთმანეთთან დავდიოდით ოჯახებში. ახლა ვინ ვისთან მიდის, აღარ ვიცი უკვე როგორ არის ახალ ცხოვრებაში, ეს სჭირდებათ ამ ბავშვებს,“ - აღნიშნა თამარ გაგოშიძემ.

წყარო:​ „პულსი“ 

წაიკითხეთ სრულად