Baby Bag

რითი შეიძლება ჩავანცვლით შაქარი კვების რაციონში? - ლაშა უჩავას რეკომენდაცია

რითი შეიძლება ჩავანცვლით შაქარი კვების რაციონში? - ლაშა უჩავას რეკომენდაცია

ენდოკრინილოგმა ლაშა უჩავამ იმ პროდუქტების შესახებ ისაუბრა, რომლებსაც საკვებ რაციონში შაქრის ჩანაცვლება შეუძლია:

„ეს არის ჩვევა. მოთხოვნილებასა და საჭიროებას შორის ძალიან დიდი განსხვავებაა. რა გვინდა და რა სურს ორგანიზმს, ეს აბსოლუტურად სხვადასხვა ცნებაა. თუ ოჯახში პატარაობიდნავე ბავშვებს არ მივაჩვევთ დიდი ოდენობით შაქარს, დამოკიდებულება არ გაჩნდება. ეს 90-იანი წლების დიდი „მონაპოვარია.“ მაშინ იყო მხოლოდ ჩაი და ენერგია უნდა მიგვეღო დიდი რაოდენობით შაქრით და პურით. დამოკიდებულება და ჩვევა გაჩნდა უკვე ოჯახებში.“

„რაც შეეხება ჩანაცვლებას, ჩვენ გვაქვს უამრავი ბუნებრივი დამატკბობელი. ეს შეიძლება იყოს თაფლი, ნებისმიერი ხილი, ჩირი, რომლითაც შეგვიძლია დავატკბოთ პროდუქტი. ყოველთვის შესაძლებელია ალტერნატივის გამონახვა. მაშინ, როდესაც ჩვენ პანიკაში ვვარდებით და გვინდა გარკვეული მარაგის შექმნა იმისთვის, რომ ორგანიზმი გადავარჩინოთ, ისეთი პროდუქტები მოვიმარაგოთ, რომელიც მოგვცემს ენერგიას და სიჯანსაღეს. იაპონელები შაქარს „ტკბილ სიკვდილს“ უწოდებენ მისი უარყოფითი ზეგავლენიდან გამომდინარე,“- აღნიშნულ საკითხზე ლაშა უჩავამ „მთავარი არხის“ გადაცემაში „შენი დილა“ ისაუბრა.

წყარო: ​„შენი დილა“

შეიძლება დაინტერესდეთ

გაიცანით გმირი ქალი, რომელმაც 300 უკრაინელი დევნილი შეიფარა და გამოკვება

გაიცანით გმირი ქალი, რომელმაც 300 უკრაინელი დევნილი შეიფარა და გამოკვება

ტელეწამყვანმა ნიკოლოზ წულუკიძემ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ გმირი ქალის აურელიას შესახებ ისაუბრა, რომელმაც უკრაინაში 300 დევნილი ადამიანი შეიფარა:

„უკრაინის ყველაზე დიდ საერთო საცხოვრებელში ვიყავით. არ შემიძლია არ ვთქვა ქალბატონ აურელიაზე. რატომღაც მომინდა, რომ აქედან დიდი თაიგული წაგვეღო უკრაინის დროშების ფერით. ვიფიქრეთ, ვინმეს მივართმევთ-თქო. ქალბატონმა აურელიამ 300 ადამიანი შეიფარა. ეს ქალბატონი დიდი ურიკით დადიოდა ქუჩაში და რუპორით ყვიროდა: ვის გაქვთ საჭმელი, რომ დავაპუროთ ადამიანები? მე შევედი სამზარეულოში, სადაც მარიუპოლიდან და ხარკოვიდან დევნილი 300 ადამიანი იდგა საკვების რიგში. გამანადგურებელი სიჩუმე იყო.“

ქალბატონმა აურელიამ 90-იან წლებში მოლდოვაში მიმდინარე მოვლენები გაიხსენა და აღნიშნა, რომ მის შვილს მაშინ მიღებული მძიმე ტრავმა დღემდე არ დავიწყებია.

„90-იან წლებში მოლდოვაში მომხდარი მოვლენების დროს ჩემი შვილი სამწლინახევრის იყო. დღეს ის უკვე 34 წლისაა. როდესაც წლების წინანდელ მოლდოვის ამბებს ვიხსენებთ, ახლაც კი კანკალებს. მომხდარმა მასზე კვალი დატოვა. როდესაც ვუყურებ ბავშვებს, რომლებიც უკრაინის სხვადასხვა ქალაქიდან მოდიან, მახსენდება მოლდოვა. ვფიქრობ, რომ ეს ბავშვები გაიზრდებიან, მაგრამ მომხდარი არასდროს დაავიწყდებათ. ძალიან შეშინებულები არიან. ნებისმიერ, თუნდაც მცირე ხმაურზეც კი ტირილს იწყებენ, ცახცახებენ, დედებს ეძახიან. ეს საშინელებაა, მაგრამ მე არ მეშინია. ბევრი ნათესავი მყავს სხვადასხვა ქვეყანაში. ჩემი და გერმანიაში ცხოვრობს. ჩემი შვილები მთხოვენ, რომ დავტოვო უკრაინა, მაგრამ მე ვერ წავალ. ეტყობა, ჯერჯერობით ყველაფერი არ გამიკეთებია,“- აღნიშნა ქალბატონმა აურელიამ.

წყარო: ​„იმედის დღე“

წაიკითხეთ სრულად