Baby Bag

5 მარტივი გზა მადის დასაქვეითებლად - გიორგი ღოღობერიძის რეკომენდაციები

5 მარტივი გზა მადის დასაქვეითებლად - გიორგი ღოღობერიძის რეკომენდაციები

ექიმმა გიორგი ღოღობერიძემ მადის დაქვეითების 5 მარტივ მეთოდზე ისაუბრა:

„ძალიან ბევრი ადამიანისთვის მადის დაქვეითება ძალიან დიდ პრობლემას წარმოადგენს, იმიტომ, რომ რასაც ისინი ყოველდღიურად იღებენ, მადას კიდევ უფრო უზრდით. მინდა გაგიზიაროთ 5 მარტივი გზა, თუ როგორ მოაგვაროთ ეს პრობლემა. პირველი რჩევა: თქვენ უნდა მიიღოთ ცილებით რაც შეიძლება მდიდარი საკვები. ასეთი არის ლობიო, ბარდა, კვერცხი, ხორცი. რატომ? იმიტომ, რომ როდესაც იღებთ ცილებით მდიდარ საკვებს, კუჭის ენდოკრინოლოგიური უჯრედები არ გამოიმუშავებს შიმშილის ჰორმონს გრელინს. როდესაც იღებთ ცილოვან საკვებს, გრელინი ძალიან დაბალია.

მიიღეთ ცელულოზით მდიდარი საკვები. ის განსაკუთრებით ბევრია ხილში, ბოსტნეულში, მარცვლეულში. როდესაც ბოჭკოებით მდიდარ საკვებს იღებს, თქვენი ორგანიზმი მას ნაკლებად ინელებს, სანამ ის მსხვილ ნაწლავს არ მიაღწევს. თქვენ გექნებათ სიმაძღრის განცდა, მაგრამ წონაში არ მოიმატებთ.

საკვები რაც შეიძლება ნელა მიიღეთ. როდესაც საკვებს ნელა იღებთ, მცირე-მცირე ულუფებით, ის ასწრებს წვრილ ნაწლავამდე მისვლას. გამომუშავდება ჰორმონი ლეპტინი და მალე დანაყრდები.

თქვენ საკვების წინ უნდა მიიღოთ წყალი. ეს ყველაზე ადვილი გასაკეთებელია. თუ თქვენ საკვების მიღებამდე 2 ჭიქა წყალს დალევთ, ნაკლებ საკვებს მიიღებთ. თუ წყალს ნახევარი საათით ადრე დალევთ. წყალი უკვე დატოვებს კუჭს და მას ეფექტი აღარ ექნება. კუჭის მოცულობა საშუალოდ 1 ლიტრია. ორი ჭიქა მას იმდენად შეავსებს, რომ ნაკლები საკვები დაგჭირდებათ დანაყრებისთვის.

როდესაც საკვებს ამზადებთ, ცხვირი იღებს სხვადასხვა სუნს და ადამიანი უკვე ნაყრდება. თქვენ სუნის ხარჯზე ნაყრდებით. ამიტომაც არის, რომ სახლში დედა, ბებო გააკეთებს საკვებს. ისინი არ ჭამენ საკვებს, ჩვენ - კი. ისინი მზადების პროცესში გრძნობდნენ ამ სუნს და ნაკლებად უნდებათ ამ საკვების მიღება. ისინი უკვე დანაყრდნენ,“- მოცემულ საკითხზე გიორგი ღოღობერიძემ „მთავარი არხის“ გადაცემაში „მთავარი დიაგნოზი“ ისაუბრა.

წყარო:​ „მთავარი დიაგნოზი“ 

შეიძლება დაინტერესდეთ

„დღეს ჩვენ ხშირად არ ვიცნობთ, ვისთან მეგობრობენ ჩვენი შვილები, ვისთან თამაშობენ... ჩვენი თაობის მშობლებმა ეს იცოდნენ ზეპირად,“ - ნეიროფსიქოლოგი თამარ გაგოშიძე

„დღეს ჩვენ ხშირად არ ვიცნობთ, ვისთან მეგობრობენ ჩვენი შვილები, ვისთან თამაშობენ... ჩვენი თაობის მშობლებმა ეს იცოდნენ ზეპირად,“ - ნეიროფსიქოლოგი თამარ გაგოშიძე

ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ მოზარდების ეკრანდამოკიდებულების პრობლემაზე ისაუბრა:

„გარდატეხის ასაკის ადამიანს უხარია საზრისის ძიება, კომუნიკაცია, ურთიერთობა. დღეს რა არის? სრულიად სერი სკოლა, ძალიან მოსაწყენი გაკვეთილები, კომუნიკაცია ნული. საწყალი მშობლები დარბიან სამსახურებში, რომ შვილებს კარგი მომავალი მისცენ, თანხები იშოვონ. რა ქნას მშობელმა? ურთიერთობის თავი აღარ აქვს. საინტერესო სკოლას ვერ ვთავაზობთ ბავშვს, სადაც სიხარულით გაიქცევა, რომ ექსპერიმენტი ჩაატაროს. ეზოს რაც შეეხება, ჩემს ეზოში, ჩემი ბავშვობისგან განსხვავებით, ახლა დიდი ამბავია-მეთქი რომ გითხრათ, მოგატყუებთ. ზოგ სახლს საერთოდ ეზო არ აქვს. თანამედროვე ურბანულ გარემოში გამოდიხარ პირდაპირ ქუჩაზე, შეიძლება მანქანა დაგეტაკოს.

მე რა გავაკეთო მოზარდი რომ ვარ და საინტერესო ცხოვრება მინდა. სად შეიძლება რეალიზაცია გავუკეთო ამ ჩემს გაქანებას? ცხადია, მე ამას ვაკეთებ ინტერნეტში. ისმის კითხვა: ეს კარგია თუ ცუდია? გააჩნია, ამას საიდან შევხედავთ. ცუდია იმ კონტექსტში, რა კონტექსტშიც ჩვენ ვცხოვრობთ, იმიტომ, რომ ეს არის ერთადერთი საშუალება. „ლურჯი ვეშაპი“ ახსენეს აქ და მსგავსი ტიპის რაღაცები რა ფენომენია? საკუთარი თავის გამოცდა გინდა, სარისკო თავგადასავლები გინდა, გამოწვევაა ეს შენთვის. ადრენალინის აწევა მოზარდობის ასაკში არის სასიამოვნო. ეს არის ანკესი. არის ახალი ურთიერთობები, რომელიც არ არის რეალური ურთიერთობები. ყველა ჩვენგანს ახსოვს თავისი თავი მეათე კლასში, ყველას რომ იცნობ შენ გარშემო. ახლა ამის საშუალება არ ვიცი რატომ არ არის. შენ კოლექციას აგროვებ, გამოცდილებას იღებ. დღეს ჩვენ ხშირად არ ვიცნობთ, ვისთან მეგობრობენ ჩვენი შვილები, ვისთან თამაშობენ, ვისთან ურთიერთობენ. ჩვენ ეს არ ვიცით. ჩვენი თაობის მშობლებმა ეს იცოდნენ ზეპირად თავიანთი ოჯახებით. ჩვენ ერთმანეთთან დავდიოდით ოჯახებში. ახლა ვინ ვისთან მიდის, აღარ ვიცი უკვე როგორ არის ახალ ცხოვრებაში, ეს სჭირდებათ ამ ბავშვებს,“ - აღნიშნა თამარ გაგოშიძემ.

წყარო:​ „პულსი“ 

წაიკითხეთ სრულად