Baby Bag

რამდენი ნაჭერი პურის მირთმევაა დასაშვები ბავშვისთვის სადილზე? - პედიატრი ანა მაღრაძე

პედიატრმა ანა მაღრაძემ ბავშვის ჯანსაღი იმუნური სისტემის ჩამოყალიბებისთვის სწორი კვების მნიშვნელობაზე ისაუბრა:

„ჯანსაღი იმუნური სისტემა ყალიბდება ჯანსაღი ცხოვრების წესიდან გამომდინარე, რასაც ბავშვები თავიდანვე უნდა მივაჩვიოთ. ამაში იგულისხმება სწორი კვებაც. ვიცით, რომ ბავშვს დაბადებისას არ აქვს გემოვნების რეცეპტორები. რაც უფრო ადრე შევაჩვევთ ბავშვს სწორი საკვების მიღებას, რეჟიმში კვებას, მისი გემოვნებაც ყალიბდება სწორად.

რა ითვლება სწორ კვებად? პირველ რიგში, ყველაზე ძლიერი იმუნომოდულატორი არის დედის რძე. უფრო დიდ ასაკში, თეფში რომ დავყოთ ოთხ ნაწილად, ეს არის: ხილ-ბოსტნეული, მარცვლეული, რძის ნაწარმი და ხორცის პროდუქტები. არ არის აუცილებელი ეს იყოს დიდი რაოდენობით. თუნდაც ცოტა, მაგრამ ხშირად უნდა მიიღოს ბავშვმა.

სადილზე ორი ნაჭერი პური აბსოლუტურად დასაშვებია ბავშვისთვის. რა თქმა უნდა, ცომეული უნდა ვაკონტროლოთ. როდესაც ბავშვი რაღაც პროდუქტს არ იღებს, ამ დროს მშობლებს რეკომენდაციას ვაძლევთ, რომ რაღაც ფორმა გამოინახოს ბავშვისთვის პროდუქტის მისაწოდებლად. თუ ხილს არ ჭამს, რაღაც საკვებში უნდა აურიოთ, თუნდაც ხაჭოში, რძის ნაწარმში. არსებობს მიდგომები, რომლითაც ვახერხებთ, რომ ბავშვებში ეს საკვები ჩავრთოთ,“- მოცემულ საკითხზე ანა მაღრაძემ ტელეკომპანია POSTV-ის გადაცემაში „დღის პოსტი“ ისაუბრა.

წყარო: ​„დღის პოსტი“ 

შეიძლება დაინტერესდეთ

„კითხვა „სად ისწავლა?“ უადგილოა... სად ისწავლა და სახლში ისწავლა, მშობლებისგან სწავლობს ბავშვი,“- ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

„კითხვა „სად ისწავლა?“ უადგილოა... სად ისწავლა და სახლში ისწავლა, მშობლებისგან სწავლობს ბავშვი,“- ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

ფსიქოლოგმა მარინა კაჭარავამ ბავშვთან ეფექტიანი კომუნიკაციის დასამყარებლად მშობლებს საინტერესო რჩევები მისცა:

„ფსიქოლოგები ძალიან ბევრ რეკომენდაციას ვიძლევით. ეს ცოტა გამაღიზიანებელიც არის. ყველამ თავისი ოჯახი, თავისი საქმე, თავისი თავი უკეთ იცის. არსებობს უნივერსალური რეკომენდაციები, რაც გულისხმობს იმ პიროვნების პატივისცემას, ვისაც ვეკონტაქტებით. ერთ მაგალითს მოვიყვან. თქვენთან სტუმარს რომ დარჩეს ჩანთა, წიგნი, მობილური ან ქოლგა, წავიდეს და მობრუნდეს. თქვენ ხომ მას ეტყვით: „რას ბრძანებთ, მერე რა მოხდა“ და ნივთს გაატანთ. ბავშვს რომ ემართება ეს, ეუბნებით: „თავი გაბია?! არ გრცხვენია?! არაფერზე არ ფიქრობ!“ მოდი, ამ დროს ბავშვს ისე მოვექცეთ, როგორც მოვექცეოდით საპატივსაცემო ადამიანს.“

„რადგან შვილია, ჩვენ გვონია, რომ მან უპირობოდ იცის, რომ ჩვენ ის უპირობოდ გვიყვარს, მაგრამ ასე არ არის. ჩვენ კი გვიყვარს უპირობოდ, მაგრამ ეს არ გამოიხატება. ამას სჭირდება საქმით დამტკიცება. მარტო „მე შენ მიყვარხარ“ არ არის საკმარისი. აქ არის მე შენ პატივს გცემ, გაღიარებ და გისმენ. არსებობს საკითხები, რაც უნდა გადაუწყვიტო ბავშვს. არის მორალური თემები, სიცოცხლისთვის საფრთხის შემცველი თემები. იქ მშობელი არც შედის დისკუსიაში. ბავშვი ფანჯარაზე რომ ავა, ხომ არ დაუწყებ სუაბარს. აქ ქირურგიული მეთოდებია საჭირო. დანარჩენი ყველაფერი ყოფითი, რაც უშუალოდ ბავშვს ეხება, რა თქმა უნდა, მასთან ერთად უნდა განვიხილოთ. გულწრფელად, პატივისცემით, მადლობის მოხდით, ბოდიშის მოხდით, შეცდომების აღიარებით ორივეს მხრიდან უნდა მოხდეს კომუნიკაცია. „სად ისწავლა?“ - ეს კითხვა უადგილოა. სად ისწავლა და სახლში ისწავლა. ხშირ შემთხვევაში ასეა. მშობლებისგან სწავლობს ბავშვი,“- აღნიშნულ საკითხზე მარინა კაჭარავამ საპატრიარქოს ტელევიზიის გადაცემაში „განთიადი“ ისაუბრა.

წყარო:​ „განთიადი“

წაიკითხეთ სრულად