თბილისის თავისუფალ
„ეკრანი საჭიროა იმ შემთხვევაში, როდესაც ყველაფერი იქნება ზომიერად. თუ დააკვირდებით თამაშებს, განსაკუთრებით ხმაურიან თამაშებს, ბავშვები მოდიან მოტორული ტიკებით, აღგზნებულები, გამოუძინებლები. მესმის, მშობელიც ვეღარ აკონტროლებს. დედა-მამა გადის, ბებია-ბაბუაც მუშაობს. ჩვენ დროს მეტ-ნაკლებად ბებია-ბაბუები დაკავებულები იყვნენ შვილიშვილების აღზრდით. ეს კომუნიკაცია უკვე მოიშალა. მშობლები მაქსიმალურად ცდილობენ, რომ ბავშვს მისცენ მაღალი განათლება. ეს ძირითადად ამისთვის კეთდება. ყველა მშობელს უნდა, რომ თავისი შვილისთვის მაქსიმალური გააკეთოს.“
„მინახავს, ონლაინ ჩართვის დროს ბავშვი ზის ვითომ სკოლაში, ამავე დროს მეორე გაჯეტი უჭირავს და იქ თამაშით არის დაკავებული. ძალიან დიდ პროცენტში ეს არის კატასტროფა. ვერც მასწავლებელი ვერ გააკონტროლებს. ჩვენი თაობის მასწავლებლები ყველა ბავშვს ერთნაირად გამოიკითხავდნენ ხოლმე კლასში. რომ დაიწყებდნენ, ორ დღეში მაინც ყველა ბავშვს გამოიკითხავდნენ. კონკრეტულ შემთხვევაში შეიძლება 2-3 ბავშვთან ხდებოდეს კომუნიკაცია. ზოგს საერთოდ არ აინტერესებს. მასწავლებელი ცდილობს, რომ მარტივად ამოწუროს ის 45 წუთი. არიან მასწავლებლები, რომლებიც ყველა ბავშვს ერთნაირად აქტიურად რთავენ და ეს მისასალმებელია. ონლაინ დამოკიდებულების გამო ძირითადი დატვირთვა გადავიდა სკოლებზე. თუ მასწავლებელი კეთილსინდისიერად მიუდგება, ეს მისასალმებელია. შეიძლება გარკვეული პროცენტი გამოვიდეს სუპერ განათლებული, მაგრამ ამ თაობას ჩვენ დავკარგავთ, კიდევ ერთხელ ვიმეორებ, თუ ყველა ერთად არ ჩავერიეთ,“ - აღნიშნულ საკითხზე თემურ მიქელაძემ რადიო „ფორტუნას“ ეთერში ისაუბრა.
წყარო: რადიო „ფორტუნა“
წაიკითხეთ სრულად
