Baby Bag

​ჩემი პირველი მასწავლებელი

​ჩემი პირველი მასწავლებელი

ჩემი პირველი მასწავლებელი დედაჩემი იყო. მშვიდი და წყნარი, დარდით გატეხილი, თუმცა მაინც მომღიმარი, შავებში ჩაცმული ქალი, ნაადრევი ჭაღარით.

დედას რიტუალი
სოფლის სკოლაში ვსწავლობდი. ნაძვნარში ოდნავ მოჩანდა ორსართულიანი შენობა, რომელსაც უზარმაზარი ეზო და სათამაშო მოედანი ჰქონდა. სკოლის გვერდით მდინარე ჩამოდიოდა და სანამ ღობეს გაავლებდნენ, სათითაოდ გვდარაჯობდნენ ხოლმე მასწავლებლები პირველკლასელებს, ვაითუ, ნაპირს ზედმეტად მივახლოვებოდით.

​დედაჩემს ერთი რიტუალი ჰქონდა. პირველივე დღეს პირველი კლასის ყველა მოსწავლეს ხელს ჩაჰკიდებდა და სკოლის მთელ შემოგარენს შემოატარებდა. ეს შეცნობა იყო. დედა ფიქრობდა, რომ ნამტირალევი, დედებს მონატრებული პატარები უცხო გარემოს უნდა შეჩვეოდნენ, სადაც წლების გატარება მოუწევდათ.
ამის შესახებ მე ცოტა მოგვიანებით გავიგე და დავფიქრდი, როდესაც ერთ-ერთ პირველ დღეს სკოლაში სკოლის მოედანზე მოსეირნე დედა და პატარები შევნიშნე. უცნაურია, რომ მანამდე ამისთვის ყურადღება არ მიმიქცევია. ცხადია, ჩემი „შეცნობა“ არ მემახსოვრებოდა, თუმცა მახსოვდა ის პირველი დღე, როდესაც სკოლაში ყველაზე თბილი და ყველაზე ლამაზი ოთახის ნაწილი გავხდი.
ფერადი გეომეტრიული ფიგურები
ჩემი კლასი დედასთვისაც პირველი იყო. პირველი „პირველი კლასი“ და ალბათ სწორედ ამიტომ ვიყავით მისთვის განსაკუთრებულები, გამორჩეულები და საუკეთესოები. თვითონ ასე ამბობდა.
დედას პირველ „პირველ კლასში“ ერთი კარადა იდგა, ლამაზი, ნაცრისფერი ფარდებით. ეს კარადა ძალიან ბევრ მნიშვნელოვან და საჭირო რამეს ინახავდა, თუმცა ჩემთვის ყველაზე გამორჩეული მაინც ფერადი გეომეტრიული ფიგურები იყო, რომელთა დახმარებითაც დედამ მათემატიკა გვასწავლა. მე და ჩემს კლასელებს ყოველთვის გვემახსოვრება ის წითელი წრე, მწვანე კვადრატი და ყვითელი სამკუთხედი და დედაჩემი, მუქი ყავისფერი დაფის წინ მდგომი, რომელსაც ჩვენთვის ციფრები გამოჰყავდა.
წლების შემდეგაც, როცა სკოლას ვსტუმრობ, საკუთარ კლასზე მეტად, სწორედ ამ ოთახის დანახვა მახარებს და იმ კარადის, ალბათ, მეათასეჯერ დათვალიერება, სადაც ისევ ისე ლამაზად და ფაქიზად უწყვია დედას ქაღალდის ყუთში წითელი წრე, მწვანე კვადრატი და ყვითელი სამკუთხედი.
პირველი გაკვეთილი პირველი მასწავლებლისგან
მახსოვს, ერთხელ კლასში ვიჩხუბე. ზამთარი იყო. გარეთ თეთრად ბარდნიდა. დიდ შესვენებაზე რაღაცაზე ნაწყენმა ჩემს კლასელს კალამი ვატაკე მუცელში. მან სამაგიერო ხელის კვრით გადამიხადა და მეც თავი ვერ შევიკავე, კედელს შევასკდი. ჩხუბს ჩემი მარჯვენა ყურის ნაწილი შეეწირა, თუმცა ამ ამბავს დედაჩემი დიდად არ აუღელვებია. სისხლი მდიოდა და მტკიოდა და მას მაინც ვუსმენდი, ქალს, მასწავლებელსა და ყველაზე ბოლოს, დედაჩემს, რომელიც მტკიცედ და მკაცრად მიმითითებდა ჩემი არასწორი საქციელისკენ. მაშინ იმ ფაქტმა, რომ დედასთვის სკოლაში არა შვილი, არამედ მისი მოსწავლე ვიყავი, სხვებისგან არაფრით გამორჩეული, ძალიან გამაბრაზა.
მერე ცხადი გახდა, რომ დედაჩემმა მაშინ თავისი პირველი, პერსონალური გაკვეთილი ჩამიტარა, ჯერ როგორც მოსწავლეს და შემდეგ, როგორც შვილს.
ტვირთის შესახებ
ცოტა ხნის წინ ერთმა კარგმა ადამიანმა ახალგაზრდა მასწავლებლებს გვითხრა, რომ ჩვენ ადამიანები, ყველანი ჩვენი ტვირთებით მოვდივართ, თუმცა ეს ტვირთი კლასის კარებთან უნდა დავტოვოთ და მოსწავლეებთან ცარიელი ზურგებით შევიდეთ, რადგან მათ ჩვენი ტვირთების ტარება არ ევალებათ.
ტვირთი დედასაც ჰქონდა, ძალიან მძიმე და ძალიან მტკივნეული. უჭირდა, მაგრამ ყოველი გაკვეთილის წინ სარკესთან იდგა და საკუთარ თავს უმეორებდა, რომ მასწავლებელი იყო და მოსწავლეებს სჭირდებოდა. მან იცოდა, რომ მისი ცხრა მოსწავლე მოთმინებით იცდიდა, სანამ კარი გაიღებოდა და კლასში შავი ტანსაცმლით და ჭაღარა თმით, მომღიმარი ახალგაზრდა ქალი შევიდოდა.
შემდეგ გაცილებით მარტივი იყო. მთავარი კლასის კარებთან იწყებოდა, თუმცა ბევრი სხვა მასწავლებლის მსგავსად, დედაც იხსნიდა თავის ტვირთს და ტოვებდა, ტოვებდა, რათა ცარიელი ზურგით შესულიყო პატარა ადამიანებთან.
ისევ დედას რიტუალი

დედაჩემს ერთი რიტუალი აქვს. სასწავლო წლის პირველ დღეს თავისი პირველკლასელები სასეირნოდ მიჰყავს. ეს შეცნობაა, რომლის დროსაც ნამტირალევი, დედებს მონატრებული პატარები უცხო გარემოს სწავლობენ და ეჩვევიან.
დედაჩემს ერთი რიტუალი აქვს, ერთი რიტუალი, უკვე მეოცე წელია. 

ავტორი: მარიამ გვარამია 

    შეიძლება დაინტერესდეთ

    „ტრანზიციის პროცესი, რომელიც სკოლიდან იწყება“ - ბათუმის N17 სკოლის მასწავლებლის სტატია

    „ტრანზიციის პროცესი, რომელიც სკოლიდან იწყება“ - ბათუმის N17 სკოლის მასწავლებლის სტატია

    გთავაზობთ ბათუმის N17 საჯარო სკოლის ისტორიის მასწავლებლის, ბესარიონ ჯღარკავას სტატიას თემაზე „ტრანზიციის პროცესი, რომელიც სკოლიდან იწყება“.

    სწავლის საფეხურიდან დასაქმებაზე გადასვლა (ტრანზიცია) ცხოვრების წესის ცვლილებას უკავშირდება. ის ნებისმიერი ადამიანის ცხოვრებაში ერთ-ერთი კრიტიკული და დინამიკური პროცესია. პასუხი კითხვაზე, როგორია ეს პროცესი ან რამდენ ხანს შეიძლება გაგრძელდეს, მრავალფეროვანი და ინდივიდუალურია. ნებისმიერ შემთხვევაში, სწავლის ეტაპის დასრულება და შემდეგ ეტაპზე ტრანზიცია სასურველი მომავლის განჭვრეტას, ცხოვრების მიმართულების არჩევასა და ახალი როლის შეძენას უკავშირდება. მზადყოფნა ცხოვრების შემდეგი ეტაპის ანდა დასაქმებისთვის ადამიანში თანდათან ჩნდება და მისგან მოითხოვს საკუთარი მიღწევების შეჯამებასა და გადაფასებას, ინტერესების დაზუსტებასა და სურვილების ჩამოყალიბებას, მომავალი ცხოვრების დასაგეგმად სხვადასხვა შესაძლებლობის გაცნობას, აწონ-დაწონვას და, შესაბამისად, ინფორმირებულ და გაცნობიერებულ არჩევანს. ტრანზიციის პროცესი თანმიმდევრულ ეტაპებს მოიცავს. ხშირ შემთხვევაში, ადამიანი მას და- 12თავი 2: პროფესიული ორიენტაციის, მომზადებისა და დასაქმების პროცესის ორგანიზება - ინდივიდუალური ტრანზიციის გეგმა მოუკიდებლად, ხანდახან საკმაოდ სპონტანურად და, ერთი შეხედვით, შეუმჩნევლადაც კი გადის. თუმცა აღწერილი პროცესის უმტკივნეულოდ და წარმატებით გასავლელად შეიძლება აუცილებელი გახდეს როგორც სამოქმედო გეგმის შედგენა, ისე სხვათა მხარდაჭერა დასახული მიზნის მისაღწევად. მნიშვნელოვანია, რომ ასეთი მხარდაჭერა ხელმისაწვდომი იყოს ყველასთვის, მათ შორის, სპეციალური საგანმანათლებო საჭიროების მქონე პირთათვის – ვისთვისაც საზოგადოებაში სხვადასხვა საინტერესო გამოცდილების მიღების, საკუთარი თავისა და დასაქმების ადგილების გაცნობის შესაძლებლობა, ხშირ შემთხვევაში, ჯერჯერობით ისევ შეზღუდულია. არსებული მრავალი ბარიერის გამო, ტრანზიციის პროცესი წინასწარ გააზრებულ დაგეგმვას, საჭირო რესურსების მოძიებასა და გარემოს შესაბამის ორგანიზებას მოითხოვს.

    ვისთვის იქმნება მომსახურება?
    მომსახურების უშუალო ბენეფიციარი მოწყვლადი ჯგუფის( სსსმ და შშმ სოსწავლეებისათვის) წარმომადგენლები არიან, რომლებიც ზოგადად სიღარიბისა და სოციალური გარიყვის უფრო მაღალი რისკის ქვეშ არიან, ვიდრე პოპულაციის უმრავლესობა. ბენეფიციარებში მოიაზრება ყველა ის ადამიანი, რომელიც სხვადასხვა მიზეზის გამო, როგორიცაა სპეციალური საგანმანათლებლო საჭიროება, შეზღუდული შესაძლებლობა, სამუშაო გამოცდილების არქონა ან ხანგრძლივი წყვეტა, საგანმანათლებლო სისტემის მიღმა დარჩენა და ა.შ. არის დაუსაქმებლობის/უმუშევრობისპოტენციური რისკის ქვეშ. ადამიანის ცხოვრებაში მუშაობა დაკავშირებულია ცხოვრების ერთ-ერთ მნიშვნელოვან როლთან, რომელიც ხშირად ადამიანის იდენტობის განმსაზღვრელი ხდება. სამუშაოსთან დაკავშირებულია ადამიანის საზოგადოებრივი მდგომარეობა, კარიერა, პროფესიული ზრდის მოთხოვნილება, მატერიალური კეთილდღეობა და საზოგადოებისთვის სარგებლის მოტანა. შესაბამისად, შრომით საქმიანობაში ჩართვას ნებისმიერი ადამიანისთვის დიდი მნიშვნელობა აქვს. როდესაც ადამიანი დაკავებულია მისთვის საინტერესო საქმიანობით, იგი თავს კარგად გრძნობს, რაც პიროვნების ფსიქიკურ კეთილდღეობას განსაზღვრავს. თუმცა იმისათვის, რომ ადამიანი სასურველი საქმიანობით დაკავდეს, მნიშვნელოვანია მისი თვითგამორკვევის პროცესი. ამ პროცესში იგულისხმება სხვადასხვა საქმიანობის სფეროს გაცნობა, მოსინჯვა და ამის საფუძველზე სასურველი პროფესიისა თუსაქმიანობის არჩევა.გადაწყვეტილების მიღება და არჩევანის გაკეთება კი თავის მხრივ მუშაობისა და დამოუკიდებელი ცხოვრებისათვის საჭირო უნარ-ჩვევებია,რომელიცადამიანსდამოუკიდებელი ფუნქციონირებისათვისსჭირდება.
    იმისთვის რომ, რაც შეიძლება მეტი ადამიანი დასაქმდეს, მიიღოს პროფესიული განათლება, შემცირდეს არასწორად არჩეული პროფესიის გამო სწავლის მიტოვების შემთხვევები, სასურველია ეფექტიანად მიმდინარეობდეს პროფესიული კონსულტირების პროცესი. მნიშვნელოვანია, ბენეფიციარმა გააცნობიეროს საკუთარი ინტერესები, შესაძლებლობები, საჭირო მომზადების დონე და მხოლოდ ამის შემდეგ მიიღოს გადაწყვეტილება სასურველ პროფესიაზე სწავლის ან დასაქმების შესახებ, რაც თავის მხრივ გულისხმობს, როგორც საბაზო უნარების განვითარებაზე ზრუნვას, ისე პროფესიულიორიენტაციის პროცესს.
    ვინ შეიძლება განახორციელოსეს მომსახურება? 
    მეთოდოლოგიისა და მასში აღწერილი მომსახურების განმახორციელებელი ღია შრომით ბაზარზე გარკვეული პროდუქციის მწარმოებელი ან მომხმარებლისათვის გარკვეული მომსახურების გამწევი ორგანიზაციაა. რადგან, ერთი მხრივ მეთოდოლოგია სრულად ეფუძნება იმ პრინციპს, რომ ინფორმაცია დასაქმების შესახებ და მუშაობისა და დამოუკიდებელი ცხოვრებისათვის საჭირო უნარ-ჩვევების გამომუშავება ბუნებრივ გარემოში, რეალური დასაქმების ადგილზე, სხვადასხვა საჭიროების მქონე ბენეფიციარებთან მუშაობისყველაზე ეფექტიანი გზაა.და სწორედ ამიტომ, მეორე მხრივ, მეთოდოლოგიის მიზანია დამსაქმებელების და ბიზნეს სექტორის წახალისება იმი0პთვის, რომ საკუთარი გამოცდილებითა და კომპეტენცით წვლილი შეიტანონ ამ პროცესში. რადგან, განსაკუთრებით მოწყვლადი ჯგუფის წარმომადგენლებთან მუშაობისას მნიშვნელოვანია:
    1. საქმიანობის შესახებ ნათელი წარმოდგენის შესაქმნელად ნამდვილი/რეალური დასაქმების ადგილის მონახულება და საკუთარი თავის სამუშაო ამოცანებთან მიმართებით მოსინჯვა;
    2. დამსაქმებლისათვის ნათელი წარმოდგენის შექმნა მოწყვლადი ჯგუფების შესაძლებლობებისა და პოტენციალის შესახებ;
    3. სამუშაო უნარ-ჩვევების დაუფლება ბუნებრივ კონტექსტში გაცილებით უფრო ეფექტურია მოწყვლადი ჯგუფების წევრებისათვის, ვიდრე სიმულაციურ გარემოში;
    4. დამსაქმებლისათვის მოსახერხებელია მისთვის სპეციფიკური, კონკრეტული სამუშაოს შესაბამისი უნარ-ჩვევების ადგილზე სწავლება;
    5. მიღებულ გამოცდილებაზე დაყრდნობით მოწყვლადი ჯგუფის წარმომადგენელი შეძლებს მთავარი როლი შეასრულოს საკუთარი ცხოვრების დაგეგმვის პროცესში, მიიღოს შესაბამისი ინფორმაცია და გადაწყვეტილება სამუშაო ადგილისა თუ შემდგომი განათლებისა და მომზადების შესახებ;
    6. მიღებული გამოცდილების საფუძველზე, დამსაქმებლისთვის უფრო მარტივი იქნება პირის სამსახურში აყვანა და შესაბამისი მხარდაჭერის ორგანიზება.
    წაიკითხეთ სრულად