Baby Bag

როგორ ვასწავლოთ ბავშვს თავის დამოუკიდებლად დაბანა?

როგორ ვასწავლოთ ბავშვს თავის დამოუკიდებლად დაბანა?

დედებმა კარგად იციან, რომ სანამ ბავშვი პატარაა, მშობლის პასუხისმგებლობაა მას ჩააცვას, გამოკვებოს და მის სისუფთავეზე იზრუნოს. ბავშვის ასაკის მატებასთან ერთად ცხადი ხდება, რომ მას ამ ყოველივეს გაკეთება თავისითაც შეუძლია. შვილის დამოუკიდებელი უნარების ჩამოყალიბება დედებს შრომას უმსუბუქებს. პასუხისმგებლობის უნარის ჩამოყალიბება ბავშვის განვითარებისა და ზრდისთვისაც კარგია. ეს მშობელს არწმუნებს, რომ მისი შვილი ვითარდება და იძენს უნარებს, რომელიც მას მთელი ცხოვრების მანძილზე დასჭირდება.

ერთ-ერთი ამოცანა, რომელსაც ბავშვმა ასაკის მატებასთან ერთად დამოუკიდებლად უნდა შეასრულოს, თავის დაბანაა. დედები ნერვიულობენ, რამდენად კარგად შეძლებენ ამის გაკეთებას მათი შვილები, რამდენად სრულფასოვნად დიაბანენ თავს და სრულყოფილად მოიშორებენ შამპუნს. ბავშვისთვის თავის დამოუკიდებლად დაბანის სწავლება დედებს რთულ ამოცანად ეჩვენებათ, თუმცა სწორი მიდგომის შემთხვევაში, ყველაფერი მარტივდება.

ბავშვების განვითარების ტემპი განსხვავებულია. ზოგიერთი მათგანი უფრო ადრე ეჩვევა დამოუკიდებლობას, ზოგიერთი კი - გვიან. 8 წლის ასაკიდან ბავშვები აქტიურად მონაწილეობენ პირადი ჰიგიენის პროცედურებში და დედებს თავის დაბანისას ეხმარებიან, თუმცა მათი დიდი ნაწილი დამოუკიდებლად თავის დაბანას 10-12 წლიდან ახერხებს. თუ ოჯახში ბევრი ბავშვია, როგორც წესი, უმცროსები უფრო სწრაფად ითვისებენ იმ უნარებს, რომელთა ასათვისებლად უფროსებს მეტი დრო დასჭირდათ.

მშობლები უნდა დარწმუნდნენ, რომ მიზნისკენ ნაბიჯ-ნაბიჯ მიდიან და ბავშვს ახალი უნარის ათვისებაში სწორად ეხმარებიან. ამ გზით ბავშვს ასწავლით, როდის რა მოიმოქმედოს. სასარგებლოა ბავშვისთვის სურათების ჩვენება, რომლებზეც ასახულია თავის სწორად დაბანის პროცესი. სავარაუდოდ, თქვენს შვილს აქტიური წვდომა აქვს ინტერნეტთან. ამ შემთხვევაში, ინტერნეტში მოძიებული წყაროების რესურსად გამოყენება შეგიძლიათ. Youtube-ზე ბევრ ვიდეოს ნახავთ, რომელიც თქვენს შვილს თავის სწორად დაბანას ასწავლის. ყველაზე მნიშვნელოვანია, ბავშვმა შამპუნის სწორად გამოყენება და მისი სრულფასოვნად ჩამობანა ისწავლოს. მშობელი შვილს უნდა დაეხმაროს, რომ თავის დაბანის ყველაზე რთული ეტაპები მან პრაქტიკაში აითვისოს. მნიშვნელოვანია, რომ მშობელმა მხარი დაუჭიროს ბავშვს, როდესაც ის დამოუკიდებლად იწყებს ამ ამოცანის შესრულებას.

წყარო: ​moms.com

შეიძლება დაინტერესდეთ

,,ემოციურ მხარეს რომ თავი დავანებოთ, ფიზიკურადაც ძალიან ცუდ შედეგს იძლევა ყვირილი" - მზიკო დალაქიშვილი

,,ემოციურ მხარეს რომ თავი დავანებოთ, ფიზიკურადაც ძალიან ცუდ შედეგს იძლევა ყვირილი" -  მზიკო დალაქიშვილი

ფსიქოთერაპევტმა, მზიკო დალაქიშვილმა გადაცემაში ,,იმედის დღე" ერთ-ერთ პრობლემურ საკითხზე ისაუბრა - რას განიცდის ბავშვი, როდესაც მას მშობელი უყვირის და როგორ უნდა მოიქცეს დედა თუ მამა, რომ ბავშვს აარიდოს ის ტრავმები, რაც ყვირილს, მძაფრს აგრესიას ახლავს.

,,ერთი წამით რომ გავიხსენოთ, როგორი შეგრძნებაა ყვირილი, თუნდაც არ იყოს ის შენკენ მიმართული - ეს ნამდვილად საშინელებაა. ემოციურ მხარეს რომ თავი დავანებოთ, ფიზიკურადაც კი ძალიან ცუდ შედეგს იძლევა ყვირილი. ეს აისახება არა მხოლოდ აწმყოზე, არამედ - მომავალზეც, ანუ ტოვებს კვალს და შესაძლოა, ძალიან ცუდ შედეგებამდე მიგვიყვანოს. ეს თემა უკავშირდება ტრავმას, ტრავმულ გამოცდილებას და შესაძლოა, ბავშვისთვის გადაიზარდოს მუდმივ დეპრესიაში, ანუ ბავშვი აღარ იყოს ადეკვატური სხვადასხვა მოვლენის მიმართ - ჩაიკეტოს, გამოავლინოს დაბალი თვითშეფასება, აღარ იყოს აქტიური, მეგობრებთან აღარ იყოს თამამი და მუდმივად ელოდებოდეს საფრთხეს.

როდესაც ბავშვს ვეუბნებით ერთხელ და მას არ ესმის, ყოველთვის დავსვათ შეკითხვა - იქნებ, ვერ ვეუბნები ისე, რომ მისთვის იყოს გასაგები? მაგალითი რომ მოვიყვანოთ, თუ ბავშვი უყურებს ტელევიზორს, მას არ აქვს უნარი, ერთდროულად ორი რამ აკეთოს - თან უყუროს და თან უსმინოს. მას უბრალოდ არ შეუძლია, ორად გახლიჩოს ყურადღება. რას ვაკეთებთ ამ დროს - მივდივართ მასთან ახლოს და ვამყარებთ ჯანსაღ კონტაქტს. ვუახლოვდებით, მივდივართ მის სამყაროსთან  და ვცდილობთ, რომ მოვნახოთ შესაბამისი მდგომარეობა. ჯერ უნდა აღგვიქვას, რომ იქ ვართ და შემდგომ დავიწყოთ საუბარი. უნდა მივხვდეთ, რომ ბავშვი კონტაქტზეა გამოსული. რაც მთავარია, დარწმუნებული ვარ, ბევრი ბავშვი იმიტომ უყურებს ტელევიზორს დიდხანს, რომ მას არ აქვს კონტაქტი უფროსებთან, მშობლებთან.

ბავშვებს სიჯიუტე ახასიათებთ. ესეც ბუნებრივი მოვლენაა, მაგრამ - არა ყვირილს. თქვენ შეგიძლიათ, თქვენი მძიმე ტონი შეცვალოთ ასე -

ძალიან არ მინდა, მაგრამ მგონი ვბრაზდები. ძალიან დიდი სხვაობა არ უნდა იყოს მშვიდ ტონსა და შეყვირებას შორის. უნდა დაფიქსირდეს, რომ მშობელთან მიდის ემოცია და ნელ-ნელა მდგომარეობა მძაფრდება, ყვირილის გარეშე", - ამბობს მზიკო დალაქიშვილი.


წყარო: ,​,იმედის დღე"

წაიკითხეთ სრულად