Baby Bag

როგორ ვასწავლოთ ბავშვს თავის დამოუკიდებლად დაბანა?

როგორ ვასწავლოთ ბავშვს თავის დამოუკიდებლად დაბანა?

დედებმა კარგად იციან, რომ სანამ ბავშვი პატარაა, მშობლის პასუხისმგებლობაა მას ჩააცვას, გამოკვებოს და მის სისუფთავეზე იზრუნოს. ბავშვის ასაკის მატებასთან ერთად ცხადი ხდება, რომ მას ამ ყოველივეს გაკეთება თავისითაც შეუძლია. შვილის დამოუკიდებელი უნარების ჩამოყალიბება დედებს შრომას უმსუბუქებს. პასუხისმგებლობის უნარის ჩამოყალიბება ბავშვის განვითარებისა და ზრდისთვისაც კარგია. ეს მშობელს არწმუნებს, რომ მისი შვილი ვითარდება და იძენს უნარებს, რომელიც მას მთელი ცხოვრების მანძილზე დასჭირდება.

ერთ-ერთი ამოცანა, რომელსაც ბავშვმა ასაკის მატებასთან ერთად დამოუკიდებლად უნდა შეასრულოს, თავის დაბანაა. დედები ნერვიულობენ, რამდენად კარგად შეძლებენ ამის გაკეთებას მათი შვილები, რამდენად სრულფასოვნად დიაბანენ თავს და სრულყოფილად მოიშორებენ შამპუნს. ბავშვისთვის თავის დამოუკიდებლად დაბანის სწავლება დედებს რთულ ამოცანად ეჩვენებათ, თუმცა სწორი მიდგომის შემთხვევაში, ყველაფერი მარტივდება.

ბავშვების განვითარების ტემპი განსხვავებულია. ზოგიერთი მათგანი უფრო ადრე ეჩვევა დამოუკიდებლობას, ზოგიერთი კი - გვიან. 8 წლის ასაკიდან ბავშვები აქტიურად მონაწილეობენ პირადი ჰიგიენის პროცედურებში და დედებს თავის დაბანისას ეხმარებიან, თუმცა მათი დიდი ნაწილი დამოუკიდებლად თავის დაბანას 10-12 წლიდან ახერხებს. თუ ოჯახში ბევრი ბავშვია, როგორც წესი, უმცროსები უფრო სწრაფად ითვისებენ იმ უნარებს, რომელთა ასათვისებლად უფროსებს მეტი დრო დასჭირდათ.

მშობლები უნდა დარწმუნდნენ, რომ მიზნისკენ ნაბიჯ-ნაბიჯ მიდიან და ბავშვს ახალი უნარის ათვისებაში სწორად ეხმარებიან. ამ გზით ბავშვს ასწავლით, როდის რა მოიმოქმედოს. სასარგებლოა ბავშვისთვის სურათების ჩვენება, რომლებზეც ასახულია თავის სწორად დაბანის პროცესი. სავარაუდოდ, თქვენს შვილს აქტიური წვდომა აქვს ინტერნეტთან. ამ შემთხვევაში, ინტერნეტში მოძიებული წყაროების რესურსად გამოყენება შეგიძლიათ. Youtube-ზე ბევრ ვიდეოს ნახავთ, რომელიც თქვენს შვილს თავის სწორად დაბანას ასწავლის. ყველაზე მნიშვნელოვანია, ბავშვმა შამპუნის სწორად გამოყენება და მისი სრულფასოვნად ჩამობანა ისწავლოს. მშობელი შვილს უნდა დაეხმაროს, რომ თავის დაბანის ყველაზე რთული ეტაპები მან პრაქტიკაში აითვისოს. მნიშვნელოვანია, რომ მშობელმა მხარი დაუჭიროს ბავშვს, როდესაც ის დამოუკიდებლად იწყებს ამ ამოცანის შესრულებას.

წყარო: ​moms.com

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ბავშვს ყურადღება უნდა მივაქციო არა მაშინ, როდესაც ის რაღაცას აშავებს, არამედ მაშინ, როდესაც სრული სიჩუმეა,“ - ფსიქოლოგი თინათინ ჭინჭარაული

„ბავშვს ყურადღება უნდა მივაქციო არა მაშინ, როდესაც ის რაღაცას აშავებს, არამედ მაშინ, როდესაც სრული სიჩუმეა,“ - ფსიქოლოგი თინათინ ჭინჭარაული

ფსიქოლოგმა თინათინ ჭინჭარაულმა ბავშვისთვის კონკრეტული ქცევის დასწავლის მნიშვნელობაზე ისაუბრა. მისი თქმით, უფროსებს თუ სურთ, რომ ბავშვისგან რაღაც ქცევა დაინახონ, მათ ეს ქცევა ბავშვს თავად უნდა ასწავლონ:

„თუ ჩვენ გვინდა, რომ ბავშვისგან დავინახოთ რაღაც ტიპის ქცევა, გამოდის, რომ ეს ქცევა უნდა ვასწავლოთ. ვასწავლოთ რა თვალსაზრისით? ყვირილზე როდის გადადიხართ ხოლმე? როდესაც ბავშვი რაღაცას ვერ აკეთებს, ​წყნარად ვერ ვაგებინებთ, ძალა არ გვაქვს და ვყვირივართ. შეიძლება ბავშვი მოვიდა, მოგქაჩა, შენ სხვა რაღაცით ხარ დაკავებული. მერე ძლიერად მოგქაჩა, უცებ „ბახ“ რაღაც გატყდა. მომენტალურად იქ ხარ. ყვირილი ხშირ შემთხვევაში ასრულებს კომუნიკაციის ფუნქციას.“

თინათინ ჭინჭარაულმა აღნიშნა, რომ ყვირილი კომუნიკაციის ეფექტიანი სტრატეგია არ არის და მის ნაცვლად ურთიერთობის სხვა ფორმა უნდა გამოვნახოთ:

„დიდები ვიწყებთ გარკვევას, გვინდა აღმოვაჩინოთ კომუნიკაციის ეფექტიანი სტრატეგიები. ​თვითონ ვაცნობიერებთ, რომ ყვირილი არ არის ის ფორმა, რომლითაც გარესამყაროსთან უნდა ვურთიერთობდე. ჩვენ თვითონ ვიწყებთ მოძებნას რაღაც ახალი ეფექტიანი სტრატეგიების. ბავშვების შემთხვევაში ყვირილი არის ჩვენთან კომუნიკაციის ფორმა. უფროსების პასუხისმგებლობაა ვასწავლოთ მათ ჩვენთვის უფრო გასაგები ენით გაგებინება.“

თინათინ ჭინჭარაულის თქმით, ბავშვს ყურადღება მაშინ უნდა მივაქციოთ, როდესაც ის მოსაწონ ქცევას ავლენს და არაფერს აშავებს:

„ბავშვს ყურადღება უნდა მივაქციო არა მაშინ, როდესაც ის რაღაცას აშავებს, არამედ მაშინ, როდესაც სრული სიჩუმეა. დაშავების პროცესი ხმამაღალია ხოლმე. სრული სიჩუმე ნიშნავს, რომ ბავშვი რაღაცით ერთობა. ​სიჩუმე უნდა იყოს უფრო მნიშვნელოვანი ინდიკატორი ჩემ მიერ ყურადღების ბავშვისკენ წარმართვის, ვიდრე ყვირილი. ამ შემთხვევაში ბავშვი სწავლობს, რომ ყვირილი კი არ იპყრობს ადამიანების ყურადღებას, არამედ სხვა რაღაც. მე ვასწავლი ბავშვს იმ კანონზომიერებას, რომ როდესაც რაღაცას კარგად აკეთებს, მე ამას ვხედავ. როდესაც ბავშვი ხატავს, უნდა ვიპოვო რა არის იქ ლამაზი და ეს წავახალისო.“

„როდესაც ვხედავ, რომ ბავშვს პირველად აქვს მცდელობა და თვითონ იწყებს დამოუკიდებლად კოვზით ჭამას, პირველად გამობაჯბაჯდება თავისი საძინებლიდან უცნაურად, მაგრამ დამოუკიდებლად ჩაცმული, უნდა წავახალისო. მას უნდა ჰქონდეს ჩვენი მხარდაჭერა, რომ ახალი ნაბიჯები გადადგას. ​ეს გაცილებით მეტ ძალისხმევად მოითხოვს ხოლმე ოჯახის წევრებისგან, მაგრამ საბოლოო შედეგი არის ჩვენთვის ბევრად უფრო სასიხარულო. მშობლები 12-14 წლის ასაკში არ აღმოაჩენენ, რომ თურმე დამოუკიდებლად არ ჭამს ბავშვი. ისინი არ აღმოაჩენენ, რომ თურმე დამოუკიდებლად ჩაცმა არ შეუძლია ბავშვს,“ - აღნიშნა თინათინ ჭინჭარაულმა.

წყარო: ​„აზროვნების აკადემია“

წაიკითხეთ სრულად