,,პრობლემა სახელად უჭმელობა ფანტაზიის, დიდი ნერვების და ძალისხმევის წყალობით დამარცხებულია,'' - ასეთი სათაურით აქვეყნებს პოსტს სოციალურ ქსელში დედა ეკა ხიზანიშვილი.
ეკა თავის გამოცდილებას უზიარებს დედებს, რომლებსაც მასავით აწუხებთ ბავშვის უჭმელობა. გთავაზობთ მის პოსტს უცლელად:
ჩემმა 2 წლის შვილმა ერთდროულად მომხდარი მოვლენების ფონზე მთლიანად შეწყვიტა ჭამა.
1. პატარა ძამიკო მოვუყვანეთ სახლში,რაზეც საშინლად იეჭვიანა.
2. მოულოდნელად დატოვა ძიძამ,რამაც ძალიან იმოქმედა მასზე.
3. წინა პერიოდში გარკვეულ ეტაპზე ძალდატანებით უწევდა ჭამა (არ დავკონკრეტდები).
🚫მოშივდება და შეჭამს
🚫დაუდე საყვარელი საკვები მისაწვდომ ადგილას
🚫ლამაზად გაუფორმე
🚫მეგობრები დაუპატიჟე
🚫უფროსებთან ერთად დასვი სუფრაზე
🚫რაციონი გაუმრავალფეროვნე
და კიდევ რა აღარ...
მაგრამ არაფერმა იმუშავა.
რაც მთავარია, შიოდა და არ ჭამდა. ამ ფონზე გახდა ჭირვეული, დაიწყო მთელი ხმით ტირილი, ფეხების ბაკუნით და თავის ძირს გაწოლებით გაპროტესტება.
გააპროტესტა ზიარებაც...
დაიწყო ტირილი ბანაობისას...
მოკლედ კოშმარული 1.5 თვე გავატარეთ მთელმა ოჯახმა.მაგრამ დიდი ნებისყოფის ფასად და დაკვირვების შედეგად, აღმოვაჩინე მისი ახალი კუმირი - "მიკიუსი".
მოვიარე მთელი თბილისი და ბოლოს მივაკვლიე ამ ორ ჯადოსნურ ნივთს.
პირველ დღესვე ყურებიანი თავსახურის წყალობით საწრუპით მიიღო დასალევი იოგურტი, მთელი ჭიქა.(ხომ წარმოგიდგენიათ,რამდენად არაფერს ჭამდა,რომ ეს იყო წინ გადადგმული ნაბიჯი).
ფაქტობრივად ჰაერით და წყლით იკვებებოდა და ... რძით.
მეორე დღესაც იგივე განმეორდა დილით და მერე წავიყვანეთ ზიარებაზე.ეზიარა (ცოტა გაჭიევეულდა, მაგრამ...)
შუადღეს ისევ გავუკეთე სადილი, უიმედოდ მაგრამ... ნუ, იმ დღის შემდეგ თამაშით, სიმღერით და ცეკვით, მაგრამ ჭამს.
როგორც კი იტყვის, რომ ,,მორჩა" - აღარ ვაჭმევ.
თითქმის ყველა ჯერზე ცდილობს, ბოლომდე ჭამოს და მიიღოს დამსახურებული კომპლიმენტი აპლოდირების ფონზე.
გადავწყვიტე, ჩემი გამოცდილების გაზიარება მათთვის ვისაც ეს პრობლემა აწუხებს, რადგან უკვე კარგად ვიცი, რას ნიშნავს მშიერი შვილი,'' - აღნიშნავს ეკა ხიზანიშვილი.
„ბულინგის შემთხვევების დროს სკოლა ყოველთვის ხაზს უსვამს, რომ ეს არ მომხდარა სკოლაში. ეს მიდგომა უნდა შევცვალოთ,“ - მაია ცირამუა
ფსიქოლოგმა მაია ცირამუამ მოზარდებს შორის ბულინგის შემთხვევების გახშირების შესახებ ისაუბრა და ხაზი გაუსვა ჩაგვრის აღმოფხვრაში სკოლის მნიშვნელოვან როლს:
„პირველი რგოლა არის სკოლა. სკოლას თავისი რესურსით უნდა შეეძლოს განმუხტვა, ცეცხლის ჩაქრობა და არა გაჩაღება. როდესაც ჩვენს ქვეყანაში მსგავსი შემთხვევებია, ისინი ყოველთვის ხაზს უსვამენ იმას, რომ ეს არ მომხდარა სკოლაში, ეს მოხდა სხვადასხვა სკოლის მოსწავეებს შორის. აქ ძალიან კარგად ჩანს პასუხისმგებლობის თავიდან არიდებისა და თავის მართლების პოზიცია. მგონია, რომ მიდგომა უნდა შევცვალოთ.“
მაია ცირამუას თქმით, სკოლის გარეთ ჩაგვრის არსებობის შემთხვევაში, ბულინგის ნიშნები საკლასო ოთახშიც იჩენს თავს:
„ის, რაც ბავშვებს შორის ხდება სკოლის გარეთ, ეს აუცილებლად ჩანს საკლასო ოთახშიც. ბავშვი, რომელიც სასტიკად ეპყრობა თავის თანატოლს, ის აუცილებლად ავლენს მსგავს ნიშნებს სხვაგანაც. პედაგოგს ამ ნიშნების იდენტიფიცირების ვალდებულება აქვს. პედაგოგს ასევე ვალდებულება აქვს მშობლების საქმის კურსში ჩაყენების, საჭიროების შემთხვევაში ფსიქოლოგის ჩართვის. არსებობს სასკოლო მედიაციის გარკვეული პრაქტიკა.“
„თუ უკვე ზიანი ძალიან მაღალია, რომელიმე მხარეს სერიოზული ქცევითი დარღვევები ვლინდება, იკვეთება სპეციალისტის ჩართვის საჭიროება, აქ უკვე საჭიროა ჩართო გარედან სპეციალისტი. ყველა სკოლას უნდა ჰქონდეს კარგად გააზრებული, როგორ იმუშაოს მსგავს საკითხებზე. მიდგომით, რომ ეს ჩემს სკოლაში არ ხდება და სკოლის გარეთ მოხდა, ჩვენ ვერასდროს ბულინგის პრობლემას სკოლებში ვერ მოვაგვარებთ,“ - აღნიშნულ საკითხებზე მაია ცირამუამ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ ისაუბრა,.