Baby Bag

ასაკოვანი მშობლების შვილები პრობლემური ქცევისკენ ნაკლებად მიდრეკილები არიან

ასაკოვანი მშობლების შვილები პრობლემური ქცევისკენ ნაკლებად მიდრეკილები არიან
თანამედროვე ადამიანები შვილის გაჩენაზე ფიქრს საკმაოდ გვიან იწყებენ. 1970-იან წლებში ქალბატონები პირველ შვილს საშუალოდ 21 წლის ასაკში აჩენდნენ, დღეს აღნიშნული ასაკი 26 წლამდე გაიზარდა. 1972 წლისთვის მამაკაცების უმრავლესობა მამა პირველად 27 წლის ასაკში ხდებოდა, თანამედროვე სამყაროში მოცემული ასაკი 31 წლამდეა გაზრდილი. ალბათ, გაინტერესებთ, თუ რომელია უკეთესი: შვილის ყოლა უფრო ახალგაზრდა ასაკში თუ აღნიშნული გადაწყვეტილების შედარებით გვიან მიღება? ერთ-ერთ უახლეს კვლევაში მეცნიერები სწორედ ამ საკითხით დაინტერესდნენ და დაასკვნეს, რომ შვილების ზრდასრულ ასაკში გაჩენა უფრო სასარგებლოა, ვიდრე მშობლობის გამოცდილების ადრეული ახალგაზრდობის ეტაპზე მიღება.

მეცნიერებმა ნიდერლანდებში 10-12 წლის ასაკის 32 000 ბავშვის პრობლემური ქცევა გამოიკვლიეს. ბავშვების ქცევის შესაფასებლად მათ დედები, მამები, მასწავლებლები და თავად ბავშვები გამოკითხეს. მეცნიერებმა აღმოაჩინეს, რომ რაც უფრო დიდი ასაკის მშობლები ჰყავდა ბავშვს, მით ნაკლებად იყო ის მიდრეკილი პრობლემური ქცევის გამოვლენისა და აგრესიისკენ. მკვლევარებმა აღნიშნეს, რომ შედარებით ასაკოვან მშობლებს უფრო მეტი შემოსავალი აქვთ და მათი განათლების დონეც გაცილებით მაღალია, ვიდრე ახალგაზრდა მშობლების. კვლევამ ასევე აჩვენა, რომ ბავშვის პრობლემური ქცევა მშობლების მატერიალურ შემოსავლებთან მჭიდრო ურთიერთკავშირში არ არის.

არ დაგავიწყდეთ !!!

Mom​sEdu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფი“)

აღნიშნული კვლევის ჩატარებამდე მსოფლიოს სხვადასხვა კუთხიდან მეცნიერებმა უამრავი კვლევა შემოგვთავაზეს, რომლებიც უმეტესად ასაკოვანი მამების შვილებში აუტიზმისა და შიზოფრენიის განვითარების რისკებს აფასებდნენ, ხოლო ასაკოვან ქალბატონებში მძიმე სიმპტომებით მიმდინარე ორსულობებს უსვამდნენ ხაზს. ნიდერლანდებში ჩატარებულმა კვლევამ საპირისპირო შედეგები აჩვენა. მკვლევარები მშობლებს სიმშვიდისკენ მოუწოდებენ და აღნიშნავენ, რომ მათ ასაკის მატების გამო შვილების ყოლის არ უნდა ეშინოდეთ, რადგან ასაკოვანი მშობლების შვილები პრობლემური ქცევისკენ მიდრეკილებას ნამდვილად არ ამჟღავნებენ. კვლევამ მშობლების ასაკის მატებასა და ბავშვების შფოთვითი ან დეპრესიული აშლილობებისკენ მიდრეკილების ზრდას შორის კავშირი ვერ გამოავლინა. 

მომზადებულია ​news4jax.com-ის მიხედვით
თარგმნა ია ნაროუშვილმა 

შეიძლება დაინტერესდეთ

როგორ ავუხსნათ ბავშვს, რომ შეიძლება წააგოს, მაგრამ არ უნდა გაღიზიანდეს?

როგორ ავუხსნათ ბავშვს, რომ შეიძლება წააგოს, მაგრამ არ უნდა გაღიზიანდეს?
როგორ ავუხსნათ ბავშვს, რომ შეიძლება წააგოს, მაგრამ არ უნდა გაღიზიანდეს? - ამ თემაზე ​MomsEdu.ge-ს ესაუბრა ბავშვთა ადრეული განვითარების სპეციალისტი, ფსიქოლოგი სოფო მელაძე.
- როგორ ავუხსნათ ბავშვს, რომ ხანდახან შეიძლება წააგოს და არ უნდა გაღიზიანდეს?
- პირველ რიგში, გაღიზიანებას წაგების დროს ხელს ძალიან უწყობს ოჯახური გარემო. თუ ბავშვის მშობლები ზედმეტად მომთხოვნები და კრიტიკულები არიან, მაგალითად, წადი, ახლა ითამაშე და მოიგე, არ წააგო, იცოდე - ამ მესიჯით ბავშვი აუცილებლად ეცდება ყველანაირი გზით მოგებას და წაგების შემთხვევაში ძალიან გაღიზიანდება.
მნიშვნელოვანია, მიუხედავად გაღიზიანებისა, ბავშვი არ მოვარიდოთ მსგავს სიტუაციებს, პირიქით, ვიმუშავოთ ამის გამოსწორებაზე, რომ უფრო ნაკლებად ემოციურად აღიქვას წაგება. არ ავუკრძალოთ ემოციების გამოხატვა, რადგან აქვს უფლება, იყოს მოწყენილი და გაბრაზებული როცა წააგებს, მაგრამ არა თვითდამაზიანებელი ან სხვისი დამაზიანებელი ქცევითი გამოხატულებით. აქ მნიშვნელოვანია დროც, ეს პროცესი არ უნდა გაგრძელდეს წაგებიდან 1-2 საათის შემდეგაც. შეიძლება ახსოვდეს, მაგრამ ემოციური ფორმა ნელ-ნელა უნდა დასტაბილურდეს.
როგორ ავუხსნათ წაგება? ალბათ, მოდელირებით. ხშირად დედამაც წააგოს, მამამაც, ოჯახის სხვადასხვა წევრმა და ეს სოციალურად მისაღები ფორმით გამოხატონ ფრაზით - „არაუშავს, სხვა დროს იქნებ მოვიგო, კიდევ მექნება თამაშის შანსი.“
ასევე მნიშვნელოვანია, რომ წაგების მომენტში, როცა პირველი ემოციური ფონი გადაივლის, მიმართოთ ბავშვს და პროცესზე გაუმახვილოთ ყურადღება და არა შედეგზე - „დღეს რა კარგი თამაში იყო არა?“ „როგორ ვიცინეთ, როგორ ვიმხიარულეთ, მამას რომ ფეხი გაუცურდა გახსოვს?“ გაუმახვილეთ ყურადღება საინტერესო და სასაცილო დეტალებზე, უთხარით გარკვეული მოქმედება რა კარგად გააკეთა - „მაინც რა მაგარი გოლი იყო წეღან, რა ძლიერი ხარ!“
საითაც მივმართავთ ბავშვის ყურადღებას, მასზე გაამახვილებს. ვასწავლოთ აქედანვე პროცესით ტკბობა.
- გარდა მხარდაჭერისა, რა ქცევა შეგვიძლია შევთავაზოთ?
- „ერთად კეთება“. წარმოიდგინეთ, როცა არ გრძნობთ თავს კარგად და რაღაც არ გამოგდით, როგორი სასიამოვნო მოსასმენია, როცა ვინმე დახმარებას გთავაზობს და ცდილობს გაგაკეთებინოს უკეთესად. ჩვენ შეგვიძლია დავპირდეთ, რომ ერთად გავაკეთებთ ამას, სანამ უკეთესი შედეგი არ ექნება და დავეხმარებით.
გამოიყენეთ საინტერესო ფილმები და ანიმაციები, სადაც ნაჩვენებია, რომ მთავარი გმირებიც მარცხდებიან ზოგჯერ, წიგნის პერსონაჟებიც, მაგრამ ისინი არ ნერვიულობენ ბევრს, სხვა დროს ისინი მოიგებენ.
- თუ მას არ ვუბიძგებთ გააცნობიეროს წაგება, რა უარყოფითი შედეგი შეიძლება გამოიღოს ამან მომავალში?
- პირველ რიგში, გაუჭირდება მომავალში ჯანსაღი თვითშეფასების შენარჩუნება, ძალიან თვითკრიტიკული იქნება, შესაძლოა თავი აარიდოს ყველანაირ საინტერესო გამოწვევას იმის შიშით, რომ არ წააგოს. შესაძლოა გაუჭირდეს ურთიერთობების დამყარება, რადგან ის ორიენტირებულია მხოლოდ საკუთარ გამარჯვებაზე და ნაკლებად გუნდურია. როცა ჩვენ ვსწავლობთ დამარცხებას, მეტად ემპათურებიც ვხდებით იმ ადამიანების მიმართ, რომლებიც სხვა დროს წააგებენ. 
ესაუბრა მარიამ ჩოქური

წაიკითხეთ სრულად