„სინამდვილეში, კოვიდინფიცირებულებს მკურნალობა ან არ სჭირდებათ, ან თუ სჭირდებათ, რეანიმატოლოგების კვალიფიკაციაზე და სიყოჩაღეზე ვართ დამოკიდებულები“ - ინფექციონისტი მაია ბუწაშვილი
ინფექციონისტი მაია ბუწაშვილი სოციალურ ქსელში საყურადღებო პოსტს აქვეყნებს. გთავაზობთ მის სტატუსს სიტყვა-სიტყვით:
„სულ მიკვირს, რატომ უყვართ ჩვენთან ასე ძალიან წამლები, მათ შორის „გადასხმები“. წლებია ჭიდაობა მაქვს პაციენტებთან, რომ უმრავლეს შემთხვევაში გადასხმა არ ჭირდებათ და ხშირად მაინც არ მიჯერებენ და ისხამენ და ისხამენ ვენაში წყალს (ფაქტიურად), იმის მაგივრად, რომ ონკანი მოუშვან და დალიონ.
ყოველ დღე გადიან ჩემი ოთახიდან უკმაყოფილო პაციენტები, რომ წამალი არ დავუნიშნე. ზოგი ამას პიდაპირ მეკითხება გაოცებული, ზოგსაც გამოხედვაზე ვატყობ უკმაყოფილებას, წამლის გარეშე რომ ვუშვებ. კიდევ უფრო მეტად არ მოწონთ ხოლმე, როცა ვკადნიერდები და სხვების დანიშნულ წამლებს ვუხსნი (არადა, სამწუხაროდ, ძალიან ხშირად სრულიად არასაჭირო წამლებია დანიშნული).
ეს ახლა იმიტომ გამახსენდა, რომ იგივე ხდება კოვიდის მქონე პაციენტებთან. ძალიან ბევრი ადამიანი, ვინც ახლა სახლშია ამ დიაგნოზით, მირეკავს და რჩევეებს მეკითხება. ჰოდა, ახლაც უკმაყოფილოები მრჩებიან იმით, რომ წამლებს არ ვუნიშნავ ან იშვიათად ვუნიშნავ. ბევრი თავისით იწყებს მკურნალობას, მაგალითად, დექსამეტაზონით და ანტიბიოტიკებით. ასე არ შეიძლება, მათ გამოყენებას თავისი დრო და ჩვენება აქვს და შეიძლება საქმე გაკეთების ნაცვლად გავაფუჭოთ.
თუმცა ამ პაციენტებმაც რა ქნან, პანდემიის დაწყებიდან დღემდე სულ ესმოდათ, რომ კორონას დადასტურების შემდეგ სულერთი იყო, რამე აწუხებდა ადამიანს თუ არა, მაინც საავადმყოფოში აწვენდნენ და თავს იწონებდნენ სხვადასხვა პრეპარატის გამოყენებით. რა წამალი აღარ გაჟღერდა - პლაქვენილი, კალეტრა, რიბავირინი... ახლა რეკონვალესცენტ პლაზმა, მონოკლონური ანტისხეულები, რემდესივირი. კი ბატონო, უამრავი წამლის გამოცდა მიმდინარეობს და იმედია ზოგიერთი მათგანი გაამართლებს, მაგრამ არ შეიძლება ამდენი კეკლუცობა იმ წამლებით, რომლებიც ჯერ მხოლოდ ექსპერიმენტულ ფაზაშია. თავის დროზე პლაქვენილზე რამე კითხვას თუ დავსვამდით, თუნდაც მორიდებულად, სამშობლოს მოღალატეებად გვაცხადებდნენ. ახლა იგივეა რემდესივირთან დაკავშირებით. ამიტომ რა ქნან ამ პაციენტებმაც, მიეჩვივნენ, რომ რაღაც მქუხარე დასახელების წამლები უნდა გაგიკეთდეს, თუ კოვიდი გაქვს. ახლა კი ვეუბნებით, მხოლოდ წყალი და სიცხის დამწევები მიიღეო. დაიბნენ ადამიანები.
ამ ხმაურიან პრეპარატებზე დროის დაკარგვის მაგივრად ეს დრო რომ სხვა უფრო სასარგებლო, მოსამზადებელ სამუშაოებზე დაგვეხარჯა, ასევე ბინაზე მოვლის რეჟიმზე ნელ-ნელა და მშვიდად გადავსულიყავით, როცა ერთეული შემთხვევები იყო, ახლა ფორს-მაჟორში არ მოგვიწევდა ამის გაკეთება და ადამიანებიც მიჩვეულები იქნებოდნენ იმ ფაქტს, რომ კოვიდის დიაგნოზით სახლშიც შეგიძლია დარჩე და საავადმყოფო და წამლები უმრავლეს შემთხვევაში საერთოდ არ გჭირდება.
სინამდვილეში, კოვიდინფიცირებულებს მკურნალობა ან არ სჭირდებათ, ან თუ სჭირდებათ, რეანიმატოლოგების კვალიფიკაციაზე და სიყოჩაღეზე ვართ დამოკიდებულები. ასეთი რეალობის წინაშე ვართ ამ ეტაპზე. თუმცა ბინაზე მკურნალობის შემთხვევაში ჯადოსნური გამოსავალია სითხეების მიღება (დასალევად და არა ვენაში) და მოძრაობა. სიცხის დამწევებიც საჭიროების შემთხვევაში.
ახლა ვიცი, ბევრი გაღიზიანდება და ფიქრობს, აბა რა ვქნათ, ექიმს თუ ვერ ვუკავშირდებითო. ყველას გვაქვს გაცნობიერებული, რომ უამრავი საორგანიზაციო პრობლემებია, მაგრამ აქედან გამოსავალი თვითნებური მკურნალობა არ არის. გავაგრძელოთ მცდელობა ოჯახის ექიმებთან კონტაქტის დამყარების და დავუჯეროთ.
და რაც მთავარია, საუკეთესო წამალია სიმშვიდე!!! შფოთვას და პანიკას სიკეთე არ მოაქვს,“ - წერს მაია ბუწაშვილი.
აქვს თუ არა დადებითი მხარეები პანდემიას? - ფსიქოლოგ ზურა მხეიძის შეფასება
ფსიქოლოგმა ზურა მხეიძემ პანდემიის დადებითი მხარეების შესახებ ისაუბრა და აღნიშნა, რომ ნებისმიერ კრიზისს შეუძლია, რომ ადამიანს გარკვეული სარგებელი მოუტანოს:
„ადამიანს უფრო ეძვირფასება ის, რაც არ აქვს. ის ნაკლებად აფასებს იმას, რაც აქვს. ურთიერთობების ფასი, რაც ადამიანს პანდემიის დროს მოაკლდა, გაცილებით გაიზარდა. როდესაც ჯანმრთელობა გაქვს და კარგად ხარ, მისი ფასი ნაკლებად იცი. როდესაც არ გაქვს, ამ ფასს იგებ. ეს დაფასება ცუდი არ არის. მიხვდი, რომ მნიშვნელოვანია ის საკითხები, რომლისთვისაც არ გეცალა.
მეორე კარგი, რაც მოხდა ის არის, რომ სამსახურები გადავიდნენ ონლაინ რეჟიმში და აღმოაჩინეს, რომ ზოგიერთი ფუნქცია ონლაინ რეჟიმში უფრო კარგად სრულდება. მე ვიცი სამსახურები, რომლებმაც დატოვა თანამშრომლები ონლაინ რეჟიმში. ეს აღმოჩენები გაკეთდა მთელ რიგ სამსარუხებში. თავიდან ერთი რეჟიმიდან მეორეზე გადასვლა გაძნელდა. ახლა ეს ჩვეულებრივი ამბავია.
იაპონელებზე ვკითხულობდი. წარმოიდგინეთ, რა დღეში არიან. არც ბუნებრივი რესურსი აქვთ, სულ ტაიფუნები და მიწისძვრებია. ეს ხალხი არათუ ცხოვრობს, ტექნოლოგიური განვითარება ნახეთ რა დონეზეა. გაძლიერდნენ იმ პირობებში, რა პირობებიც ჰქონდათ. მათი საქმიანობა, ფსიქოლოგიური თვისებები მოერგო იმ პირობებს და აწყობილია ისე, რომ არათუ ადაპტაცია შეძლოს, არამედ სერიოზულ პროგრესზეა ლაპარაკი. ნებისმიერი კრიზისი, ნებისმიერი რაღაც მსგავსი, გვეხმარება რაღაც ღირებულებების გადაფასებაში. რაც მანამდე არ ფასდებოდა მეტი ფასი ეძლევა, ხდება დამატებითი რესურსების შეძენა. ეს პლუსები ყველა კრიზისს ახასიათებს,“- აღნიშნულ საკითხზე ზურა მხეიძემ საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ ისაუბრა.