Baby Bag

„თუ მოდიხართ კლინიკაში, გვენდეთ. არავის არ გვინდა, რომ ჩვენი ავადმყოფი დამძიმდეს,“ - ლია გოლიაძე

„თუ მოდიხართ კლინიკაში, გვენდეთ. არავის არ გვინდა, რომ ჩვენი ავადმყოფი დამძიმდეს,“ - ლია გოლიაძე

აკადემიკოს ვახტანგ ბოჭორიშვილის სახელობის კლინიკის ინფექციური დეპარტამენტის ხელმძღვანელმა ლია გოლიაძემ კლიკებში არსებული ვითარების შესახებ ისაუბრა და აღნიშნა, რომ კოვიდ-19-ის პანდემიის კუთხით მდგომარეობის დამძიმების მოლოდინი არსებობს:

„ყოველდღიურად სულ უფრო მძიმე ნაკადი შემოდის პაციენტების. მუდმივად არის მოთხოვნა ინტენსიურის ადგილების, რეანიმაციული ადგილების. რისი მიწოდებაც ჩვენ პრაქტიკულად არ შეგვიძლია. ჩვენი კლინიკა ფიქრობს ინტენსიურის პალატების დამატებას. აპარატურა შევიძინეთ, რომელიც ზეგიდან კიდევ უფრო მეტი გვექნება. ​ჩვენი შეხედულებით მდგომარეობა თანდათან მძიმდება და ველოდებით კიდევ უფრო მძიმე მდგომარეობას.

ლია გოლიაძის თქმით, საავადმყოფოში შესული პაციენტების ნაკადი უფრო მძიმეა, ვიდრე შარშან იყო:

„სამწუხაროდ, შემოსული ნაკადი გაცილებით მძიმეა, ვიდრე იყო შარშან ამ დროს, ვიდრე იყო აგვისტოში. რაოდენობას თქვენ თვითონაც ხედავთ. 6000 შემთხვევა ჩვენი ქვეყნისთვის არის ძალიან ბევრი. ინტენსიურში ამჟამად წერს ერთი აცრილი პაციენტი, დანარჩენი 22 არის აუცრელი.“

„ორი წელია ექთნები და ექიმები არიან გაუსაძლის რეჟიმში. ეს მორალურად მძიმე შრომაა. გგონია, რომ ავადმყოფი კარგად არის, გადარჩენილი გყავს და უცებ თრომბოემბოლიაა, ვერაფერს ვერ აკეთებ. ავადმყოფს უნდა ყოველწუთიერი მიხედვა. ზოგი გეურჩება, ზოგი ჟანგბადს არ იკეთებს. ყველაზე ცუდი ამ დაავადებაში არის ის, რომ ​სანამ უკიდურესად არ მძიმდება პაციენტის მდგომარეობა, თვითონ ჰგონია, რომ კარგად არის. არიან ვიღაცები, ვინც ამბობს, რომ ჟანგბადით ფილტვებს ვუხეთქავთ თურმე პაციენტებს. თუ მოდიხართ კლინიკაში, გვენდეთ. არავის არ გვინდა, რომ ჩვენი ავადმყოფი დამძიმდეს. ყველაფერს ვაკეთებთ იმისთვის, რომ მაქსიმალურად დავეხმაროთ პაციენტებს,“ - აღნიშნულ საკითხზე ლია გოლიაძემ ტელეკომპანია „რუსთავი 2“-ის გადაცემაში „სხვა შუადღე“ ისაუბრა.

წყარო:​ „სხვა შუადღე“


არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფი“)

„რაც არ უნდა ვაქცინირებულები ვიყოთ, თუ გვეყოლა ბევრი ინფიცირებული, ჩვენდა სამწუხაროდ, გვეყ...
​პირველი საუნივერსიტეტო კლინიკის დირექტორმა ლევან რატიანმა საქართველოში კორონავირუსის შემთხვევების ზრდის შესახებ ისაუბრა და აღნიშნა, რომ გადარჩენისთვის გონივრული გადაწყვეტილებების მიღება გვჭირდება:„თა...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„მე ნათია ვარ, პირველი ჯგუფის ინვალიდი და ძალიან მინდა შენთან მეგობრობა. ჯერ ჩემი ფოტოები ნახე და მერე მომწერე – შეგიძლია, იმეგობრო ჩემნაირ ადამიანთან?..“

„მე ნათია ვარ, პირველი ჯგუფის ინვალიდი და ძალიან მინდა შენთან მეგობრობა. ჯერ  ჩემი ფოტოები ნახე და მერე მომწერე – შეგიძლია, იმეგობრო ჩემნაირ ადამიანთან?..“

ავტორი: მაკა ყიფიანი

თუკი ქუჩაში შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე პირებს ვერ ვხედავთ, ეს იმას არ ნიშნავს, რომ ისინი არ არსებობენ, ეს მხოლოდ იმის ნიშანია, რომ ჩვენ არ ვუქმნით სათანადო პირობებს, გარეთ რომ გამოვიდნენ, არ ვაგრძნობინებთ მათ, რომ ისინიც ჩვენი სოციუმის წევრები არიან. საქართველოში საკმაოდ ბევრი შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე ადამიანია, სამწუხაროდ, ისინი ძირითად დროს სახლის პირობებში ატარებენ. დამეთანხმებით, ალბათ, რომ მათი საზოგადოებაში ინტეგრირება, მიუხედავად ბევრი მცდელობისა, რატომღაც წლებია, სათანადოდ მაინც ვერ ხერხდება.

საინტერესოა, არის თუ არა რეალურად მათთვის დასაქმების სპეციალური პროგრამები და თუ ასეა, რატომ არის ეს მხოლოდ ვიწრო წრისთვის ცნობილი?

რატომ არ უზრუნველვყოფთ გარემო პირობებს, რომ ეს ადამიანები დასაქმდნენ? და საერთოდ, რა რეაქცია გვაქვს, როდესაც მათ ქუჩაში ვხედავთ? უამრავი კითხვა არსებობს, რომელიც შეიძლება სხვებსაც დაუსვა და საკუთარ თავსაც, თუმცა ვიცი, რომ პასუხი ერთია – „ქვეყანაში ყველაფერი კეთდება მათ დასახმარებლად“. ამიტომ, არავისთვის არაფერი მიკითხავს და გადავწყვიტე, „ერთი გოგოს ისტორია“ გიამბოთ, რომელსაც ჩვენი თანადგომა სჭირდება.

გამარჯობა, მაკა, ხომ არ დაგავიწყდა, რომ გელოდები?

„მე ნათია ვარ, პირველი ჯგუფის ინვალიდი და ძალიან მინდა შენთან მეგობრობა. ჯერ ჩემი ფოტოები ნახე და მერე მომწერე – შეგიძლია, იმეგობრო ჩემნაირ ადამიანთან?..“

„…რომ იცოდე, როგორ გამახარე, რომ დამთანხმდი. ყოველთვის მინდოდა მეგობარი მყოლოდა, რომელსაც გულწრფელად მოვუყვებოდი ჩემზე, მომისმენდა და გამიგებდა. სამწუხაროდ, ჯერ ასეთი მეგობარი არ მყოლია, ალბათ იმიტომ, რომ ასეთი ვარ და არაფერი ვიცი. თუმცა ეს ასე არ არის, მეც ისევე ვგრძნობ, ვხედავ, განვიცდი, მესმის, როგორც სხვები. დედამ ყველაფერი გააკეთა ჩემთვის, რომ თავი განსხავებულად არ მეგრძნო.

შენ, შეგიძლია გამიგო ისე, როგორც ჩვეულებრივი ადამიანები უგებენ და ესაუბრებიან ერთმანეთს? მითხარი, ოღონდ ძალიან გთხოვ, არ მომატყუო. მე არაფერი მინდა, ხანდახან, რომ მომწერო და მომიკითხო ხოლმე. ჩემთვის მთავარია, ადამიანმა მომისმინოს და გამიგოს. მეტი არაფერი. როცა ვგრძნობ, რომ ჩემი განსხვავებულობის გამო ადამიანები ჩემთან ურთიერთობაზე, მეგობრობაზე უარს ამბობენ, ძალიან მტკივა გული. ასეთი ადამიანები ოცნებას მიკლავენ“.

​განაგრძე კითხვა 


წაიკითხეთ სრულად