Baby Bag

„მოდის ძალიან, ძალიან მაგარი თაობა!"

„მოდის ძალიან, ძალიან მაგარი თაობა!"

„შეიძლება ეთანხმებოდე ან არ, მოგწონდეს ან ნაკლებ, მაგრამ იმ ახალგაზრდებს, ვინც დღეს ქუჩაში დგას - მოსყიდულებს, მონებს და უმსგავსოებს ეძახდე, ნიშნავს, რომ შენ თვითონ ტრიალებ ამ ეპითეტების ახლო-მახლო.


ახალგაზრდა დიდწილად მართალია და თუ მაინცდამაინც - ის არ უნდა გეთანხმებოდეს, უნდა შეცდეს, უნდა გადააჭარბოს - ეს არის ახალგაზრდად ყოფნის მთავარი ნიშანი. ცოდნამდე და თავისუფლებამდე მისასვლელი გარდაუვალი გზა.


კლასიკური აზრით მე პოლიტიკა არ მიზიდავს - არ არის ეგ ჩემი საქმე და არც არასდროს იქნება - კინო მაინტერესებს და ლიტერატურა, ფოლკლორი და ბიბლიოთეკა - აი, ახლაც სოფლის ბიბლიოთეკების მოსაწყობად მივდივარ და იმედი მაქვს, განათლება იქნება, რაც გვიშველის, მაგრამ მაშინ როცა თუნდაც ჩვენი მომავლის მცირე ნაწილი გამოვა და ის საშინელი ფრაზა უცებ მიედევნება : „ეჰ, რა თაობა მოდის!"


მე აუცილებლად და ხმამაღლა ვიტყვი:


მოდის ძალიან, ძალიან მაგარი თაობა!"

ავტორი: მწერალი გიორგი კეკელიძე 

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ჩვენი მთავარი გამოწვევაა სიკვდილის პირას „მოთამაშე“ ბავშვები, ბავშვობაგამოტოვებულები - ჩვენი უნიათობის და დაუკვირვებლობის გამო“ - გიორგი კეკელიძე

„ჩვენი მთავარი გამოწვევაა სიკვდილის პირას „მოთამაშე“ ბავშვები, ბავშვობაგამოტოვებულები - ჩვენი უნიათობის და დაუკვირვებლობის გამო“ - გიორგი კეკელიძე

​„დღეს ობჩადან გომის მთას ვეწვიე - ღრუბლებზე რომ ფეხით დადიხარ, იმ ადგილს. მაგრამ ამაზე არ მინდა მოგიყვეთ ახლა და თუ მაინცდამაინც - წინა პოსტშია ჩემი ნაწვალევი ფოტოები. 

სხვა რამეზე მინდა მოგიყვეთ - საშინელი ნისლი იყო უკანა გზაზე, ზოზინით მოვდიოდი. უცებ წელში მოხრილი ადამიანი შევნიშნე, დიდი შეკვრა ბალახი მოეგდო. დავაკვირდი, დავაკვირდი და 13-14 წლის გოგონა. ჩამოვედი და ვკითხე. ძალიან ხალისიანი იყო, ამაყი. დაქირავებული ვარო. მე და ჩემი მეგობრებიო. და ქვევით, თითქმის უფსკრულში გადამახედა, ორი პატარა ბიჭი ბალახებს გლეჯდა.
ცოტა ქვევით, გზაზე, 16 წლის ბიჭის ამბავი შევიტყვე, მშენებლობაზე დაღუპული ბიჭის.
მე მგონია, რომ ჩვენი მთავარი გამოწვევა ეს ბავშვებია, სიკვდილის პირას „მოთამაშე“ ბავშვები, ბავშვობაგამოტოვებულები - ჩვენი უნიათობის და დაუკვირვებლობის გამო.
ამაზეც უნდა ავტეხოთ დიდი და აუცილებელი განგაში! მე მთელი გზა ვფიქრობ და მაქვს გეგმა პატარა გოგონასთვის. მაგრამ ეს რას უშველის სხვა დანარჩენ ბავშვს? მათ ვინც მთელ ზაფხულს ხელებდაგლეჯილი გაატარებს ან უკვე ცალი ფეხით შენობიდან არის გადაკიდული და ხვალ ,,ვაი-ვუის" თუ შევაწევთ. დრო დადგა ხმამაღლა ამაზე ფიქრის!“

აღნიშნულ პოსტს სოციალურ ქსელში მწერალი გიორგი კეკელიძე აქვეყნებს.​

წაიკითხეთ სრულად