Baby Bag

,,სხვის ჯავრს ბავშვზე ნუ იყრი, რაკი ის სუსტია. დიდი ხნის შემდეგ მოხუცდები და შენც დასუსტდები. სწორედ მაშინ მოიმკი, რასაც დასთეს''

,,სხვის ჯავრს ბავშვზე ნუ იყრი, რაკი ის სუსტია. დიდი ხნის შემდეგ მოხუცდები და შენც დასუსტდები. სწორედ მაშინ მოიმკი, რასაც დასთეს''

იანუშ კორჩაკი ებრაული წარმოშობის პოლონელი ექიმი, პედიატრი, მწერალი და საზოგადო მოღვაწე იყო. დაიბადა ვარშავაში ინტელიგენტი ასიმილირებული ებრაელების ოჯახში. მან მთელი თავისი მოღვაწეობა ბავშვებს მიუძღვნა.

1939 წელს ფაშისტების მიერ პოლონეთის დაპყრობის შემდეგ გაემგზავრა ვარშავაში და პოლონურ არმიაში ჩაირიცხა. 1940 წელს ობოლთა სახლის აღსაზრდელებთან ერთად გადაიყვანეს ვარშავის გეტოში. ამ პერიოდში კორჩაკი დააპატიმრეს და რამდენიმე თვე ციხეში გაატარა. გაათავისუფლეს პროვოკატორ აბრაამ განცვაიხის თხოვნით, რომელსაც ებრალებს შორის ავტორიტეტის მოპოვება სურდა.

გეტოში კორჩაკი გმირულად შოულობდა მათთვის საკვებსა და მედიკამენტებს. კორჩაკის აღსაზრდელები სწავლობდნენ ივრითსა და იუდაიზმის საფუძვლებს. ფესახამდე რამდენიმე კვირით ადრე კორჩაკმა 1942 წელს ებრაულ სასაფლაოზე გამართა საიდუმლო ცერემონიალი: თორას ხუთწიგნეულით ხელში თავის მოსწავლეებს დააფიცებინა, რომ იქნებოდნენ კარგი ებრაელები და პატიოსანი ადამიანები.

1942 წელს ობოლთა სახლის დეპორტაციის შემდეგ თავის აღსაზრდელებთან ერთად ტრებლინკაში გააგზავნეს. კორჩაკმა უკანასკნელ მომენტში უარი განაცხადა თავისუფლებაზე და ბავშვებთან ერთად გაზის კამერებში სიკვდილი არჩია.

გთავაზობთ, იანუშ კორჩაკის 10 მცნებას მშობლებისთვის:

1. ნუ ელოდები, რომ შენი შვილი იქნება შენნაირი ან ისეთი, როგორიც შენ გინდა. დაეხმარე, რომ იყოს ის, რაც მას უნდა.

2. ნუ დააყვედრი ყველაფერს, რასაც უკეთებ. შენ მას სიცოცხლე აჩუქე, როგორ გადაგიხდის ამას? --- ის თავის შვილს გადასცემს სიცოცხლეს, ის შვილი თავის შვილს და ეს არის ბუნებრივი მადლიერების კანონზომიერება.

3. სხვის ჯავრს ბავშვზე ნუ იყრი, რაკი ის სუსტია. დიდი ხნის შემდეგ მოხუცდები და შენც დასუსტდები. სწორედ მაშინ მოიმკი, რასაც დასთეს.

4. ნუ გაქვს აგდებული დამოკიდებულება მისი პრობლემების მიმართ. ცხოვრებამისთვისაც ისევე რთულია, როგორც შენთვის, უფრო მეტადაც კი, რადგან ბავშვსჯერ არ აქვს გამოცდილება.

5. არ დაამცირო

6. არ დაგავიწყდეს, რომ ყველაზე მნიშვნელოვანი ბავშვთან შეხვედრაა, უფრო მეტი ყურადღება მიაქციე მათ, რადგან ჯერ არ იცი, ვის ხვდები ამ ბავშვის სახით.

7. ნუ დაიტანჯავ თავს იმაზე ფიქრით, რომ შვილს რაღაც ვერ გაუკეთე. რადგან სანამ ყველაფერს არ გაუკეთებ, ყოველთვის ცოტა იქნება.

8. შვილი – ეს არ არის ტირანი, რომელმაც ცხოვრება წაგართვა. შვილი – ეს არის ცხოვრების ნაჩუქარი წმინდა ჭურჭელი, რომელსაც უნდა მოუარო და შემოქმედებითად შეავსო. შვილი არ არის უბრალოდ “ჩემი ბავშვი”, ის დროებით მოსავლელად მობარებული სულია.

9. გიყვარდეს უცხო ბავშვებიც. სანამ გადაწყვეტ, როგორ მოექცე, მათ ადგილას ყოველთვის შენი შვილი წარმოიდგინე.

10. გიყვარდეს შენი შვილი ყველანაირი – უიღბლო, უნიჭო, წარუმატებელი. მასთან ურთიერთობისას გაიხარე და გახსოვდეს – ეს ზეიმი შენთან გარკვეულ დრომდეა.

შეიძლება დაინტერესდეთ

,,მლანძღველები მხოლოდ საკუთარ თავს ილანძღავენ, ძლიერი ადამიანები კი მიზნისკენ უფრო მეტად ილტვიან და მაგინებლებს სალაპარაკოს არასდროს გამოულევენ...''

,,მლანძღველები მხოლოდ საკუთარ თავს ილანძღავენ, ძლიერი ადამიანები კი მიზნისკენ უფრო მეტად ილტვიან და მაგინებლებს სალაპარაკოს არასდროს გამოულევენ...''

,,როცა ადამიანს არ იცნობ, როცა მასთან შეხება არ გქონია, როცა შენთვის მას არაფერი დაუშავებია, რომ დგახარ და ილანძღები, რატომ გაქვს იმის იმედი, რომ ცხოვრება დაგინდობს და ყველაფერი კარგად გექნება.


აქ არ არის საუბარი რელიგიაზე და არც სულიერ ცხოვრებაზე... უფრო მარტივად რომ ვთქვათ, კულტურა უნდა გაგაჩნდეს, თუ კარგს არ იტყვი, არავინ გალანძღო და მითუმეტეს ამ ფერხულში სხვებიც არ ჩააბა, თორემ შენც იგივე ფაქტის წინაშე აღმოჩნდები...


გავიგე, ყველა არ მოგეწონება, ეს გემოვნების სფეროა, მაგრამ ვინც არ მოგწონს, ის მიწასთან არ უნდა გაასწორო, მაინც ვერ გაასწორებ, მხოლოდ საკუთარ ბუნებას და არაჯანსაღ მიდგომებს ავლენ...


იმდენი ვინმე არ მომწონს, თან სამართლიანად არ მომწონს, ლანძღვას კი არ ვიწყებ, ჩუმად ვარ, თუ აზრი მკითხეს, ჩემ პოზიციას ვაფიქსირებ ლანძღვის გარეშე.


პრობლემა უფრო კომპლექსურია, ჩვენ უკუღმართ ქვეყანაში უმეტესად იმას ლანძღავენ, ვინც მართლა ძალიან მოსწონთ, უბრალოდ უჭირთ აღიარება და საკუთარ ეგოს შეურაცხყოფით იკმაყოფილებენ...


მლანძღველები მხოლოდ საკუთარ თავს ილანძღავენ, ძლიერი ადამიანები კი მიზნისკენ უფრო მეტად ილტვიან და მაგინებლებს სალაპარაკოს არასდროს გამოულევენ...


არადა, ყველაზე საბრალო ის არის, ვინც სხვის ცხოვრებას დიდ დროს უთმობს და საკუთარი ხელიდან ეცლება!..''


ავტორი: მამა პეტრე კოლხი






წაიკითხეთ სრულად