Baby Bag

„რამდენიმე ფრაზა ჩემი მომავალი მოსწავლისთვის... არანაირ ცოდნას არავითარი მნიშვნელობა არ აქვს, თუ არ იცხოვრე იმის მიხედვით, რაც კარგი და სასარგებლო გისწავლია“

„რამდენიმე ფრაზა ჩემი მომავალი მოსწავლისთვის... არანაირ ცოდნას არავითარი მნიშვნელობა არ აქვს, თუ არ იცხოვრე იმის მიხედვით, რაც კარგი და სასარგებლო გისწავლია“

ამის შესახებ ფილოლოგი, პედაგოგი გია მურღულია სოციალურ ქსელში წერს.

რამდენიმე ფრაზა ჩემი მომავალი მოსწავლისთვის:

ცხოვრების სკოლაში ყველაზე სამართლიან და ობიექტურ ნიშანს ადამიანი საკუთარ თავს უწერს - სხვებისთვის შერჩეული ნიღბით სარკეს ვერ მოატყუებ.

შემდეგ ღმერთთან მიდის ამ ნიშნით და მხოლოდ ის წყვეტს, შემდეგ კლასში გადაიყვანოს თუ არა. კლასი სულ ორია. პირველი მთავრდება, მეორეს ვერასდროს დაასრულებ.

ყველა თვითონ არის საკუთარი თავის განაჩენი.

არ უნდა იცხოვრო ისე, რომ მთავარ ზღურბლთან მცირე საგზალი არ მიგყვებოდეს და მხოლოდ უმიზეზო გულმოწყალების იმედი გქონდეს.

არ გაიხადო არსებით საფიქრალად კითხვა: „როგორ ვცხოვრობ?“

ამაზე იფიქრე: „რისთვის ვცხოვრობ?“

მხოლოდ ფიქრიც არ შველის საქმეს, თუ კიდევ ორი რამ არ ახლავს: თქვი და აღასრულე.

და ბოლოს:

არანაირ ცოდნას არავითარი მნიშვნელობა არ აქვს, თუ არ იცხოვრე იმის მიხედვით, რაც კარგი და სასარგებლო გისწავლია.

ყველა ეს ფრაზა თუ შეგონება ისეთივე ძველია, როგორიც ვარსკვლავი ცაზე. უბრალოდ, განგებამ ახლა შენ და მე შეგვარჩია გამგონედ და წარმომთქმელად.

ეს სიტყვები ჩვენს სულებსაც გაივლიან და გააგრძელებენ თავიანთ მარადიულ მოგზაურობას.

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ჩვენ ერთი ბედი გვარგუნა განგებამ და დღეს პატარა ბავშვივით გამიხარდა, რომ ის ცდილობს გააგრძელოს ცხოვრება,“- ანიტა ფაცაციას ბებია ემოციურ პოსტს აქვეყნებს

„ჩვენ ერთი ბედი გვარგუნა განგებამ და დღეს პატარა ბავშვივით გამიხარდა, რომ ის ცდილობს გააგრძელოს ცხოვრება,“- ანიტა ფაცაციას ბებია ემოციურ პოსტს აქვეყნებს

ანიტა ფაცაციას ბებიამ თამუნა გლურჯიძემ სოციალურ ქსელში პოსტი გამოაქვეყნა, რომელშიც ნიკოლოზ წულუკიძის სატელევიზიო ეთერში დაბრუნებას გამოეხმაურა:

„მე და ჩემნაირი ადამიანები სრულად და მთელი სიღრმით ვიგებთ რას ნიშნავს პატარა ანგელოზის დაკარგვა. მართლა მტერსაც რომ არ უსურვებ, ისეთი სიმწარეა, რომელსაც დრო არ შეველის, არადა, მახსოვს როგორი იმედით შევყურებდი სწორედ დროს, რომ ცოტათი მაინც დაეამებინა ტკივილი, სანამ ერთხელაც არ გავაცნობიერე, რომ ცრუ ილუზიის მსხვერპლი ვიყავი. რატომ ვწერ ახლა ამას: მიუხედავად იმისა, რომ წლებია არ ვუყურებ ტელევიზორს და, როგორც მაყურებელი, არ ვიცნობდი ამ საოცარ ადამიანს, იმდენი სითბო და სიყვარული იღვრებოდა და იღვრება მის მიმართ და, რაც ჩვენს საზოგადოებაში იშვიათი გამონაკლისია, ერთი გადაბრუნებული სიტყვა არ დასცდენია არასოდეს არავის, სიმპათიით ვიყავი მისდამი განწყობილი. და დღეს ეს საოცარი ადამიანი სწორედ ამდენი მისი მოყვარული გულის ძალამ ისევ დააბრუნა სამსახურში. ვიცი ეს რა ძნელია. ძნელი კი არა, შეუძლებელზე მეტია. ამ დროს ლაპარაკიც არ გინდა, არავინ და არაფერი არ გინდა და სიცოცხლეს რაც გაგონებს, ყველაფერი გაღიზიანებს. ერთადერთი რამ თუ გამოგიყვანს ამ მდგომარეობიდან მეტ-ნაკლებად და ეს ერთადერთი რამ ადამიანური სიყვარულია, როცა გიყვარს და უყვარხართ და ეს გიბიძგებს, შესაძლებელს ხდის, გაკეთებინებს.

დიახ, ნიკა წულუკიძეზე ვწერ. სიუჟეტი ვნახე როგორ უხდიდა მადლობას თავის მაყურებელს და ცრემლის გარეშე ვერ შევძელი მისი მოსმენა. ნიკა არ მიცნობს, არც მე ვიცნობ, მაგრამ ჩვენ ერთი ბედი გვარგუნა განგებამ, ჩვენი პატარები ახლა იქ სადღაც ერთად არიან და ეს გვაერთიანებს და მე დღეს პატარა ბავშვივით გამიხარდა, რომ ის ცდილობს გააგრძელოს ცხოვრება. და ბოლოს, არ არის აუცილებელი ამხელა ტრაგედია დაემართოთ ადამიანებს, მამანდეც გვიყვარდეს, შევეხიდოთ, მოვეფეროთ ერთმანეთს. პატარებგაფრენილ ადამიანებს კი ორმაგად, მათი გული ხომ ისედაც დაფლეთილია და იქნებ ერთი გადაბრუნებული სიტყვით სულაც უკანასკნელ ძაფს ვუწყვეტთ, რომელზეც ეს ნაფლეთები ჰკიდია. ვიცი დღეს მთელი დღე გამათბობს ნიკას სიცოცხლისკენ მობეუნება, მის გამოც, არაჩვეულებრივი ადამიანი რომ არის და კიდევ იმის გამო, რომ ეს ჩვენში ჯერ არდაკარგული ერთმანეთის სიყვარულის და თანადგომის ერთ-ერთი საუკეთესო მაგალითია. ასეთი სიყვარული და თანდგომა უხდება ქართველს, საქართველოს, ჩემს გენს და უზომოდ ბედნიერი და მადლიერი ვარ დღეს ეს მთელი სიმძაფრით რომ განვიცადე,“- წერს თამუნა გლურჯიძე.

წაიკითხეთ სრულად