Baby Bag

​ჩემს მოსწავლეებს - მიზნის მიღწევას ათი მთავარი რამ განაპირობებს...

​ჩემს მოსწავლეებს - მიზნის მიღწევას ათი მთავარი რამ განაპირობებს...

„​ჩემს მოსწავლეებს

მიზნის მიღწევას ათი მთავარი რამ განაპირობებს:

1. დაინახე, რა გინდა;

2. დარწმუნდი, რომ ნამდვილად გინდა და შეგიძლია კიდეც - არარეალური მიზნები ადამიანს არ ამშვენებს;

3. გამორიცხე ის შესაძლებლობა, რომ ეს სხვებს დააზიანებს - ბოროტი მიზნები კაცს ამახინჯებს;

4. ეცადე მიხვდე, მიზანს მხოლოდ შენი ძალისხმევა ეყოფა, თუ მოკავშირეებიც დაგჭირდება - მათ მოძებნასა და დაყოლიებას დრო დასჭირდება;
5. გაიაზრე მოქმედების ალგორითმი - განჭვრიტე, რა ნაბიჯები უნდა გადადგა, რა დროში და როგორი თანმიმდევრობით;
6. რომაელთა ფიქრის კვალდაკვალ, იჩქარე ნელა - როგორც ერთ ძველ ფილმში ამბობენ: „ცხრა ფეხმძიმე ქალიც რომ შეკრიბო, ბავშვი მაინც ვერ დაიბადება ერთ თვეში“;
7. გახსოვდეს, შენი ჩანაფიქრი უკვდავი უცვლელობა არ არის - შესაძლოა კორექცია დასჭირდეს და ამისთვის ნებისმიერ მომენტში მზად უნდა იყო;
8. გზაზე სიარულისას აღიარე და სწრაფად გამოასწორე შეცდომა;
9. არ დაივიწყო, რომ „სწორი გზით მიმავალი კოჭლი გაასწრებს გზასაცდენილ მორბენალს“ და ნუ შეგაჩერებს დაბრკოლებები, რადგან „თუ გზაზე გაჩერდები, რათა ქვა ესროლო ყოველ ძაღლს, რომელიც გიყეფს, ვერასდროს მიაღწევ მიზანს“;
10. არ დაიზარო გონივრული გარჯა და როცა მიზანს მიაღწევ, საკუთარ თავზე ადრე შემოქმედს უთხარი მადლობა, რადგან „რაცა ღმერთსა არა სწადდეს, არა საქმე არ იქმნების“.
ავტორი: ფილოლოგი გია მურღულია

შეიძლება დაინტერესდეთ

„​არის ხალხი, ვისაც რაღაც უცნაური, დაჟინებული ვნებით აინტერესებს, ხვალ როგორი ამინდი იქნება“...

„​არის ხალხი, ვისაც რაღაც უცნაური, დაჟინებული ვნებით აინტერესებს, ხვალ როგორი ამინდი იქნება“...

„​არის ხალხი, ვისაც რაღაც უცნაური, დაჟინებული ვნებით აინტერესებს, ხვალ როგორი ამინდი იქნება. ხალხი რა, ერთი ჩემი მეზობელი კაცია ასეთი, რომელიც ნათესავადაც მეკუთვნის. ოთხმოცდაათიანების უყველაფრო გარიჟრაჟზე, ისე დაკვირვებით უყურებდა ხოლმე ჩემთვის იმ სახლში გაუგებრად აღმოჩენილ ბარომეტრს, თითქოს მეორე დილით, დიდი-დიდი, საღორეში არ იყო მისასვლელი, ტახისთვის ქატოს დასაყრელად. დეტალურად იწერდა ქარის სავარაუდო სიჩქარეს და მერე ამოწმებდა. ახლო-მახლო მცხოვრები ადამიანები, თუ ყანაში წასვლის ჟამი აწევდა, გასძახებდნენ ხოლმე - უუ, ელგუჯიე, რაფერი ამინდი იქნება ხვალ? და ელგუჯია დიდი სიამაყით და საგანგებო სიდინჯით მოახსენებდა. რადიოში, ამინდის გამოცხადების წუთები სახარების კითხვის რიტუალივით წმინდა იყო მისთვის. ყველა რაიონის ამინდის პროგნოზს უსმენდა გაფაციცებით, ინიშნავდა და ადარებდა. თითქმის წარმოუდგენელი საქმე იყო იმ დროს ხმის ამოღება, ჩახველებასაც კი ვერ გაბედავდი.

ამასწინ ვნახე. შვილიშვილის ტელეფონში, მისივე რეკომენდაციით, რაღაც პროგრამა გადმოუწერიათ, ამინდს აჩვენებს მსოფლიო რუკაზე. დღეში სამჯერ ამოწმებს. უკვე მოხუცი. კბილნაკლული და ცოტა კოჭლი. თუმცა ამ საქმეში მხნე და შეუდრეკელი. ჰოდა, ვნახე და მითხრა, ძალიან მიკვირსო. რა მეთქი? - ვკითხე. უკვე ერთი წელია ვაკვირდები და ჩრდილოეთ აფრიკის თავზე ღრუბელი არ დამინახავსო.
ჰოდა, გაუმარჯოს ელგუჯიას. ამ ახირებულ კაცს, გურიის ერთ პატარა სოფელში, რომელიც აფრიკის ზეცის ამბავზე დარდობს. მე ასეთი ადამიანი მიყვარს.“

ავტორი: მწერალი გიორგი კეკელიძე 

წაიკითხეთ სრულად