Baby Bag

​ჩემს მოსწავლეებს - მიზნის მიღწევას ათი მთავარი რამ განაპირობებს...

​ჩემს მოსწავლეებს - მიზნის მიღწევას ათი მთავარი რამ განაპირობებს...

„​ჩემს მოსწავლეებს

მიზნის მიღწევას ათი მთავარი რამ განაპირობებს:

1. დაინახე, რა გინდა;

2. დარწმუნდი, რომ ნამდვილად გინდა და შეგიძლია კიდეც - არარეალური მიზნები ადამიანს არ ამშვენებს;

3. გამორიცხე ის შესაძლებლობა, რომ ეს სხვებს დააზიანებს - ბოროტი მიზნები კაცს ამახინჯებს;

4. ეცადე მიხვდე, მიზანს მხოლოდ შენი ძალისხმევა ეყოფა, თუ მოკავშირეებიც დაგჭირდება - მათ მოძებნასა და დაყოლიებას დრო დასჭირდება;
5. გაიაზრე მოქმედების ალგორითმი - განჭვრიტე, რა ნაბიჯები უნდა გადადგა, რა დროში და როგორი თანმიმდევრობით;
6. რომაელთა ფიქრის კვალდაკვალ, იჩქარე ნელა - როგორც ერთ ძველ ფილმში ამბობენ: „ცხრა ფეხმძიმე ქალიც რომ შეკრიბო, ბავშვი მაინც ვერ დაიბადება ერთ თვეში“;
7. გახსოვდეს, შენი ჩანაფიქრი უკვდავი უცვლელობა არ არის - შესაძლოა კორექცია დასჭირდეს და ამისთვის ნებისმიერ მომენტში მზად უნდა იყო;
8. გზაზე სიარულისას აღიარე და სწრაფად გამოასწორე შეცდომა;
9. არ დაივიწყო, რომ „სწორი გზით მიმავალი კოჭლი გაასწრებს გზასაცდენილ მორბენალს“ და ნუ შეგაჩერებს დაბრკოლებები, რადგან „თუ გზაზე გაჩერდები, რათა ქვა ესროლო ყოველ ძაღლს, რომელიც გიყეფს, ვერასდროს მიაღწევ მიზანს“;
10. არ დაიზარო გონივრული გარჯა და როცა მიზანს მიაღწევ, საკუთარ თავზე ადრე შემოქმედს უთხარი მადლობა, რადგან „რაცა ღმერთსა არა სწადდეს, არა საქმე არ იქმნების“.
ავტორი: ფილოლოგი გია მურღულია

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ორის რამის მრცხვენოდა და მტანჯავდა ყველაზე მეტად სამყაროში - საშინელი რეიტუზების შარვალს შიგნით და გატანებული ხაჭაპურების ჩანთაში“

„ორის რამის მრცხვენოდა და მტანჯავდა ყველაზე მეტად სამყაროში - საშინელი რეიტუზების შარვალს შიგნით და გატანებული ხაჭაპურების ჩანთაში“

​„კანტის არ იყოს, ორის რამის მრცხვენოდა და მტანჯავდა ყველაზე მეტად სამყაროში - საშინელი რეიტუზების შარვალს შიგნით და გატანებული ხაჭაპურების ჩანთაში, დიდ დასვენებაზე რომ უნდა მეჭამა. ამ ორი მონსტრიდან პირველს ვერაფერს ვუხერხებდი, თორემ მეორეს უკვე დაბარებულივით ელოდნენ ახლო შესახვევში მცხოვრები ძაღლები. ეს პირველი კიდევ, რაღა ჭიანჭაველებით სავსე ბუდე ჩაგიცვამს და რაღა ეგ. ცალკე მისი დაუნდობელი რეზინი გიჭერს და ცალკე კიდევ ბრაზი ყელში - რადგან ზუსტად იცი, რომელიმე კლასელი აუცილებლად გეტყვის - აბა, შარვალი წამოიწიე! ამას რომ მოყვება, ის შეგრძნება ისეთი სასტიკია - ჩემი დიდი ბაბუა, ყაისარა უფრო ადვილად წამოიწევა ნატანების სასაფლაოდან, ვიდრე შარვალი. და შარვალი რჩება ადგილზე, რასაც ეგებება სიტყვები : ,, ფუ, რეიტუზი გაცვია!" თუმცა, ასე სჯობს დანახვას. ასე უფრო ადვილია. რადგან, როგორც ბიბლიაში წერია: "უკუეთუ არა ვიხილო, არასადა მრწმენეს".

არის ბავშვობის ავი ამბები, რომელიც თითქოს მხოლოდ იქ რჩება - აბა, ახლა ვის აინტერსებს, რეიტუზი გაცვია შარვლის შიგნით თუ მართლა ჭიანჭველის ბუდე - იქ რჩება, მაგრამ იზრდები და მაინც გტკივა.

ჩვენ, რეიტუზების თაობამ, ეს ტკვილი ყველაზე ცხადად ვიცით და ვცნობთ.“


ავტორი: მწერალი გიორგი კეკელიძე ​

წაიკითხეთ სრულად