„ჩვენ არ გვიყვარს ბავშვები. სადაც ვის რა ძალაუფლება გვაქვს - ოჯახში ვართ და იქ ვჩაგრავთ, პოლიციელი ვარ და შენობაში ვჩაგრავ...“

​​აკადემიკოსმა შალვა ამონაშვილმა მეუღლისადმი მისი უდიდესი სიყვარულის შესახებ ისაუბრა და ვალერია ნიორაძესთან პირველი შეხვედრა გაიხსენა:

„ჩემი მეუღლე, ვალერია ნიორაძე ძალიან განათლებული ქალი იყო. ჩვენი შეხვედრა იყო რაღაც უცნაური. სამინისტრომ გამოუყო ადგილი და ჩვენთან მოვიდა სამუშაოდ. შემოაღო ჩემთან კარი, შემომიტანა საქმე. რომ შევხედე ამ გოგოს, ვიფიქრე: „ვინ არის ესა?! ამას ხელიდან არ გავუშვებ!“ ერთობლივი ძალით ვქმნიდით ერთ იდეას. ის ისეთი ნიჭიერი იყო, რომ ბევრი ჩემი გზა და ბილიკი გაასწორა. ​არავინ არ იცის, როგორი მასწავლებელი იყო ის ჩემს ცხოვრებაში.“

შალვა ამონაშვილის თქმით, ახალი პედაგოგიური სკოლის შექმნაში მასთან ერთად უდიდესი წვლილი მის მეუღლესაც მიუძღვის:

„ჩვენ საქართველოში შევქმენით ძალიან ძლიერი პედაგოგიური სკოლა. ეს სისტემა ძალიან გავრცელდა საბჭოთა კავშირის გარეთ. ჩემმა მეუღლემ ამ საქმეში დიდი როლი შეასრულა. მოხდა ისე, რომ თორმეტ წელიწადს აქ ყველაფერი განადგურდა, სეტყვა წამოვიდა, ხეზე ერთი ფოთოლიც აღარ დარჩა. ამა რომ შეხედა, გული მოუკვდა, ალბათ, ისედაც ავად იყო. წავიდა ცხოვრებიდან. მე ის გავაცილე. გვერდით ვეჯექი, იმან იცოდა, რომ მიდიოდა, მეც ვიცოდი, რომ მიდიოდა. მე დავინახე, როგორ წავიდა ის, როგორ ჩაუქრა ხელი.“

„მისგან ბევრი რამე დამრჩა. დამრჩა მისი ცოდნაც, ხმა ჩამრჩა იმისი, იმის ბოლო სიტყვები. ​ის თითქოს ჩემგან წასული არ არის. ადამიანს არ უნდა მისტირო, თუ ის მართლა უკვდავია. რომ მისტირი, თითქოს უკან ექაჩები. ის ბედნიერია იქ! ცოტა წამოიტირე, უსურვე მას მაღლა წასვლა. მე ასე ვარ მასთან ურთიერთობაში. ხან სიზმარში მომადგება, ხან ველაპარაკები გულში და აი, ასე. 50 წელი ვიცხოვრეთ ერთად,“ - შალვა ამონაშვილმა ამ თემაზე „მთავარი არხის“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო:​ „მთავარი არხი“