„ჩვენ არ გვიყვარს ბავშვები. სადაც ვის რა ძალაუფლება გვაქვს - ოჯახში ვართ და იქ ვჩაგრავთ, პოლიციელი ვარ და შენობაში ვჩაგრავ, მასწავლებელი ვარ და სადმე მოვიხელთებ ოთახში და იქ ვჩაგრავთ. ჩვენ ყველა ვჩაგრავთ და საბოლოო ჯამში ცოტ- ცოტა უსამართლობა აკეთებინებს ბავშვს იმას, რასაც აკეთებინებს ან სხვას უკეთებს რაღაცას; და სხვას თუ გაუკეთებს, რას ვაკეთებთ? ჩვენგან დაჩაგრული ბავშვი მიგვყავს პენიტენციალურ სისტემაში." - ანა აბაშიძე - ორგანიზაციის „პარტნიორობა ადამიანის უფლებებისთვის“ ხელმძღვანელი.
შეიძლება დაინტერესდეთ
„როდესაც მეორეკლასელი ბავშვის დასმულ შეკითხვაზე მასწავლებელი წარბებს აზიდავს და ხმამაღლა იკითხავს: „ეს როგორ არ იცი?“ ჩნდება საფრთხე, რომ ბავშვმა აღარასოდეს დასვას შეკითვა,“ - მედეა ზირაქაშვილი
„როდესაც, II კლასელი ბავშვის დასმულ შეკითხვაზე, მასწავლებელი წარბებს აზიდავს, გაკვირვებულ ინტონაციას მოირგებს და ხმამაღლა, კლასის გასაგონად იქით იკითხავს: „ეს როგორ არ იცი?"
ჩნდება საფრთხე იმის, რომ:
- ამ ბავშვმა აწი აღარასოდეს დასვას შეკითხვა, უბრალოდ შეეშინდეს შეკითხვის დასმის."სისულელედ ხომ არ აღიქვამენ ჩემს შეკითხვას"?
- გახდეს თანაკლასელების დაცინვის ობიექტი, რადგან მასწავლებელი აღშფოთდა და აბა როგორ?
- გაუჩნდეს თვითშეფასების სერიოზული პრობლემა,რადგან მან ხომ ელემენტარული არ იცის....
ეს პრობლემების კასკადის რისკების, მინიმალური, ჩამონათვალია.
მეტი ინფორმაცია სკოლებს, ბავშვთა ფსიქიკურ ჯანმრთელობაზე, მოწყვლადობაზე, სოციალურ-ემოციური უნარების განვითარების ხელშეწყობაზე და არა ჩაკვლა-ჩაქოლვაზე....“ - წერს მედეა ზირაქაშვილი.