Baby Bag

„ადრე მშობლები გვეუბნებოდნენ: „9-ზე უნდა მოხვიდე სახლში. 10-ის ნახევარზე უხერხულია,“ ასე იყო და მორჩა,“ - ნათია ფანჯიკიძე საზოგადოებრივი აზრის შემზღუდავ ბუნებაზე

„ადრე მშობლები გვეუბნებოდნენ: „9-ზე უნდა მოხვიდე სახლში. 10-ის ნახევარზე უხერხულია,“ ასე იყო და მორჩა,“ - ნათია ფანჯიკიძე საზოგადოებრივი აზრის შემზღუდავ ბუნებაზე

ფსიქოლოგმა ნათია ფანჯიკიძემ საზოგადოებრივი აზრის გადაჭარბებული სიმკაცრისა და ადამიანების ცხოვრებაზე მისი ზეგავლენის შესახებ ისაუბრა:

„საზოგადოებრივი აზრი აწესრიგებს და მიჯნავს რა არის კარგი და ცუდი, მაგრამ ზოგჯერ იმ დონეზე მკაცრი და დიქტატორული ხდება, რომ ადამიანი ელემენტარული სიამოვნებისთვის თავისუფლებას ვერ ახერხებს, იმის შიშით, რომ ეს არ არის მიღებული. ჩემი მშობლები მეუბნებოდნენ: „9-ზე უნდა მოხვიდე სახლში. 10-ის ნახევარზე უხერხულია.“ 10-ის ნახევარსა და 9 საათს შორის ასეთი რა ზღვარი იყო, ან უხერხული რატომ იყო, ამ კითხვასაც კი არ ვსვამდით. ასე იყო და მორჩა. ​გვეუბნებოდნენ: „კაცი რომ სახლში მოვა, შენ უნდა წამოხვიდე, უხერხულია,“ „სადილობას რომ დაიწყებენ, წამოდი, უხერხულია.“ ახალგაზრდები მაინც ახერხებენ, რომ დაიცვან თავიანთი უფლებები და თერთმეტამდეც იყვნენ გარეთ.“

ნათია ფანჯიკიძის თქმით, გარესამყაროს აზრი ადამიანისთვის მნიშვნელოვანია:

„რა თქმა უნდა, ჩვენთვის ძალიან მნიშვნელოვანია გარესამყაროს აზრი, თორემ დავრჩებოდით მარტო, მაგრამ არ შეიძლება ბოლომდე ამაზე დაფიქსირება და კალაპოტიდან გადავარდნა ყოველ ვიღაცის შეძახილზე, რომ შენ რასაც აკეთებ ცუდია, როგორც გამოიყურები ცუდია. ის ადამიანი, ვინც თქვენს მიმართ ცუდია, თვითონაც არ არის კარგად. სიტყვებს ნამდვილად აქვთ ჯადოსნური ძალა. ხშირად ხდება ჩაშლა რაღაც ინიციატივის, ადამიანი ვეღარ ახერხებს, რომ იყოს თამამი.“

„ჩვენ ნოსტალგიით ვიხსენებთ ხოლმე თბილისს, როგორი ფერადი იყო თბილისი. ყველას თავისი იერსახე ჰქონდა, ყველას თავისი სტილი ჰქონდა. დღევანდელ ​დღეს ძალიან მკაცრად ვაკონტროლებთ ბევრ რამეს თუნდაც ჩვენი შვილების ქცევაში, ჩაცმულობაში. იმდენად შეშინებულები ვართ, რომ გამონაკლისი არავინ არ ვართ. ძალიან მკაცრ ჩარჩოებს ვუწესებთ შვილებს.,“ - აღნიშნა ნათია ფანჯიკიძემ.


წყარო: ​სამოქალაქო ჩართულობის განვითარების ცენტრი "თანამონაწილე"

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფი“)

„დედამ მითხრა: როდესაც ბავშვებთან არ არის დედა, მათ ღმერთი უფრო იფარავთო… საოცარი სიმშვიდ...
​ფსიქოლოგმა ნათია ფანჯიკიძემ შვილების გამო დედების გადაჭარბებული შფოთვის პრობლემას გამოეხმაურა. მისი თქმით, ჭარბ შფოთვას არანაირი სარგებელი არ მოაქვს:„ძალიან იშვიათად ვტოვებდი შვილებს სადმე. თუ დედასთ...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„რაც გინდა ის გიქნია“, დღევანდელ მოზარდებთან არ ჭრის,“ - ნეიროფსიქოლოგი თამარ გაგოშიძე

ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „ნაშუადღევს“ მშობლებსა და მოზარდებს შორის ურთიერთობების პრობლემებზე ისაუბრა:

„მეგობარი მნიშვნელოვანია, მაგრამ მშობელი არის, პირველ რიგში, ჩარჩოს შემქმნელი. მეგობარი ასეთ ჩარჩოს არ გიქმნის. მეგობარი ხარ ბავშვისთვის იმ მხრივ, რომ მას არ ეშინოდეს შენთან ღიად განხილვა იმ საკითხების, რაც მას აწუხებს. ეს დიდი პრობლემაა დღეს. ბავშვები ფიქრობენ, რომ მშობლები ვერ გაუგებენ, ატყდება ჩხუბი, იქნება უსიამოვნება, რის გამოც ისინი მშობლებთან ღიად არ საუბრობენ. ამ გაგებით მშობელი არის ბავშვის მეგობარი, მაგრამ შენ, როგორც მშობელი, პირველ რიგში, ხარ ეთიკური ჩარჩოს , ღირებულებითი ჩარჩოს დამდები. ჩარჩო აუცილებელია, მაგრამ არა ავტორიტარული ჩარჩო, გარედან თავსმოხვეული კი არა, ერთობლივად შემუშავებული.

წარმოვიდგინოთ, რომ 12 წლის ბავშვი მოდის და ამბობს, რომ კლუბში მიდის მეგობრებთან ერთად. შენ შეგიძლია უყვირო, ეჩხუბო და არ გაუშვა, მაგრამ შეგიძლია მშვიდად დაელაპარაკო, ამ გადაწყვეტილების დადებითი და უარყოფითი მხარეები განიხილო მასთან ერთად. საბოლოოდ ის თავად მიიღებს იმ გადაწყვეტილებას, საითკენაც შენ უბიძგებ. ამაზე მარტივია, რომ კარი ჩაუკეტო, ეჩხუბო, 12 წლისას მოერევი, მაგრამ 15 წლისას ვერა. „რაც გინდა ის გიქნია,“ დღევანდელ მოზარდებთან არ ჭრის. გარდატეხის ასაკში მშობელს ეშინია და ურჩევნია ბავშვის მეგობრად დარჩეს. რაღაც კომპლექსი აქვთ დღევანდელ მშობლებს. მშობელი თვლის, რომ უნდა იყოს თავისი შვილის მეგობარი, არ უნდა აწყენინოს. ამიტომ გვაქვს ორი უკიდურესობა: ან ავტორიტარული სტილი, ან დამოკიდებულება: „ყველაფერზე თანახმა ვარ, გააკეთე რაც გინდა, რაც გაგიხარდება.“ მერე ბავშვი მეუბნება, რომ მშობლისთვის სულ ერთია, თუ სად წავა ის, რადგან არასდროს არაფერს ეუბნება. ეს უკვე უგულებელყოფაა ბავშვის,“ - აღნიშნა თამარ გაგოშიძემ.

წყარო: ​„ნაშუადღევს“ 

წაიკითხეთ სრულად