Baby Bag

„მუდმივ ცინიზმში დარჩენა მიუთითებს, რომ თქვენ ვერ გაიზარდეთ, ვერ გახდით ზრდასრული,“ - ფსიქოლოგი მარინე ჩიტაშვილი

„მუდმივ ცინიზმში დარჩენა მიუთითებს, რომ თქვენ ვერ გაიზარდეთ, ვერ გახდით ზრდასრული,“ - ფსიქოლოგი მარინე ჩიტაშვილი

ფსიქოლოგმა მარინე ჩიტაშვილმა ცინიზმის შესახებ ისაუბრა და აღნიშნა, რომ ცინიზმი ადამიანისთვის დაცვითი მექანიზმია:

„ფსიქოლოგები ცინიზმს აღვიქვამთ, როგორც დაცვით მექანიზმს. ეს არის სუფთა დაცვითი მექანიზმი იმ თვალსაზრისით, რომ მე ვერ ვუმკლავდები რეალობას და ამ რეალობას უნდა შევუცვალო სტატუსი და უნდა გავაუფასურო. ასეთ შემთხვევაში ჩემი ინტელექტი მშველის, რომ ავაწყო კარგი ლოგიკური სისტემა. ის, ვისთვისაც ეს დაცვითი მექანიზმია, ატყუებს ადამიანებს, რომ ის ისვრის. სინამდვილეში, ის ძალიან მშიშარა ადამიანია.“

„ცინიკოსი საკუთარ თავსაც არ უმხელს, რომ საერთოდ არავინ და არაფერი არ არის. არის ჭკვიანი ადამიანი, რომელსაც აქვს თავისი ხედვა, პერპექტივა, რომელსაც შესაძლოა არ აღიარებდნენ. მუდმივ ცინიზმში დარჩენა ემოციური ზრდასრულობის თვალსაზრისით მხოლოდ ერთ რამეზე მიუთითებს, რომ თქვენ ვერ გაიზარდეთ, ვერ გახდით ზრდასრული. ცინიზმი ხშირ შემთხვევაში დეპრესიის მაჩვენებელია. ერთ-ერთი სიმპტომი, რომელსაც ადამიანს დეპრესიის დროს ეკითხებიან, არის რისი ჭამა უყვარს. თუ ის ამბობს, რომ არ აქვს მნიშვნელობა, ეს ნიშნავს, რომ რეალობასთან მან დაკარგა კონტაქტი,“ - აღნიშნულ საკითხზე მარინა ჩიტაშვილმა საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „დღის კოდი“ ისაუბრა.

წყარო: ​„დღის კოდი“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„რაც მინდოდა, რომ მესაუბრა ტატასთან, რაზეც გული დამწყდა, რომ ეს რატომ გავაკეთე ასე, დავწერე ამ წიგნში,“- თიკო ჩხეიძე

„რაც მინდოდა, რომ მესაუბრა ტატასთან, რაზეც გული დამწყდა, რომ ეს რატომ გავაკეთე ასე, დავწერე ამ წიგნში,“- თიკო ჩხეიძე

მოდელმა თიკო ჩხეიძემ შვილის დაკარგვით გამოწვეული ტკივილის გადასატანად წიგნი დაწერა. თიკო ჩხეიძის თქმით, „აღსარება დედისა“ მშობლის შვილთან დიალოგია და მასში ყველაფერია ნათქვამი, რისი თქმაც დედას ტატასთვის სურდა:

„წიგნის წერის პროცესში ერთგვარი ურთიერთობა იყო ტატასთან. მე და ტატა ვსაუბრობდით და თან რაღაც იწერებოდა. წერის გამოცდილება არ მქონდა. რომ დაიწყო ეს დიალოგი, დამთავრდა იქ, სადაც დამთავრდა წიგნი. როდესაც კითხულობს მკითხველი, მეც იმავე ემოციებს განვიცდიდი, როგორ ემოციებშიც არის მკითხველი. რაც მინდოდა, რომ მესაუბრა ტატასთან, რაზეც გული დამწყდა, რომ ეს რატომ გავაკეთე ასე, მე ეს დავწერე ამ წიგნში. მინდა სხვა დედამ, სხვა ადამიანმა წაიკითხოს და თვითონ გადაწყვიტოს შვილთან ასე სჯობს ურთიერთობა, თუ თვითონ როგორც ურთიერთობს ისე...

წიგნში არაფერი არ არის ფანტაზიით. ყველაფერი არის სიმართლე. ვიჯექი, ვფიქრობდი, როგორ იტყოდა ამას ტატა, მე რა პასუხს გავცემდი და მერე მართლა თვითონ მოდიოდა ყველაფერი. ცოცხალია წიგნი, როდესაც კითხულობ. წიგნში ტატას ნახატებია. ტატასთან სიახლოვეს ისედაც ყოველთვის ვგრძნობ.

არ ვიცი რჩევას რამდენად მივცემ სხვა მშობლებს ან რამდენად მიიღებს მსგავს სიტუაციაში ადამიანი, ძალიან რთულია... ღმერთთან ურთიერთობა არ უნდა დაკარგოს. ღმერთის სიყვარული არის ყველაზე ძლიერი, რაც შეიძლება ადამიანმა იგრძნოს და იმის ძალით მერე ყველაფერი შეძლოს. იყო რთული პერიოდები, იყო შედარებით მსუბუქი დღეები. ალბათ, ყველაზე დიდი როლი პატარებმა შეასრულეს, იმიტომ, რომ ახლა მათზე ვართ გადაწყობილები. წიგნის ბოლოში მათთვის მაქვს პატარა წერილი, რომელიც ვფიქრობ, ცხოვრებისეულ გზას უჩვენებს,“- თიკო ჩხეიძემ წიგნის შესახებ ტელეკომპანია POSTV-ის გადაცემაში „დღის პოსტი“ ისაუბრა.

წყარო:​ „დღის პოსტი“

წაიკითხეთ სრულად